Piotr Turzyński
Biskup tytularny Usuli | |||
Piotr Turzyński (2015) | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
28 września 1964 | ||
Biskup pomocniczy radomski | |||
Okres sprawowania |
od 2015 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Inkardynacja | |||
Prezbiterat |
28 maja 1988 | ||
Nominacja biskupia |
17 stycznia 2015 | ||
Sakra biskupia |
28 lutego 2015 |
Data konsekracji |
28 lutego 2015 |
---|---|
Miejscowość |
Radom |
Miejsce | |
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Piotr Wojciech Turzyński[1] (ur. 28 września 1964 w Radomiu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk teologicznych, biskup pomocniczy radomski od 2015.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 28 września 1964 w Radomiu[1]. Kształcił się w miejscowym IV Liceum Ogólnokształcącym im. Tytusa Chałubińskiego[1], gdzie w 1982 złożył egzamin dojrzałości[2]. Podczas nauki w szkole średniej był animatorem Ruchu Światło-Życie[1]. W latach 1982–1988 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu[2]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 28 maja 1988 w konkatedrze radomskiej biskup Edward Materski. Inkardynowany został do diecezji sandomiersko-radomskiej[3]. Magisterium z teologii uzyskał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[1]. Od 1989 do 1992 kontynuował studia w Instytucie Patrystycznym Augustinianum w Rzymie, kończąc je z licencjatem z teologii i nauk patrystycznych[3]. Dalsze studia odbył w latach 1992–1995 na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie[3], gdzie w 1996 otrzymał doktorat z nauk teologicznych na podstawie dysertacji Il Cantico nuovo nella teologia di sant’Agostino. Specialmente nelle Enarrationes in Psalmos (Canticum novum w teologii świętego Augustyna. Studium nad Komentarzem do Psalmów)[4]. Habilitację uzyskał w 2014 na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie po przedłożeniu rozprawy Piękno w teologii świętego Augustyna. Próba systematyzacji augustyńskiej estetyki teologicznej[4].
W latach 1995–2006 pełnił funkcję ojca duchownego w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu, a w 2006 objął urząd wicerektora seminarium[5]. Podjął w nim wykłady z patrologii, wstępu do teologii i teologii duchowości[3], a także prowadził klerycki teatr[1]. W 2000 został adiunktem na Wydziale Teologicznym w Radomiu (przemianowanego następnie w Instytut Teologiczny) przy Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W latach 2006–2012 był zastępcą dyrektora instytutu, zajmując się w szczególności sprawami studiów niestacjonarnych i Centrum Myśli Benedykta XVI. W 2013 został mianowany adiunktem na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II w Instytucie Historii Kościoła i Patrologii przy katedrze patrologii greckiej i łacińskiej[1].
W latach 1988–1989 pracował jako wikariusz w parafii Matki Odkupiciela w Ostrowcu Świętokrzyskim. W tym czasie prowadził w parafii m.in. młodzieżową grupę oazową, a w mieście duszpasterstwo nauczycieli[1]. Po reorganizacji struktur diecezjalnych w Polsce w 1992 został włączony do prezbiterium diecezji radomskiej[5]. W 1999 został mianowany dyrektorem diecezjalnej rady ds. stałej formacji kapłanów, a w 2006 dyrektorem diecezjalnej rady ds. życia konsekrowanego[3]. W 2002 wszedł do rady kapłańskiej diecezji[5]. W 2008 podczas II synodu diecezjalnego objął funkcję przewodniczącego synodalnej komisji ds. kultury, mediów i nowej ewangelizacji. Prowadził dni skupienia i rekolekcje dla kapłanów, sióstr zakonnych i kleryków, a także misje oraz rekolekcje parafialne i młodzieżowe[3]. Włączył się w działalność Domowego Kościoła[2]. Przygotowywał spotkania dla młodzieży z diecezji radomskiej pod nazwami Kuźnia Młodych, Apele Młodych i Diecezjalne Dni Młodzieży. Brał udział w zakładaniu stowarzyszenia „Młyńska. Verum, Bonum, Pulchrum”, organizującego Tygodnie Kultury Chrześcijańskiej[3]. Na antenie diecezjalnego Radia AVE i Radia Plus Radom prowadził audycje ewangelizacyjne[1][3]. W 2003 został mianowany kanonikiem Kapituły Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamiennej[3].
