Przejdź do zawartości

Piotr Łubieński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Łubieński
Ilustracja
Portret Piotra Łubieńskiego autorstwa Józefa Simmlera
Herb
Pomian
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1786
Szczytniki

Data i miejsce śmierci

17 października 1867
Warszawa

Ojciec

Feliks Franciszek Łubieński

Matka

Tekla Teresa Łubieńska

Żona

Barbara z Szymanowskich

Dzieci

Feliks Łubieński
Eustachy Lubieński
Paweł Łubieński
Aniela Łubieńska
Maria Łubieńska
Klementyna Łubieńska

ilustracja
Generał brygady
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1786
Szczytniki

Data i miejsce śmierci

17 października 1867
Warszawa

Przebieg służby
Główne wojny i bitwy

Wojny napoleońskie
Powstanie listopadowe

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Księstwo Warszawskie) Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Piotr Łubieński herbu Pomian (ur. 31 stycznia 1786 w Szczytnikach, zm. 17 października 1867 w Warszawie) – polski generał, senator-kasztelan Królestwa Polskiego od 4 czerwca 1831 roku, poseł z powiatu warszawskiego departamentu warszawskiego na sejm 1811 roku[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Feliksa i Tekli Teresy, brat Franciszka Ksawerego, Tomasza, Henryka, Tadeusza, Jana, Józefa, Marii, Pauliny i Róży. Osiadł w majątku swej żony, Barbary Szymanowskiej, Gole i przyległych folwarków (Dorocin, Karolina, Baśin), założyciel cukrowni w Golach. Był szwagrem francuskiego barona Piotra Galichet'a z Izdebna, którego poznał w armii Napoleona, i który to założył pierwszą cukrownię na Mazowszu[2][3].

W latach (1807–1812) i w czasie powstania listopadowego (1830-1831), był senatorem-kasztelanem i generałem brygady oraz dowódcą Straży Bezpieczeństwa w Warszawie, od 1825 prezesem dyrekcji szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego województwa mazowieckiego. Jako senator podpisał 25 stycznia 1831 roku akt detronizacji Mikołaja I Romanowa[4].

Członek Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim w 1858 roku[5].

Od 1861 do 1867 był członkiem Rady Stanu Królestwa Polskiego, a od 1865 prezesem Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności.

Należał do loży wolnomularskiej Rycerze Gwiazdy w stopniu Kawalera Wybranego[6].

Został odznaczony francuskim krzyżem kawalerskim Orderu Legii Honorowej w 1813[7], a także polskimi krzyżem kawalerskim Virtuti Militari[8] (w PSB błędnie opisany jako krzyż komandorski) oraz Orderem św. Stanisława w 1812[7].

Ożeniony był z Barbarą Szymanowską, córką Michała, starosty wyszogrodzkiego, z Izdebna i Anieli ze Świdzińskich. Mieli trzech synów, Feliksa, Eustachego i Pawła, oraz trzy córki, Anielę za Napoleonem Świdzińskim, Marię za Feliksem Szymanowskim i Klementynę[9][10][11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Małgorzata Karpińska, Senatorowie, posłowie i deputowani Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, Warszawa 2002, s. 63.
  2. Marian Brandys, Koniec świata szwoleżerów. Tom 1. Czcigodni weterani, Warszawa: MG, 2010, s. 158, ISBN 978-83-61297-30-7.
  3. Zygmunt Przyrembel, Historja Cukrownictwa w Polsce, Warszawa 1927, s. 218-221 [dostęp 2018-11-13].
  4. Dyaaryusz Sejmu z R. 1830-1831, wydał Michał Rostworowski, T. I, Kraków 1907, s. 244.
  5. „Roczniki Gospodarstwa Krajowego”, 16 (tom 32, nr 1), Warszawa 1858, s. 180.
  6. Marek Tarczyński, Generalicja powstania listopadowego, 1980, s. 63.
  7. a b Maria Manteufflowa: Łubieński Piotr (1786–1867). [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XVIII/1973 [on-line]. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2018-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-14)].
  8. Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódzców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych, Lwów 1881, s. 196
  9. Piotr Łubieński. Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2018-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-14)].
  10. Józef Szymanowski, Listy do Starościny Wyszogrodzkiej, Franciszek Korwin-Szymanowski (red.), Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1973, s. 10-11.
  11. Marek Minakowski, Piotr hr. Łubieński z Łubnej, h. Pomian [online], Potomkowie Sejmu Wielkiego, I.D.16.78.537 [dostęp 2018-11-13].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]