Przejdź do zawartości

Piotr Mazurek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Mazurek
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 października 1993
Warszawa

Zawód, zajęcie

polityk, politolog, dziennikarz, publicysta, działacz społeczny

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

pełnomocnik rządu ds. polityki młodzieżowej (2020–2023)

Partia

z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości

Odznaczenia
Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Piotr Mazurek (ur. 26 października 1993 w Warszawie) – polski polityk, politolog, dziennikarz, publicysta i działacz społeczny, od 2020 do 2023 pełnomocnik rządu ds. polityki młodzieżowej w randze podsekretarza stanu (2020), a następnie sekretarza stanu (2020–2023) w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia licencjackie oraz studia magisterskie z zakresu nauk politycznych w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego[1]. Dwukrotnie był stypendystą Stypendium Rektora Uniwersytetu Warszawskiego dla najlepszych studentów[1]. Promotorem jego pracy magisterskiej był prof. Wojciech Jakubowski[1]. Pracował w sektorze prywatnym m.in. w firmie prowadzącej działalność edukacyjną, a także jako wykładowca i szkoleniowiec[1]. W 2012 był redaktorem naczelnym „Gońca Wolności”[1]. W tym samym roku został publicystą miesięcznika „Na Poważnie”, a od kwietnia 2013 przez kilkanaście lat był stałym współpracownikiem miesięcznika „W Sieci Historii”[2]. W latach 2012–2013 współpracował z Kongresem Mediów Niezależnych[1]. Współpracował też m.in. z tygodnikiem „ABC” oraz portalami wPolityce.pl i blogpress.pl[1]. W marcu 2015 został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[2].

Od 2010 działał jako wolontariusz w szeregu organizacji pozarządowych i inicjatyw społecznych[2]. Od 2011 do 2015 był wiceprezesem zarządu głównego, a także m.in. prezesem oddziału Warszawa i dyrektorem biura prasowego Stowarzyszenia KoLiber[2]. W 2011 był współzałożycielem Społecznego Komitetu Obchodów Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”[3]. Od 2011 do 2013 był koordynatorem projektu w Fundacji Republikańskiej[3]. Współorganizował m.in. wiele edycji Warszawskiego Marszu Rotmistrza Witolda Pileckiego oraz Forum Organizacji Młodzieżowych „Wspólnie dla Przyszłości”[3]. Przez kilka lat koordynował akcję społeczną na rzecz dekomunizacji przestrzeni publicznej „Goń z pomnika bolszewika”[4], którą oficjalnie wspierali m.in. prof. Jan Żaryn, Przemysław Gintrowski, Barbara Fedyszak-Radziejowska, Bogusław Nizieński czy Zbigniew Romaszewski[5].

Był współautorem programu „Wizja dla Młodego Pokolenia” przyjętego w maju 2015 przez kandydata w wyborach prezydenckich Andrzeja Dudę jako jego oficjalny program dla młodych Polaków[2]. W 2015 został zatrudniony w Kancelarii Premiera, gdzie pełnił kolejno funkcje: asystenta politycznego, doradcy oraz szefa gabinetu politycznego wicepremiera i ministra kultury i dziedzictwa narodowego Piotra Glińskiego[2]. W lutym 2016 prezydent RP Andrzej Duda powołał go w skład Narodowej Rady Rozwoju[6], której kadencja trwała do 2020. Przystąpił w jej ramach do sekcji „Edukacja, Młode Pokolenie, Sport” oraz „Kultura, Polityka Historyczna, Tożsamość Narodowa”[1]. W marcu 2017 prezes Instytutu Pamięci Narodowej Jarosław Szarek powołał go w skład Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przy oddziale IPN w Warszawie[7], a w okresie późniejszym został pracownikiem tej instytucji[1]. Od 2018 do 2024 był członkiem, a od 2021 do 2024 – przewodniczącym rady Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego[8][9][10].

