Piotr Szulkin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Piotr Szulkin
Ilustracja
Piotr Szulkin (2003)
Prawdziwe imię i nazwisko

Piotr Andrzej Szulkin

Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1950
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 2018
Warszawa

Zawód

reżyser

Współmałżonek

Renata Karwowska-Szulkin

Lata aktywności

1972–2018

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Piotr Andrzej Szulkin (ur. 26 kwietnia 1950 w Gdańsku, zm. 3 sierpnia 2018 w Warszawie[1]) – polski reżyser, scenarzysta, plastyk, autor książek, aktor, profesor sztuk filmowych (2013), nauczyciel akademicki Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn profesora fizyki Pawła Szulkina (rektora Politechniki Gdańskiej) i Marii Szulkin. Został absolwentem Liceum Plastycznego w Warszawie (1965–1970) oraz Szkoły Filmowej w Łodzi (1970–1975). W 1974 zawarł związek małżeński z Renatą Karwowską (doktor psychologii, wieloletnia prorektor Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej).

Jako profesor Wydziału Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi wykształcił wielu reżyserów młodego pokolenia.

Autor ponad 30 realizacji artystycznych (filmy fabularne, krótkie, teatry TV, książki), za które otrzymał ponad 50 nagród (w większości międzynarodowych).

Filmy pełnometrażowe[edytuj | edytuj kod]

Filmy krótkie i telewizyjne[edytuj | edytuj kod]

  • 1972: Wszystko[2]
  • 1975: Narodziny
  • 1975: Dziewcę z Ciortem[3]
  • 1976: Życie codzienne[4]
  • 1976: Copyright Film Polski MCMLXXVI
  • 1976: Oczy uroczne[5]
  • 1978: Kobiety pracujące
  • 1993: Mięso (Ironica)
  • 1994: MFR – notacja

Teatr Telewizji[edytuj | edytuj kod]

  • 1977: Krzyżówka (Robert F. Lane)[6]
  • 1978: Opinia (Lech Borski)
  • 1980: Maszyny do pisania (Murray Schisgal)[7]
  • 1991: Pępowina (Krystyna Kofta)[8]
  • 1992: Tango (Sławomir Mrożek)[9]
  • 1995: To był skowronek (Ephraim Kishon)[10]
  • 1996: Czapa, czyli śmierć na raty (Janusz Krasiński)[11]
  • 1997: Kariera Arturo Ui (Berthold Brecht)[12]

Twórczość literacka[edytuj | edytuj kod]

  • 1984: O-bi, o-ba i inne nowele
  • 1986: Szpital, czyli o wpływie architektury monumentalnej na architekturę umysłów
  • 1988: Gaga. Szpital
  • 1988: Socjopatia
  • 2011: Epikryza
  • 2011: Lemistry (zbiór opowiadań – współautor)
  • 2012: Życiopis (współpraca Piotr Kletowski, Piotr Marecki)[13]

Autor wielu esejów, artykułów publikowanych w prasie literackiej i społeczno-politycznej w Polsce.

Scenariusze[edytuj | edytuj kod]

Oprócz współpracy z Tadeuszem Sobolewskim przy scenariuszu filmu Golem, tekstu Krystyny Kofty Femina do filmu o tym samym tytule oraz Ubu Króla Alfreda Jarry w tłumaczeniu Tadeusza Żeleńskiego będącego podstawą tego filmu, wszystkie filmy Piotra Szulkina powstały na podstawie autorskich scenariuszy.

Role filmowe[edytuj | edytuj kod]

