Piotr Paneth
| ||
| Kraj działania | Polska | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 października 1952 Łódź | |
| Profesor nauk chemicznych | ||
| Specjalność: chemia teoretyczna, kinetyka chemiczna, modelowanie molekularne | ||
| Alma Mater | Politechnika Łódzka | |
| Doktorat | 1983 | |
| Habilitacja | 1989 | |
| Profesura | 1996 | |
| Nauczyciel akademicki | ||
| Uczelnia | Politechnika Łódzka | |
| Okres zatrudn. | od 1975 | |
| Dziekan | ||
| Wydział | Chemiczny PŁ | |
| Okres spraw. | 2008–2012 | |
| Poprzednik | Henryk Bem | |
| Następca | Stefan Jankowski | |
| Prorektor ds. nauki | ||
| Uczelnia | Politechnika Łódzka | |
| Okres spraw. | 2012–2016 | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
| Strona domowa | ||
Piotr Paneth (ur. 8 października 1952 w Łodzi[1]) – polski chemik, profesor nauk chemicznych, profesor zwyczajny Politechniki Łódzkiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1976 roku uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera po ukończeniu studiów na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. W 1975 roku rozpoczął pracę Instytucie Techniki Radiacyjnej Politechniki Łódzkiej. Odbył długoterminowe staże naukowe na uniwersytetach stanów Wisconsin i Nebraska w USA.
W roku 1983 uzyskał stopień naukowy doktora, w roku 1989 doktora habilitowanego, tytuł profesora nauk chemicznych otrzymał 31 maja 1996 roku[2]. W roku 2000 objął stanowisko profesora zwyczajnego PŁ.
Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół mechanizmów reakcji chemicznych i biochemicznych, a do ich badania wykorzystuje głównie efekty izotopowe oraz modelowanie molekularne. W swoim dorobku posiada ponad 100 publikacji. Wypromował 13 doktorów.
W latach 1993–1996 był prodziekanem ds. studenckich Wydziału Chemicznego PŁ, a w latach 2008–2012 dziekanem tego wydziału. W latach 2012–2016 pełnił funkcję prorektora Politechniki Łódzkiej ds. nauki. W 2016 roku ubiegał się o stanowisko rektora tej uczelni, wybory te wygrał jednak Sławomir Wiak[3].
W roku 1998 uzyskał stypendium Svenska institutet, w roku 2000 stypendium Programu Fulbrighta, a w roku 2006 ISPS (Japonia). Profesor wizytujący na University of Nebraska (1995), University of Minnesota (2000–2001), Uniwersytecie Emory'ego (2003), a także na uniwersytetach w Uppsali (1998–1999), Nantes (2006, 2007) i Kioto (2007). Członek rady naukowej „Wiadomości Chemicznych” od 2001 roku i redaktor „Central Europen Journal of Chemistry” w latach 2003–2008. W latach 2004–2007 przewodniczący Łódzkiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Chemicznego.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1997)[4] oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Who is who w Polsce. Wyd. I. Zug: Hübners blaues Who is who, 2002, s. 1471. ISBN 3-7290-0034-9.
- ↑ Piotr Paneth w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2016-09-01].
- ↑ Prof. Sławomir Wiak rektorem Politechniki Łódzkiej. perspektywy.pl, 20 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-20].
- ↑ Prof. dr hab. inż. Piotr Paneth. mitr.p.lodz.pl. [dostęp 2015-03-25].
- ↑ Ewa Chojnacka. Ordery i odznaczenia dla zasłużonych. „Życie uczelni: biuletyn informacyjny Politechniki Łódzkiej”. 130, s. 6, 2014. Łódź: Politechnika Łódzka. ISSN 1425-4344.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 194.
- Stefan Karolczak, Jan Perkowski (red.). 50 lat chemii radiacyjnej w Politechnice Łódzkiej. „Zeszyty Historyczne Politechniki Łódzkiej”. zeszyt 14, s. 70, 2013. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej. ISSN 1731-6553.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Paneth (ang.). ResearchGate. [dostęp 2016-02-09].
