Piotr Potocki (zm. po 1800)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Potocki
Herb
Pilawa
Rodzina

Potoccy herbu Pilawa

Data śmierci

po 1800

Ojciec

Michał Potocki

Matka

Marcjanna Ogińska

Żona

Katarzyna Parys

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Piotr Potocki herbu Pilawa (zm. po 1800 roku) – kasztelan lubelski w latach 1791–1794, zwolennik konstytucji 3 maja, generał major ziemiański województwa lubelskiego, pełnomocnik Rady Najwyższej Narodowej w województwie lubelskim[1], radca Wydziału Skarbowego Rady Zastępczej Tymczasowej[2] w insurekcji kościuszkowskiej, marszałek sandomierski w konfederacji barskiej, starosta babimojski.

W czasie bezkrólewia w 1764 roku był organizatorem zawiązanej w Haliczu rekonfederacji przeciwko generalnej konfederacji warszawskiej Czartoryskich. Dostał się do niewoli rosyjskiej. Wyszedł z niej, po złożeniu rewersu na ręce Nikołaja Repnina. W połowie czerwca 1768 roku brał udział w Kolbuszowej i Rzeszowie w naradach, w pracach przygotowawczych konfederacji barskiej. W 1768 roku wszedł w skład czteroosobowej rady, która kierowała obroną Krakowa przed wojskami rosyjskimi. Po kapitulacji miasta dostał się do rosyjskiej niewoli a wszystkie jego dobra zostały zrabowane. Przetransportowany do Kijowa, wiosną 1769 roku został zesłany do Kazania. 1 lutego 1774 roku opuścił Kazań.

Poseł województwa inflanckiego na Sejm Czteroletni w 1788 roku[3].

Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[4]. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[5]. W 1791 roku wybrany z Senatu na asesora Asesorii Koronnej[6]. Był przewodniczącym Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej województwa lubelskiego w 1792 roku[7]. We wrześniu 1792 roku złożył akces i przysięgę wierności konfederacji targowickiej. Powołany przez Generalność do Sądu Asesorskiego[8].

W 1791 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[9]. Odznaczony Orderem Orła Białego 24 marca 1792 roku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Leon Romanowski, Rodowód Potockich hrabiów herbu Pilawa, Warszawa 1882

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jerzy Kowecki, Pospolite ruszenie w insurekcji 1794, Warszawa 1963, s. 121.
  2. ↑ Akta powstania Kościuszki t. III, Wrocław-Kraków 1955, s. 369.
  3. ↑ Wacław Szczygielski: Piotr Potocki h. Pilawa. T. XXVIII. Polski Słownik Biograficzny, 1984-1985. [dostęp 2020-12-31].
  4. ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 311.
  5. ↑ Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1 13 stycznia 1906 roku, s. 10.
  6. ↑ Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 313.
  7. ↑ Dyaryusz Seymikow Woiewodz[twa] Lubelskiego, w Lublinie 1792, s. 1.
  8. ↑ Józef Kermisz, Lublin i Lubelskie w ostatnich latach Rzeczypospolitej (1788-1794), Lublin 1939, s. 147.
  9. ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 263.
Rada Zastępcza Tymczasowa 1794

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Potocki_(zm._po_1800)&oldid=73059088”