17 stycznia 2015 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym diecezji radomskiej ze stolicą tytularną Usula[5][6]. Święcenia biskupie otrzymał 28 lutego 2015 w katedrze Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu[7][8]. Udzielił mu ich arcybiskup Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce, któremu asystowali Wacław Depo, arcybiskup metropolita częstochowski, i Henryk Tomasik, biskup diecezjalny radomski[7]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Ecclesia Mater – Mater Ecclesiae” (Kościół Matka – Matka Kościoła)[9]. W kurii diecezjalnej objął urząd wikariusza generalnego[10].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski w 2015 został delegatem ds. Duszpasterstwa Nauczycieli[11], a w 2022 delegatem ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej[12], ponadto w 2018 wszedł w skład Rady Stałej[13], w 2020 Komisji Nauki Wiary[14], w 2021 Rady ds. Społecznych[15], w 2023 Komisji Duchowieństwa[16], a w 2024 Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i KEP[17].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i Z. Niemirski: Diecezja radomska ma nowego biskupa. radom.gosc.pl, 2015-01-17. [dostęp 2015-01-17].
- ↑ a b c Diecezja radomska ma nowego biskupa pomocniczego. ekai.pl (arch.), 2015-01-17. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ a b c d e f g h i Nowy biskup pomocniczy w Radomiu. episkopat.pl (arch.), 2015-01-17. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ a b Piotr Turzyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-09-01] .
- ↑ a b c d Nomina di Ausiliare di Radom (Polonia). press.vatican.va, 2015-01-17. [dostęp 2015-01-17]. (wł.).
- ↑ Radom: Ks. dr hab. Piotr Turzyński – biskupem pomocniczym diecezji radomskiej. episkopat.pl (arch.), 2015-01-17. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ a b Święcenia biskupie ks. Piotra Turzyńskiego. ekai.pl (arch.), 2015-02-28. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Święcenia biskupie w Radomiu. episkopat.pl (arch.), 2015-02-24. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Piotr Turzyński na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2024-09-26].
- ↑ Radom: bp Piotr Turzyński przejął obowiązki wikariusza generalnego. ekai.pl (arch.), 2015-03-03. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Ubóstwo, migranci, rodzina, reakcja na nadużycia – tematami 369. Zebrania Plenarnego KEP. ekai.pl (arch.), 2015-06-11. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Wybory 391. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl (arch.), 2022-03-14. [dostęp 2024-09-26].
- ↑ Nowi członkowie Rady Stałej KEP: abp Skworc i bp Turzyński. episkopat.pl (arch.). [dostęp 2024-09-26].
- ↑ Z. Niemirski: Nasi w strukturach Konferencji Episkopatu Polski. radom.gosc.pl, 2020-08-28. [dostęp 2022-03-14].
- ↑ M. Kaczor: Nasi w gremiach Konferencji Episkopatu Polski, w tym osoba świecka. radioplus.com.pl, 2021-11-18. [dostęp 2022-03-14].
- ↑ Wybory 394. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl (arch.), 2023-03-14. [dostęp 2024-09-26].
- ↑ R. Mizera: Nasi w strukturach Konferencji Episkopatu Polski. radom.gosc.pl, 2024-03-15. [dostęp 2024-03-30].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna Piotra Turzyńskiego na stronie diecezji radomskiej. [dostęp 2015-02-28].
- Piotr Turzyński na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2024-09-08].
- Piotr Turzyński [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2015-01-17] (ang.).
- Piotr Turzyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-01-17] .