Pisarka (województwo świętokrzyskie)
50°58′18″N 21°07′46″E/50,971667 21,129444
| osada | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
27-225 |
| Tablice rejestracyjne |
TST |
| SIMC |
0260818[2] |
Położenie na mapie gminy Pawłów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu starachowickiego  | |
| 50°58′18″N 21°07′46″E/50,971667 21,129444[1]
| |
Pisarka – osada w województwie świętokrzyskim, powiecie starachowickim, gminie Pawłów[2][3]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W roku 1780 Pisarka 10 km na południowy wschód od Wierzbnika (obecnie Starachowice), około 14 km na północ od klasztoru świętokrzyskiego.
Podległość administracyjna świecka i kościelna[edytuj | edytuj kod]
W 1819 roku opisana jako osada[4]; 1780 powiat sandomierski[5], 1827 powiat opatowski, 1787 parafia Pawłów.
Topografia i granice[edytuj | edytuj kod]
W roku 1780 graniczy tylko z innymi włościami Benedyktynów świętokrzyskich, w tym z wsią Dąbrowa[6].
Własność - krótkie kalendarium[edytuj | edytuj kod]
Wieś była własnością Klasztoru świętokrzyskiego.
W roku 1780 należy do klucza rzepińskiego dóbr stołu opata komendatoryjnego świętokrzyskiego posiadała 3 dymy, 2 półrolnych (Adam Grunt, Łukasz Flaga) i 2 komorników (Michał Bujak, Placyd Bębas).
Półrolni pracują po 2 dni tyg. sprzężajem, odrabiają po 2 dni powaby i 6 łokci oprawy, dają po 12 groszy czynszu i 1 korzec żyta, komornicy pracują po 1 dniu tygodniowo pieszo. Poddani nocną stróżę dają tylko do browaru w Rzepinie, nie pasą trzody, inne powinności jak w Rzepinie. Niegdyś produkowano tu cegły. Subsidium charitativum wynosi 46 zł[7].
W roku 1797 liczy 23 mieszkańców[7].
W roku 1819 wieś Zawada z osadami Pisarka i Bogusławice należy do stołu opata świętokrzyskiego[8]. W roku 1827 ma 6 domów i 34 mieszkańców.
Powinności dziesięcinne[edytuj | edytuj kod]
W roku 1780 dziesięcina snopowa z gruntów od wsi Rzepin do rzeki Świśliny należy do prepozyta kieleckiego, a z gruntów Pisarka za rzeką do plebana Pawłowa (Inwentaryzacja Klucza Rzepińskiego dóbr konwentu. 12). W roku 1854 dziesięcina snopowa należy do plebana Pawłowa[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 179267
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ (Akta Okupacyjne klasztoru s.112)
- ↑ (Inwentaryzacja klucza Rzepin s.29)
- ↑ (Inwentarz Klucza Rzep dóbr konwentu świętokrzyskiego. 12-3)
- ↑ a b Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu 2010-2012 Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk - Edycja elektroniczna
- ↑ (Akta Okupacji klasztoru świętokrzyskiego, 1819 r., ZDP rps 1456.. 112n.)
- ↑ (J. Wiśniewski, Dekanat Iłżecki, Radom 1909-1911. s.156)