W wyborach samorządowych w 2018 został wybrany z listy Prawa i Sprawiedliwości radnym Rady m.st. Warszawy[11]. W Radzie objął funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Kultury oraz członka Komisji Edukacji i Komisji Nazewnictwa Miejskiego[12]. W 2019 był współtwórcą projektu ustawy powołującej Radę Dialogu z Młodym Pokoleniem[13]. W październiku 2019 został członkiem tego organu, a następnie wybrano go jego współprzewodniczącym (ze strony rządowo-samorządowej)[14]. We wrześniu 2020 wszedł w skład rady Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL[15].

Od września 2020 do marca 2023 sprawował funkcję pełnomocnika rządu ds. polityki młodzieżowej w randze podsekretarza stanu, a od listopada 2020 – sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów[15][2]. Pełnił także rolę wiceprzewodniczącego Komitetu Społecznego Rady Ministrów i Komitetu do spraw Pożytku Publicznego[16]. Wchodził też w skład Rady Działalności Pożytku Publicznego[17]. Był inicjatorem i współtwórcą ustawy wzmacniającej rolę młodzieżowych rad przy jednostkach samorządu terytorialnego[18][19]. Od lutego do listopada 2021 przeprowadził największe w historii Polski konsultacje społeczne, w których wzięło udział ok. 30 tys. osób, a w ich wyniku w formule warsztatowej wypracowywano założenia wieloletniej strategii polityki rządu na rzecz młodego pokolenia[20][21][22]. Był inicjatorem przyjęcia przez Radę Ministrów Rządowego Programu Fundusz Młodzieżowy na lata 2022–2033[20][23]. We współpracy z GovTech Polska, NASK, Google oraz Szkołą Główną Handlową w Warszawie a także Ministerstwem Funduszy i Polityki Regionalnej współorganizował największe w Polsce programy szkoleniowo-stażowe z obszaru kompetencji cyfrowych „Umiejętności Jutra” i „Kariera Jutra”[20][24]. Był także współtwórcą międzypokoleniowego Solidarnościowego Korpusu Wsparcia Seniorów[1].

