Piotr Kraśko
 Na Przystanku Woodstock 2017 | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 lipca 1971 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
teatrolog |
| Alma Mater | |
| Rodzice |
Barbara Pietkiewicz-Kraśko |
| Małżeństwo |
Karolina Ferenstein-Kraśko (od 2008) |
| Dzieci |
Konstanty, Aleksander, Lara |
| Krewni i powinowaci |
Wincenty Kraśko (dziadek) |
Piotr Kraśko (ur. 11 lipca 1971 w Warszawie) – polski dziennikarz, prezenter telewizyjny, publicysta i teatrolog.
W latach 1991–2016[1] dziennikarz Telewizji Polskiej; korespondent TVP w Brukseli (2003), Rzymie (2004–2005) oraz Waszyngtonie (2005–2008), w latach 2012–2016 szef redakcji Wiadomości TVP1[1]. W latach 2015–2020 związany z radiem Tok FM. Od 2016 dziennikarz TVN; współprowadzący Dzień Dobry TVN (2016–2020), prowadzący programu Fakty o świecie (2016–2020), od 2020 prowadzący Faktów. Dwukrotny laureat Wiktorów w kategorii prezenter telewizyjny (2008, 2013), a także Telekamery w kategorii prezenter informacji (2021).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jest synem producentki filmowej Barbary Pietkiewicz[2][3] i dziennikarza Tadeusza Kraśki, a wnukiem Wincentego Kraśki. Jego macochą była Nina Terentiew[4]. Brat cioteczny dziennikarki Moniki Richardson.
Ukończył IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie, a następnie studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.
W latach 1988–1989 był członkiem redakcji niezależnego pisma młodzieży licealnej „Uczeń Polski”; pisał pod pseudonimem „Piotr Mucha”. Związany był z Tygodnikiem Akademickim „Auditorium”. W czasach PRL występował w Telewizji Polskiej jako prezenter programu dla dzieci i młodzieży 5-10-15[5], później, dzięki wygranej plebiscytu zorganizowanego przez telewizję, był spikerem TVP1. Przygotowywał także magazyn interwencyjny Na żywo oraz program poświęcony środkom masowego przekazu Oblicza mediów.
W latach 2003–2004 relacjonował Rajd Dakar dla telewizji polskiej. Następnie został korespondentem w Rzymie. Po wygaśnięciu kontraktu korespondenta TVP w Ameryce Mariusza Maxa Kolonki w 2005 został przeniesiony do Waszyngtonu. Wielokrotnie relacjonował pielgrzymki papieża Jana Pawła II, był korespondentem TVP z punktów zapalnych na całym świecie (m.in. Afryka). Przygotowywał relacje z zamachów bombowych w Londynie w 2005, a także z katastrofalnego tsunami w Azji w 2004. Był również w Smoleńsku w kwietniu 2010 i relacjonował wydarzenia tuż po katastrofie polskiego Tu-154. Natomiast w marcu 2011 przebywał w Japonii, skąd relacjonował wydarzenia po tragicznym trzęsieniu ziemi, tsunami i katastrofie jądrowej w elektrowni Fukushima I. W lutym 2014 przebywał w Kijowie, gdzie relacjonował wydarzenia podczas Euromajdanu[6].
Od 27 maja 2008 był gospodarzem głównego wydania Wiadomości, a od 26 stycznia 2012 również redaktorem naczelnym tego programu. Od 2 marca 2009 prowadził program publicystyczny Rozmowa Jedynki. Od 26 października 2011 do 10 lipca 2013 był gospodarzem magazynu Na pierwszym planie w TVP1. Od września 2013 prowadził w TVP Info program Dziś wieczorem nadawany po głównym wydaniu Wiadomości. Na początku stycznia 2016 został odsunięty od prowadzenia programu, 11 stycznia 2016 zakończył pracę w TVP[1]. Na stanowisku redaktora naczelnego programu zastąpiła go Marzena Paczuska-Tętnik.
