Piotr Müller

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Piotr Müller
Ilustracja
Piotr Müller (2022)
Pełne imię i nazwisko

Piotr Józef Müller

Data i miejsce urodzenia

2 maja 1989
Słupsk

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

wiceminister nauki i szkolnictwa wyższego (2018, 2019), poseł na Sejm VIII i IX kadencji (od 2018), sekretarz stanu w KPRM i rzecznik prasowy Rządu RP (od 2019)

Partia

Prawo i Sprawiedliwość

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Piotr Józef Müller (ur. 2 maja 1989 w Słupsku) – polski polityk i prawnik, w 2018 podsekretarz stanu, a w 2019 sekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, członek Komitetu Stałego Rady Ministrów, poseł na Sejm VIII i IX kadencji, od 2019 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i rzecznik prasowy rządu, od 2021 przewodniczący Rady Krajowej Szkoły Administracji Publicznej im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Słupsku[1]. Był laureatem Olimpiady Wiedzy o Unii Europejskiej[2] i Olimpiady Wiedzy o Prawach Człowieka oraz finalistą Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym i Olimpiady Historycznej[3]. Był stypendystą m.in. Prezesa Rady Ministrów i Ministra Edukacji Narodowej. W 2016 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie studiował w ramach Kolegium Międzyobszarowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych i Społecznych[4]. W latach 2010–2012 pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Samorządu Studentów Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2013 do 2014 był przewodniczącym Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej[5][6]. W latach 2010–2014 był członkiem Senatu Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zasiadał w komisji budżetu i finansów oraz komisji prawno-statutowej[7][8]. Był członkiem Komisji Dyscyplinarnej do spraw nauczycieli akademickich przy Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego[7][8] oraz ekspertem w Polskiej Komisji Akredytacyjnej[7][8], a w latach 2013–2014 również członkiem prezydium komisji[7][6]. W latach 2012–2016 wchodził w skład zarządu Fundacji Uniwersytetu Warszawskiego[7]. W latach 2017–2018 prowadził zajęcia w Instytucie Nauk Politycznych UW[9][10].

Został członkiem Prawa i Sprawiedliwości. W 2011 i 2015 bezskutecznie ubiegał się o miejsce w Sejmie RP z listy tego ugrupowania[11][12]. W 2015 uzyskał 5350 głosów, co stanowiło 1,15% głosów oddanych w okręgu wyborczym nr 26[12].

Od listopada 2015 do kwietnia 2017 był doradcą wiceprezesa Rady Ministrów Jarosława Gowina, a następnie dyrektorem biura ministra w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego[7]. Od lutego 2017 należał do zespołu legislacyjnego przygotowującego projekt ustawy reformującej system nauki i szkolnictwa wyższego. 15 stycznia 2018 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego[7], powierzono mu odpowiedzialność m.in. za koordynację zadań związanych z działem administracji rządowej szkolnictwo wyższe, w tym nadzór nad uczelniami oraz za nadzór nad prowadzeniem prac legislacyjnych[13]. We wrześniu 2018 powołany na przewodniczącego zespołu do spraw wdrażania reformy szkolnictwa wyższego i nauki[14]. Został też członkiem Komitetu Stałego Rady Ministrów oraz Komitetu Społecznego Rady Ministrów[15].

W grudniu 2018 uzyskał możliwość objęcia mandatu poselskiego po zmarłej Jolancie Szczypińskiej i po rezygnacji złożonej przez Piotra Karczewskiego, na co wyraził zgodę[16]. Ślubowanie poselskie złożył 28 grudnia 2018[17]. 7 stycznia 2019 powołany na funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego; został również członkiem dotychczasowych komitetów działających w ramach Rady Ministrów[18].

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 bezskutecznie ubiegał się o mandat posła do PE w okręgu obejmującym województwo pomorskie, zdobywając 10 573 głosy[19]. 4 czerwca 2019 został powołany przez prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego na stanowiska sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i rzecznika prasowego rządu[20].

W wyborach w tym samym roku z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 26 892 głosy[21]. W listopadzie 2019, po powołaniu drugiego rządu dotychczasowego premiera, Mateusz Morawiecki powierzył mu dalsze wykonywanie zadań sekretarza stanu w KPRM oraz rzecznika prasowego rządu[22]. Został stałym członkiem kierowanych przez premiera delegacji rządowych w trakcie wizyt zagranicznych[23].

