Przejdź do zawartości

Piotr Krupa (duchowny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Krupa
Biskup tytularny Aquae Albae w Byzacenie
Adveniat Regnum Tuum
Przyjdź Królestwo Twoje
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1936
Braciejowa

Data i miejsce śmierci

4 marca 2024
Tczew

Biskup pomocniczy pelpliński
Okres sprawowania

1992–2011

Biskup pomocniczy koszalińsko-kołobrzeski
Okres sprawowania

1984–1992

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

14 maja 1961

Nominacja biskupia

18 lutego 1984

Sakra biskupia

15 kwietnia 1984

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

15 kwietnia 1984

Miejscowość

Kołobrzeg

Miejsce

konkatedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Konsekrator

Józef Glemp

Współkonsekratorzy

Jerzy Stroba
Ignacy Jeż

Piotr Krupa (ur. 19 czerwca 1936 w Braciejowej, zm. 4 marca 2024 w Tczewie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Gorzowskiej w Gościkowie-Paradyżu w latach 1978–1980 i Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie w latach 1981–1986, biskup pomocniczy koszalińsko-kołobrzeski w latach 1984–1992, biskup pomocniczy pelpliński w latach 1992–2011, od 2011 biskup pomocniczy senior diecezji pelplińskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 czerwca 1936 w Braciejowej. W latach 1951–1955 uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Złotowie, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. W latach 1955–1961 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Gościkowie-Paradyżu. Święceń prezbiteratu udzielił mu 14 maja 1961 w Gorzowie Wielkopolskim biskup Wilhelm Pluta, miejscowy delegat Prymasa Polski z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego[1]. Studia w zakresie teologii moralnej kontynuował w latach 1971–1976 na Wydziale Teologii Katolickiej Université des Sciences Humaines w Strasburgu[2]. Tamże w 1972 otrzymał magisterium, w 1973 licencjat[2], zaś w 1975 na podstawie dysertacji Postawy moralne w sytuacjach krańcowych doktorat z teologii moralnej[1]. W latach 1980–1981 na uniwersytecie w Strasburgu odbył studia przygotowujące do habilitacji, uzyskując Diplôme d’Etudes Approfondies[1][2].

Pracował jako wikariusz w parafiach: św. Trójcy w Gubinie (1961–1962), św. Michała Archanioła w Świebodzinie (1962–1966), Chrystusa Króla w Kołczygłowach (1966–1970) i Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze (1970–1971)[1]. W 1972, w wyniku zmian organizacji struktur kościelnych w Polsce, został inkardynowany do nowo utworzonej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej[3]. W latach 1976–1978 pełnił funkcję notariusza w kurii koszalińskiej[1]. W 1981 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji i dyrektorem wydziału nauki katolickiej[2]. W 1979 otrzymał godność kanonika-teologa koszalińskiej kapituły katedralnej[1][4].

Prowadził wykłady z teologii moralnej w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Gorzowskiej w Gościkowie-Paradyżu (1976–1980) i w Wyższym Seminarium Duchownym w Koszalinie (1981–1993)[2]. W latach 1978–1980 sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Gorzowskiej w Gościkowie-Paradyżu, a w latach 1981–1986 nowo erygowanego Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie (do 1982 z siedzibą w Złocieńcu[1])[2]. Jako biskup pomocniczy pelpliński objął wykłady z teologii moralnej szczegółowej w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie i został dyrektorem Diecezjalnego Studium Teologicznego w Tczewie[1].

18 lutego 1984 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej ze stolicą tytularną Aquae Albae w Byzacenie. Święcenia biskupie otrzymał 15 kwietnia 1984 w konkatedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kołobrzegu. Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp, prymas Polski, któremu asystowali Jerzy Stroba, arcybiskup metropolita poznański, i Ignacy Jeż, biskup diecezjalny koszalińsko-kołobrzeski[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Adveniat Regnum Tuum” (Przyjdź Królestwo Twoje)[5]. W diecezji sprawował urząd wikariusza generalnego. W kurii diecezjalnej pełnił funkcje przewodniczącego wydziału katechetycznego i wydziału nauki katolickiej. Należał ponadto do rady kapłańskiej i rady duszpasterskiej[1].

25 marca 1992, w związku z reorganizacją struktur Kościoła katolickiego w Polsce, został ustanowiony biskupem pomocniczym diecezji pelplińskiej[1][3]. Objął urząd wikariusza generalnego diecezji. Został przewodniczącym zespołów synodalnych diecezji. Wszedł w skład rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady duszpasterskiej. Został redaktorem „Miesięcznika Diecezji Pelplińskiej”. W 1992 został ustanowiony prepozytem kapituły katedralnej w Pelplinie[1]. 15 września 2011 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego pelplińskiego[6][7].

W ramach prac Episkopatu Polski wszedł w skład Komisji ds. Budownictwa Sakralnego, Komisji ds. Życia Konsekrowanego i Grupy Roboczej ds. Kontaktów Duszpasterskich z Episkopatem Francji[1].

Zmarł 4 marca 2024 w szpitalu w Tczewie[8]. 9 marca 2024 został pochowany w krypcie bazyliki katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie[9].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2021 nadano mu honorowe obywatelstwo gminy Zakrzewo (2021)[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 74–75. ISBN 83-7052-900-3.
  2. a b c d e f G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 192–193. ISBN 83-911554-0-4.
  3. a b Bp Piotr Krupa przechodzi na emeryturę. episkopat.pl (arch.), 2011-09-15. [dostęp 2016-06-12].
  4. P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 230. ISBN 83-211-1311-7.
  5. Piotr Krupa na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-08].
  6. Rinuncia dell’Ausiliare di Pelplin (Polonia). press.vatican.va, 2011-09-15. [dostęp 2014-07-20]. (wł.).
  7. Komunikat Nuncjatury: Rezygnacja bp. Krupy. episkopat.pl (arch.), 2011-09-15. [dostęp 2014-07-20].
  8. Zmarł biskup senior Piotr Krupa. diecezja-pelplin.pl, 2024-03-04. [dostęp 2024-03-04].
  9. Uroczystości pogrzebowe śp. bp. Piotra Krupy. diecezja-pelplin.pl. [dostęp 2024-03-09].
  10. Uchwała NR XXIX.222.2021 Rady Gminy Zakrzewo. bip3.wokiss.pl, 2021-03-30. [dostęp 2021-08-04].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]