Pisaniarski Żleb

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pisaniarski Żleb – widok z Polany Pisanej
Widok z polany Stoły

Pisaniarski Żleb, Żleb nad Pisaną – wybitny żleb we wschodnich zboczach Doliny Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich, opadający spod Upłazkowej Przełączki (ok. 1600 m) do Wyżniej Pisanej Polany[1]. Nazwę Pisaniarski Żleb podaje Wielka encyklopedia tatrzańska, Władysław Cywiński w 3. tomie przewodnika Tatry używa nazwy Żleb nad Pisaną[2].

Żleb nad Pisaną ma dwie, orograficznie prawe odnogi: Karczmarski Żleb i Biały Żleb. Od prawej strony (wraz ze swoimi odnogami) ograniczony jest ścianą Równi nad Karczmą, Zdziarami oraz zalesionymi zboczami opadającymi spod Czarnego Zwornika i Czarnego Muru. Lewe obramowanie tworzy grzbiet biegnący od Upłazkowej Przełączki przez Upłazkową Turnię i Saturna. Dnem Pisaniarskiego Żlebu spływa potok, jego łożysko zazwyczaj jest suche, gdyż rejon żlebu zbudowany jest z porowatych skał węglanowych[2]. W Wielkiej encyklopedii tatrzańskiej potok ten ma nazwę Pisaniarski Potok[1].

Żleb stanowił dawniej tereny pastwiskowe Hali Pisanej i był wypasany aż pod samą Upłazkową Przełączkę[3]. Po zaprzestaniu wypasu dolne jego części już zarosły lasem, jeszcze tylko w partiach szczytowych utrzymują się murawy, jednak i tam pojawiają się już kępy kosodrzewiny. Deniwelacja żlebu wynosi około 550 m. W prawych zboczach żlebu wyrastają liczne skały i pojedyncze, niewielkie turnie. Wyróżnia się wśród nich Cienka Skałka[4].

Żleb najlepiej jest widoczny z Polany Pisanej i z Polany na Stołach. Nie prowadzą przez niego żadne szlaki turystyczne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  2. a b Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część zachodnia, t. 3, Poronin: Wyd. Górskie, 1996, ISBN 83-7104-011-3.
  3. Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
  4. Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-04-12].