Piotrkowice (województwo małopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotrkowice
wieś
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

tarnowski

Gmina

Tuchów

Liczba ludności 

1007 (2011)[2]

Strefa numeracyjna

14

Kod pocztowy

33-170[3]

Tablice rejestracyjne

KTA

SIMC

0834343

Położenie na mapie gminy Tuchów
Mapa konturowa gminy Tuchów, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Piotrkowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Piotrkowice”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Piotrkowice”
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego
Mapa konturowa powiatu tarnowskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Piotrkowice”
Ziemia49°55′22″N 21°00′45″E/49,922778 21,012500[1]

Piotrkowicewieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Tuchów.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnowskim.

Integralne części wsi Piotrkowice[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0834350 Błonie część wsi
0834366 Buchcickie część wsi
0834372 Granice część wsi
0834389 Podkościele część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy Piotrkowice pojawiają się w dokumencie z 1437 roku. Parafia z kościołem powstała tu przed rokiem 1470. Wraz z Łowczowem, Karwodrzą i Zabłędzą wieś należała wówczas do Jana z Baranowa herbu Grzymała. W 1471 roku wszystkie te wsie wraz ze znajdującym się w Piotrkowicach folwarkiem i młynem, sześcioma sadzawkami i leśnymi barciami przekazał w zamian za 1600 grzywien i wieś Drzykową w powiecie sądeckim, Mikołajowi Nanajce herbu Starykoń z Wielogłów. Tereny te do 1581 roku pozostawały w posiadaniu jego następców Wielogłowskich. Po nich właścicielami zostali Broniowscy herbu Tarnawa[6].

W 1629 roku właścicielem Piotrkowic i Łowczowa był Walenty Czermiński (3,5 łana)[7].

W początku lat 40. XIX w. hrabina Celina Dębicka zniosła w swoich dobrach pańszczyznę. W latach 1842–1845 uczestniczyła w konspiracyjnym ruchu niepodległościowym i w przygotowaniach do powstania w regionie tarnowskim przeciw zaborczym władzom austriackim, za co aresztowana, niemal rok spędziła w lwowskim więzieniu[6]. W połowie XIX w. drewniany dwór stał powyżej kościoła parafialnego. Po Dębickich wieś tę dziedziczyli: Stadniccy, Alemanowie, Stawscy, Nowińscy[8].

Od końca XIX wieku (przed 1893) do czasu drugiej wojny światowej na południowym stoku Słonej Góry istniał drewniany dwór myśliwski na podmurówce, należący do rodziny Sanguszków. Resztki podmurówki widać poniżej „Oberży pod grzybem”.

W 1905 roku przystąpiono do budowy nowego, murowanego kościoła według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego[9]. Miejscowy proboszcz ks. Józef Dutka założył na gruntach plebańskich cegielnię i wyrabiał cegłę na budowę oraz na pokrycie innych kosztów. W 1912 roku ten sam ksiądz czyni starania o przystanek kolejowy w Łowczowie oraz zbiera fundusze na budowę mostu na rzece Biała[10].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[11].

Inne

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Osoby związane z miejscowością[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 101378
  2. Wieś Piotrkowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-12-14] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 927 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  5. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. a b Andrzej B. Krupiński, KRAJOBRAZY I ZABYTKI ZIEMI TUCHOWSKIEJ W AKWARELACH I OPISACH ANDRZEJA B. KRUPIŃSKIEGO, 2011.
  7. Zbigniew Anusik, Struktura własności ziemskiej w powiecie pilzneńskim w roku 1629, „PRZEGLĄD NAUK HISTORYCZNYCH”, R. X, NR 2, 2011.
  8. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom VIII – wynik wyszukiwania – DIR [online], dir.icm.edu.pl [dostęp 2021-03-09].
  9. Jerzy Wowczak, Jan Sas-Zubrzycki, Kraków: Towarzystwo Wydawnicze Historia Iagellonika Kraków, 2017, s. 82, ISBN 978-83-65080-63-9 (pol.).
  10. Edward Wojtusiak, Duchowieństwo ludowe w diecezji tarnowskiej 1868-1918.
  11. Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2024-01-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]