Ważniejsze nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 1974: Wszystko – Festiwal Etiud Filmowych Zygzak Warszawa – Grand Prix, Nagroda publiczności
  • 1976: Dziewczę z Ciortom – Festiwal w Mannheim – Grand Prix, Festiwal Filmów krótkometrażowych w Krakowie, Nagroda FIPRESCI
  • 1976: Doroczna Nagroda tygodnika Film „Złota Kamera”
  • 1977: Copyright by Film Polski MCMLXXVI – Syrenka Warszawska, nagroda Jury Dziennikarzy Filmowych SFP
  • 1977: Oczy Uroczne – Festiwal Triest – Nagroda Główna „Złota Pieczęć”
  • 1979: Kobiety pracujące – Festiwal Oberhausen – Grand Prix
  • 1980: Golem – Łagów – Złote Grona Kin Studyjnych
  • 1980: Golem – Koszalin – „Jantar '80” nagroda dziennikarzy
  • 1980: Golem – Festiwal Filmów Polskich – „Brązowe Lwy” za debiut.
  • 1980: Golem – San Sebastián – Nagroda za zdjęcia dla Zygmunta Samosiuka
  • 1980: Golem – PWSFTviT w Łodzi – Nagroda imienia Andrzeja Munka
  • 1981: Golem – IMAGFIC Madryt Grand Prix „Złoty Monolit” – Nagroda Główna za Scenariusz, Nagroda Krytyki Międzynarodowej
  • 1981: Golem – FILMEX Los Angeles, selekcja oficjalna
  • 1981: Golem – Triest – Nagroda Główna za rolę kobiecą dla Krystyny Jandy
  • 1982: Wojna światów – Triest – Nagroda Specjalna Jury, Nagroda Główna za rolę męską dla Romana Wilhelmiego
  • 1982: Wojna światów – Avoriaz – Nagroda Specjalna Jury
  • 1982: Wojna światów – Porto – Nagroda Główna za reżyserię
  • 1982: Wojna światów – Los Angeles – selekcja oficjalna
  • 1982: Wojna światów – IMAGFIC Madryt – Grand Prix Złoty Monolit – Nagroda Główna za scenariusz, Nagroda Główna za rolę męską dla Romana Wilhelmiego, Nagroda Jury Technicznego za zdjęcia dla Zygmunta Samosiuka
  • 1984: EUROCON Seacon Brighton – Doroczna nagroda dla najlepszego reżysera S.F.
  • 1985: Obi, oba – koniec cywilizacji – Gdańsk Festiwal Filmów Polskich – Brązowe Lwy Gdańskie za scenografię dla Andrzeja Kowalczyka
  • 1985: Obi, oba – koniec cywilizacji – Lille – Nagroda Federacji Reżyserów Europejskich FERA
  • 1986: Ga, ga – chwała bohaterom – Gdańsk Festiwal Filmów Polskich – Brązowe Lwy Gdańskie za montaż dla Elżbiety Kurkowskiej
  • 1987: Ga, ga – chwała bohaterom – Strasburg – Nagroda Jury
  • 1988: Ga, ga – chwała bohaterom – Clermont Ferrand – Doroczna nagroda pisma Mad Movies
  • 1991: Femina – Gdynia Festiwal Filmów Polskich – Brązowe Lwy Gdańskie za kostiumy dla Małgorzaty Stefaniak
  • 1994: Mięso (Ironica) – Oberhausen – Grand Prix Jury Międzynarodowego, Nagroda Krytyki Międzynarodowej FIPRESCI
  • 1994: Mięso (Ironica) – Kraków – Nagroda Główna Jury międzynarodowego „Srebrny Smok”
  • 1994: Mięso (Ironica) – Keszethly – Central European Initiatives – Grand Prix Jury Międzynarodowego „Balaton Prix” – Nagroda Dziennikarzy
  • 1994: Mięso (Ironica) – Motecatini Terme – Nagroda Jury Młodzieżowego – Medal Miasta
  • 2003: Gdynia Festiwal Filmów Polskich – Nagroda za pierwszoplanową rolę żeńską dla Katarzyny Figury
  • 2006: Ubu Król – Polskie Orły 2005 – Nagroda za Najlepsze Kostiumy dla Magdy Biedrzyckiej
  • 2012: Łódź – Forum Kina Europejskiego „Cinergia” – Nagroda Prezydenta Miasta Łodzi i Kina Charlie – za konsekwencję dokonań twórczych

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • 2013 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[15]
  • 2015 Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”[16]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Piotr Szulkin w bazie filmpolski.pl
  2. ↑ Wszystko. filmpolski.pl. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).
  3. ↑ Dziewcę z ciortem. filmpolski.pl. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).
  4. ↑ Życie codzienne. filmpolski.pl. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).
  5. ↑ Oczy urocze. filmpolski.pl. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).
  6. ↑ Krzyżówka. teatrtelewizji.tvp.pl. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).
  7. ↑ Maszyna do pisania. e-teatr.pl. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).
  8. ↑ Pępowina. filmpolski.pl. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).
  9. ↑ Tango. filmpolski.pl. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).
  10. ↑ To był skowronek. filmpolski.pl. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).
  11. ↑ Czapa, czyli śmierć na raty. filmpolski.pl. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).
  12. ↑ Kariera Arturo Ui. filmpolski.pl. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).
  13. ↑ Piotr Szulkin. Życiopis. lubimyczytac.pl. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).
  14. ↑ Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy. [dostęp 2020-06-25]. Za: https://www.filmweb.pl.
  15. ↑ Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski dla Piotra Szulkina. 2013-11-29. [dostęp 2013-12-04]. (pol.).
  16. ↑ Wręczenie medali Gloria Artis. mkidn.gov.pl, 2015-06-06. [dostęp 2016-05-11]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Filmy w reżyserii Piotra Szulkina
1970-79
1980-89
1990-99
2000-09

Piotr Szulkin.jpg

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Szulkin&oldid=65468776”