Od kwietnia 2016 związany z Grupą TVN. W latach 2016–2020 prowadził program Fakty o świecie w TVN24 BIS[7], a od 22 lipca 2020 prowadzi Fakty w TVN i Fakty po Faktach w TVN24 i TVN24 BiS[8]. Do lipca 2020 współprowadził z Kingą Rusin poranny program Dzień dobry TVN[9]. Od czerwca 2015 do lipca 2020 był gospodarzem środowych poranków w radiu Tok FM[10][11]. W październiku 2020 dla telewizji TVN przeprowadził wywiad z kard. Stanisławem Dziwiszem nt. nadużyć seksualnych w Kościele katolickim[12].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W latach 2000–2004 żonaty z Dominiką Czwartosz[13]. We wrześniu 2008 jego żoną została Karolina Ferenstein, z którą ma dwóch synów, Konstantego (ur. 16 czerwca 2007)[14] i Aleksandra (ur. 21 października 2009)[15][16] oraz córkę Larę (ur. 14 stycznia 2016)[17][18].
W październiku 2022 w programie Dzień dobry TVN wyznał, że zmaga się z depresją[19].
Konflikty z prawem[edytuj | edytuj kod]
- W 2009 utracił uprawnienia do prowadzenia pojazdów z powodu przekroczenia dopuszczalnej liczby punktów karnych. Prawo jazdy odzyskał w tym samym roku po zdaniu ponownego egzaminu teoretycznego i praktycznego[20].
- Uprawnienia ponownie utracił w 2014 i nie podszedł do egzaminu wymaganego do tego by je odzyskać. W 2016 prowadząc samochód osobowy bez wymaganych dokumentów został zatrzymany przez policję na terenie powiatu ostrołęckiego. Sąd Rejonowy w Ostrołęce uznał go za winnego i skazał dziennikarza na karę grzywny w wysokosci 100 000 zł i pokrycie kosztów postępowania sądowego[21].
- 1 kwietnia 2021 w województwie podlaskim został zatrzymany podczas prowadzenia samochodu bez ważnego prawa jazdy. 15 września 2021 sąd w Łomży prawomocnie skazał Kraśkę za naruszenie zakazu prowadzenia pojazdów, wymierzając mu karę 7500 zł grzywny i rok zakazu prowadzenia pojazdów[22].
- W latach 2012-2016 Kraśko nie składał w terminie wymaganych zeznań podatkowych związanych z pracą etatową i prowadzeniem działalności gospodarczej. W wyniku kontroli służb skarbowych dziennikarz zobowiązany był do opłacenia zaległych podatków z odsetkami w wysokości ok. 760 000 zł. Wraz z zaległymi zeznaniami podatkowymi przekazał dodatkowe faktury, które wystawił w analizowanym okresie, co zwiększyło kwotę do zapłaty do ok. 850 000 zł[23].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
- Dyskretny urok wystąpień publicznych, czyli Jak zmienić koszmar w radość (wraz z Tomaszem Kammelem, Robertem Kroolem), Warszawa 2002, ISBN 83-88931-22-9.
- Kiedy świat się zatrzymał. 63 dni w Watykanie z Piotrem Kraśko (rozmawia Marcin Witan), Katowice 2005, ISBN 83-7030-449-4.
- Rok reportera, Katowice 2009, ISBN 978-83-7030-660-1.
- Smoleńsk – 10 kwietnia 2010, Warszawa 2010, ISBN 978-83-62343-09-6.
- Alaska – Świat według reportera, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7596-141-6.
- Świat w pigułce, czyli Teksas jest większy od Francji, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7596-233-8.
- Rwanda – W stanie wojny, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7596-257-4.
- Irak – W stanie wojny, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7596-258-1.
- Bejrut – W stanie wojny, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7596-259-8
- Wielka Brytania – Świat według reportera, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7596-261-1.
- Francja – Świat według reportera, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7596-264-2.
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Aktor
- Opowieści weekendowe: Ostatni krąg (1997) – jako dziennikarz
- Ambassada (2013) – jako redaktor TVP
- Inne
- W pustyni i w puszczy (film)/W pustyni i w puszczy (serial) (2004) – rzecznik prasowy filmu
- Dakar. Tak było (2004) – scenariusz i realizacja
- Małpy w kosmosie (2008) – jako Narrator w polskiej wersji językowej
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Laureat nagrody Wiktora 2008 w kategorii „Najlepszy prezenter TV”
- Laureat nagrody Wiktora 2013 w kategorii „Prezenter Telewizyjny”
- Nominowany do nagrody Gwiazda Plejady w kategorii „Debiut roku” podczas Wielkiej Gali Gwiazd Plejady[24].