We wrześniu 2022 został powołany w skład Rady Programowej Forum Ekonomicznego[25]. W wyborach samorządowych w 2024, otrzymawszy 5098 głosów, uzyskał reelekcję w Radzie Warszawy[26].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 2021 otrzymał nagrodę „Przyjaciela Młodzieżowej Rady m.st. Warszawy”[27]. We wrześniu tego samego roku został odznaczony Orderem im. ks. Antoniego Sołtysika, przyznawanym przez Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży[28]. W maju 2022 otrzymał tytuł Członka Honorowego Stowarzyszenia Studenci dla Rzeczypospolitej[29], a w czerwcu tego roku Our Future Foundation uhonorowała go nagrodą „Przyjaciela Młodzieży”[30]. W styczniu 2023 został odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości[31].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j O mnie. piotrmazurek.pl. [dostęp 2025-02-16].
  2. ↑ a b c d e f g Nota biograficzna na stronie Rady Warszawy. [dostęp 2025-02-16].
  3. ↑ a b c Piotr Mazurek. prezydent.pl. [dostęp 2020-09-26].
  4. ↑ Fan Żołnierzy Wyklętych pełnomocnikiem rządu ds. młodzieży. polityka.pl, 24 września 2020. [dostęp 2020-09-27].
  5. ↑ Goń z pomnika bolszewika. rp.pl, 10 lutego 2012. [dostęp 2020-09-27].
  6. ↑ Prezydent powołał nowych członków Narodowej Rady Rozwoju. prezydent.pl, 16 lutego 2016. [dostęp 2020-09-26].
  7. ↑ Pierwsze posiedzenie Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przy Oddziale IPN w Warszawie. ipn.gov.pl. [dostęp 2020-09-26].
  8. ↑ Rada NIW w pełnym kształcie. ngo.pl, 21 lutego 2018. [dostęp 2025-02-16].
  9. ↑ Rada NIW-CRSO II kadencji powołana. niw.gov.pl, 9 lutego 2021. [dostęp 2021-04-17].
  10. ↑ Minister Agnieszka Buczyńska zmienia członków Rady Narodowego Instytut Wolności i Rady Działalności Pożytku Publicznego. ngo.pl, 10 stycznia 2024. [dostęp 2025-02-16].
  11. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2020-09-26].
  12. ↑ Piotr Mazurek. Radny m.st. Warszawy. [dostęp 2020-09-26].
  13. ↑ Warszawski radny, Piotr Mazurek, pełnomocnikiem rządu ds. polityki młodzieżowej. niezalezna.pl, 23 września 2020. [dostęp 2020-09-26].
  14. ↑ Piotr Mazurek Pełnomocnikiem Rządu ds. Polityki Młodzieżowej. pozytek.gov.pl, 23 września 2020. [dostęp 2020-09-26].
  15. ↑ a b Zmiana w administracji rządowej. Premier powołał nowego sekretarza stanu w KPRM. polskieradio.pl, 17 listopada 2020. [dostęp 2020-11-17].
  16. ↑ Piotr Mazurek wiceprzewodniczącym Komitetu do spraw Pożytku Publicznego. gov.pl, 16 listopada 2020. [dostęp 2020-11-17].
  17. ↑ Nowy Współprzewodniczący RDPP. gov.pl, 16 listopada 2020. [dostęp 2020-11-17].
  18. ↑ Ustawa wzmacniająca młodzieżowe rady przyjęta przez Senat bez poprawek!. gov.pl, 13 maja 2021. [dostęp 2021-05-22].
  19. ↑ KPRM: Wyczekiwany projekt ustawy wzmacniającej młodzieżowe rady uchwalony przez Sejm!. pap.pl, 20 kwietnia 2021. [dostęp 2021-05-22].
  20. ↑ a b c Broszura informacyjna o działalności Pełnomocnika Rządu ds. Polityki Młodzieżowej Piotra Mazurka. gov.pl. [dostęp 2022-09-10].
  21. ↑ Rząd planuje wzmocnić pozycję młodych Polaków na rynku pracy. radiomaryja.pl, 25 kwietnia 2022. [dostęp 2022-09-10].
  22. ↑ Młodzi ludzie myślą nie tylko o osobie. Chcą służyć także innym. radiopik.pl, 20 sierpnia 2022. [dostęp 2022-09-10].
  23. ↑ Wystartował Rządowy Program Fundusz Młodzieżowy – edycja 2022!. gov.pl, 18 sierpnia 2022. [dostęp 2022-10-09].
  24. ↑ „Kariera Jutra” – największy program szkoleniowo-stażowy w Polsce. Minister Piotr Mazurek zachęca do wzięcia w nim udziału. i.pl, 5 maja 2022. [dostęp 2022-09-10].
  25. ↑ Min. Piotr Mazurek członkiem Rady Programowej Forum Ekonomicznego. gov.pl, 6 września 2022. [dostęp 2022-09-10].
  26. ↑ Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-04-09].
  27. ↑ Minister Piotr Mazurek z tytułem „Przyjaciela Młodzieżowej Rady m.st. Warszawy”. gov.pl, 29 czerwca 2021. [dostęp 2022-07-02].
  28. ↑ KSM przyznał ordery za zasługi w pracy z młodzieżą. onet.pl, 19 września 2021. [dostęp 2022-07-02].
  29. ↑ Min. Mazurek Członkiem Honorowym Studentów dla Rzeczypospolitej. gov.pl, 29 maja 2022. [dostęp 2022-07-02].
  30. ↑ Minister Piotr Mazurek wyróżniony nagrodą „Przyjaciela Młodzieży”!. gov.pl, 1 lipca 2022. [dostęp 2022-07-02].
  31. ↑ Minister Piotr Mazurek Odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości. gov.pl, 27 stycznia 2023. [dostęp 2023-01-28].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Mazurek&oldid=76232506”