Piotr Stachiewicz
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 29 października 1858 Nowosiółki Gościnne | |
| Data i miejsce śmierci | 14 kwietnia 1938 Kraków | |
| Narodowość | polska | |
| Dziedzina sztuki | malarstwo | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Piotr Stachiewicz (ur. 29 października 1858 w Nowosiółkach Gościnnych na Podolu; zm. 14 kwietnia 1938 w Krakowie) – polski malarz i ilustrator.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1877-1883 kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Władysława Łuszczkiewicza oraz Floriana Cynka. Studia w latach 1882-1885 kontynuował w Monachium (Akademii Sztuk Pięknych - Techn. Malklasse od 21 października 1882)[2].
Od 1885 mieszkał w Krakowie, tworzył obrazy religijne, historyczne, rodzajowe oraz portrety. Znane są zwłaszcza portrety kobiety w stroju krakowskim do których pozowała mu "Piękna Zośka" – Zofia Paluchowa. Stachiewicz jest autorem dekoracji mozaikowej kościoła OO Jezuitów. Popularność przyniósł mu m.in. cykl obrazów "Królowa Niebios. Legendy o Matce Boskiej" z 1893, z którego wykonał też grafiki, sprzedawane później w dużych ilościach[3]. Od 1889 był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w latach 1900-1913 pełniąc w nim funkcję wiceprezesa.
Jego ulubionym tematem prac malarskich była Najświętsza Maria Panna z Dzieciątkiem Jezus, sceny z życia ludu krakowskiego oraz prześladowanie dawnych chrześcijan, stąd też stworzył ilustracje do powieści Quo vadis Henryka Sienkiewicza[4], a ponadto do poezji Adama Mickiewicza oraz Marii Konopnickiej oraz ilustracje do reklam. W 1892 namalował obraz "Śmierć górnika" uhonorowany nagrodą Akademii Umiejętności im. Probusa Barczewskiego. W latach 1893-1895 powstał, zaginiony obecnie, cykl dwunastu obrazów jego pędzla ilustrujących kopalnię w Wieliczce i pracę tamtejszych górników[5]
Zainicjował powstanie krakowskiego dwutygodnika „Świat”, wraz z Włodzimierzem Tetmajerem w 1931 wydał Album kolorowych reprodukcji Wieliczka.
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6].
Pochowany został w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim. Na kamienicy przy ul. Wenecja 1, gdzie mieszkał, wmurowano tablicę pamiątkową.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 923. ISBN 83-01-13325-2.
- ↑ I. Królewska Akademia Sztuk Pięknych..., [w:] H. Stępień, M. Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914 (materiały źródłowe), wyd. II, Kraków: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Chors, 1994, s. 14, ISBN 83-903086-1-4.
- ↑ Bagińska A., 2013: Skąd widma w pracowni artysty? Próba interpretacji cyklu obrazów Piotra Stachiewicza. Quart, nr 1 (27), strona 37
- ↑ Zmarli. „Zorza”. Nr 21, s. 9, 8 maja 1938.
- ↑ Zaginione obrazy Wieliczki Piotra Stachiewicza.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 29.