- Telekamera Tele Tygodnia 2021 w kategorii prezenter informacji[25].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Piotr Kraśko po 25 latach odchodzi z TVP. „Do zobaczenia”, Media2.pl [dostęp 2016-01-12].
- ↑ Monika Kotowska: Nieznane mamy znanych gwiazd. polki.pl. [dostęp 2012-02-15].
- ↑ Barbara Pietkiewicz-Kraśko. filmpolski.pl. [dostęp 2014-05-11].
- ↑ Caryca mediów, Nina Terentiew, nie zna słowa „emerytura”. polskatimes.pl. [dostęp 2013-12-12].
- ↑ YouTube – 5-10-15.
- ↑ Polscy dziennikarze nadają z Kijowa. m.wyborcza.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-04)].
- ↑ Piotr Kraśko powiedział dzień dobry widzom TVN, zastąpił Bartosza Węglarczyka. [dostęp 2016-04-16].
- ↑ Piotr Kraśko nowym prowadzącym „Fakty” w TVN i „Fakty po Faktach” w TVN24. [dostęp 2020-07-14].
- ↑ Piotr Kraśko zadebiutował w „Faktach” TVN, Onet Wiadomości, 22 lipca 2020 [dostęp 2020-07-22].
- ↑ Poranek – Piotr Kraśko. tokfm.pl. [dostęp 2015-09-30].
- ↑ Piotr Kraśko po 5 latach skończył współpracę z Radiem TOK FM. wirtualnemedia.pl, 2020-07-29. [dostęp 2020-07-29].
- ↑ Karolina Stankiewicz (oprac.), Wywiad z Dziwiszem odbił się szerokim echem. Kraśko tłumaczy, gwiazdy.wp.pl, 18 marca 2021 [dostęp 2021-03-20].
- ↑ Piotr Kraśko, film.onet.pl [dostęp 2017-11-26].
- ↑ Piotr Kraśko. Filmweb.pl. [dostęp 2016-03-31].
- ↑ Kraśko po raz 2 został ojcem. rozrywka.dziennik.pl. [dostęp 2016-03-31].
- ↑ Karolina Ferenstein i Piotr Kraśko.
- ↑ Żona Piotra Kraśki urodziła. Dziennikarz po raz trzeci został tatą, rozrywka.dziennik.pl [dostęp 2016-01-16].
- ↑ Piotr Kraśko został ojcem po raz trzeci, gwiazdy.wp.pl [dostęp 2016-03-31].
- ↑ Przedstawiciele "Dzień dobry TVN" tłumaczą się z sytuacji z Piotrem Kraśką. "To było bardzo ważne", plejadapl, 1 października 2022 [dostęp 2022-10-02] (pol.).
- ↑ To nie pierwszy raz, jak Piotr Kraśko stracił prawo jazdy. Mamy zdjęcia, jak zdawał ponownie egzamin w 2009 roku, Fakt24.pl, 13 grudnia 2021 [dostęp 2022-09-20] (pol.).
- ↑ Maciej Szefer, Piotr Kraśko skazany. Od kary nie ma odwołania, wiadomosci.wp.pl, 20 września 2022 [dostęp 2022-09-20] (pol.).
- ↑ Piotr Kraśko skazany za prowadzenie samochodu bez prawa jazdy, wiadomosci.onet.pl, 13 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-13] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-13].
- ↑ Piotr Kraśko nie rozliczał się z fiskusem, zapłacił 850 tys. zł zaległych podatków. 'Wszystko zostało wyjaśnione', www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-09-20] (pol.).
- ↑ Plebiscyt „Gwiazdy Plejady”: kto był nominowany?, [w:] Plejada.pl [online], plejada.pl [dostęp 2017-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-31].
- ↑ Telekamery – Telekamery 2022, Tele Tydzień [dostęp 2021-12-13] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Kraśko w bazie filmpolski.pl
- Piotr Kraśko w bazie Filmweb