Piotr Kurozwęcki
Ten artykuł od 2008-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Piotr Kurozwęcki zwany „Piorun” (zm. 1499) – polski szlachcic herbu Poraj.
Syn Krzesława Kurozwęckiego i Ewy Czarnej z Gorzyc herbu Sulima; brat Mikołaja, Dobiesława i Stanisława.
Karierę zawdzięczał poparciu króla w sporze z Jakubem z Sienna o obsadę krakowskiej stolicy biskupiej. W latach 1475-1477 był marszałkiem nadwornym. W 1479 został podskarbim koronnym. W 1494 został kasztelanem sandomierskim, był również starostą oświęcimskim w latach 1491-1494 i krakowskim w latach 1491-1495. Był wysyłany w misje zagraniczne. Był świadkiem wydania przywileju piotrkowskiego w 1496 roku[1].
Urząd podskarbiego wykorzystywał w celu własnego wzbogacania się (dążył np. do skupienia w swoim ręku podzielonej ojcowizny), dokonywał malwersacji i psuł monetę za dużą skalę, przez co musiał zbiec z kraju do Wiednia i za co spotkała go również konfiskata majątku (1499). Wkrótce potem zmarł.
Nie wiadomo, by się ożenił i miał jakieś potomstwo. Majątek jego, skonfiskowany przez króla, został po kilku latach zwrócony jego braciom.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Wincenty Bandtkie, Ius Polonicum : codicibus veteribus manuscriptum et editionibus quibusque collatis, Warszawa 1831, s. 359.
|
- Kasztelanowie sandomierscy (I Rzeczpospolita)
- Podskarbiowie wielcy koronni
- Kurozwęccy herbu Poraj
- Senatorowie świeccy I Rzeczypospolitej
- Starostowie oświęcimscy
- Szlachta Korony Królestwa Polskiego
- Świadkowie przywileju piotrkowskiego 1496
- Dyplomaci I Rzeczypospolitej
- Urzędnicy ziemscy I Rzeczypospolitej
- Zmarli w 1499