W grudniu 2021 powołany na przewodniczącego Rady Krajowej Szkoły Administracji Publicznej im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego[24].

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 2019[25] i 2020[26] został zaliczony do grona 50 najbardziej wpływowych polskich prawników poprzedniego roku w rankingu gazety „Dziennik Gazeta Prawna”.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Edwarda Müllera[27]. W 2022 zawarł związek małżeński z Marią[28].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nasz absolwent Piotr Müller nowym wiceministrem nauki i szkolnictwa wyższego, lo2.slupsk.pl [dostęp 2018-01-20].
  2. ↑ Osiągnięcia SKE, lo2.slupsk.pl [dostęp 2018-01-20].
  3. ↑ O mnie, piotrmuller.pl [zarchiwizowane 2018-12-20].
  4. ↑ Samorząd studencki w przepisach ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym: Praca magisterska, apd.uw.edu.pl [dostęp 2018-05-19].
  5. ↑ Piotr Müller przewodniczącym PSRP, magiel.waw.pl, styczeń 2013 [dostęp 2018-12-19].
  6. ↑ a b Skład PKA w latach 2012–2015 (IV kadencja), pka.edu.pl [zarchiwizowane 2018-07-13].
  7. ↑ a b c d e f g Nowy wiceminister nauki i szkolnictwa wyższego, nauka.gov.pl, 15 stycznia 2018 [zarchiwizowane 2018-01-16].
  8. ↑ a b c Szkolnictwo wyższe, piotrmuller.pl [zarchiwizowane 2018-12-20].
  9. ↑ Media w polityce, usosweb.uw.edu.pl [dostęp 2018-06-16].
  10. ↑ Przywództwo i zarządzanie w działalności studenckiej, usosweb.uw.edu.pl [dostęp 2018-06-16].
  11. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011, pkw.gov.pl [dostęp 2018-12-10].
  12. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015, pkw.gov.pl [dostęp 2018-03-27].
  13. ↑ Zarządzenie ministra nauki i szkolnictwa wyższego z 11 kwietnia 2018 roku w sprawie zakresów czynności członków Kierownictwa Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Dziennik Urzędowy Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, 11 kwietnia 2018 [zarchiwizowane 2019-09-08].
  14. ↑ Piotr Müller na czele Zespołu odpowiedzialnego za wdrażanie reformy, forumakademickie.pl, 11 września 2018 [dostęp 2018-09-12].
  15. ↑ Funkcje społeczne i zawodowe, piotrmuller.pl [zarchiwizowane 2018-12-20].
  16. ↑ Piotr Mueller posłem na Sejm, wnp.pl, 19 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-20].
  17. ↑ Piotr Müller, sejm.gov.pl [dostęp 2018-12-28].
  18. ↑ Sekretarz Stanu, gov.pl [zarchiwizowane 2019-01-07].
  19. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019, pkw.gov.pl [dostęp 2019-05-27].
  20. ↑ Powołanie nowego rzecznika rządu, premier.gov.pl, 4 czerwca 2019 [zarchiwizowane 2019-06-04].
  21. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019, wybory.gov.pl [dostęp 2019-10-15].
  22. ↑ Premier wręczył akty powołania oraz powierzenia obowiązków członkom kierownictwa KPRM, premier.gov.pl, 21 listopada 2019 [zarchiwizowane 2019-12-24].
  23. ↑ About me, piotrmuller.pl [zarchiwizowane 2022-05-18] (ang.).
  24. ↑ Nowi członkowie Rady Krajowej Szkoły Administracji Publicznej im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, gov.pl, 3 listopada 2021 [dostęp 2022-01-15].
  25. ↑ Słupszczanin Piotr Müller na liście najbardziej wpływowych prawników, prk24.pl, 29 stycznia 2019 [dostęp 2019-02-08].
  26. ↑ 50 najbardziej wpływowych prawników 2019 (RANKING DGP), gazetaprawna.pl, 28 stycznia 2020 [dostęp 2020-09-06].
  27. ↑ Rodzina, piotrmuller.pl, 8 grudnia 2016 [zarchiwizowane 2018-12-20].
  28. ↑ Piotr Müller wziął ślub. Na weselu rzecznika rządu bawił się Mateusz Morawiecki, onet.pl, 3 października 2022 [dostęp 2022-10-03].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Rzecznicy prasowi Rady Ministrów
PRL
III RP
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Müller&oldid=69373972”