Pistolet Walther PP
| ||
 Walther PP | ||
| Państwo |  Rzesza Niemiecka
| |
| Producent | Carl Walther Waffenfabrik | |
| Rodzaj | pistolet samopowtarzalny | |
| Historia | ||
| Produkcja | 1929 – do chwili obecnej | |
| Dane techniczne | ||
| Kaliber | 7,65 mm | |
| Nabój | 7,65 mm Browning | |
| Magazynek | pudełkowy, 8 nab[1] | |
| Wymiary | ||
| Długość | 173 mm[1] | |
| Wysokość | 109 mm | |
| Długość lufy | 99 mm[1] | |
| Długość linii celowniczej | 125 mm | |
| Masa | ||
| broni | 682 g[1] | |
| Inne | ||
| Prędkość pocz. pocisku | 290 m/s[1] | |
| Energia pocz. pocisku | 196 J[1] | |
| Szybkostrzelność praktyczna | 30 strz./min.[1] | |
Walther PP – niemiecki pistolet kal. 7,65 mm skonstruowany przed II wojną światową i produkowany do chwili obecnej.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1929 roku firma Walther wypuściła na rynek pistolet, który jako pierwszy łączył w sobie zalety pistoletu samopowtarzalnego z bezpieczeństwem i ciągłą gotowością do strzału rewolweru. Osiągnięto to dzięki wprowadzeniu mechanizmu samonapinania kurka w czasie ściągania spustu. Nowy pistolet otrzymał oznaczenie Walther PP (skrót od Polizeipistole)[1] i jak wskazuje nazwa, był pomyślany przede wszystkim jako uzbrojenie policji i innych służb bezpieczeństwa. Po przegranej przez Niemcy wojnie fabryka Walther przerwała produkcję do roku 1952, kiedy weszła w skład koncernu Manurhin. Do roku 1982 nowo wyprodukowane pistolety nosiły oznaczenie Manurhin PPK. Jednak pistolety przedwojenne, które były w tym okresie poddawane remontom w fabryce Walthera, noszą oznaczenia Walther Waffenfabrik Ulm/Do (w przeciwieństwie do oryginalnych oznaczeń Waffenfabrik Walther Zella Mehlis (Thür)) . Broń zdobyła popularność do tego stopnia, że zagroziła ona istnieniu wielu firm konkurencyjnych.
Służba[edytuj | edytuj kod]
W 1935 roku pistoletami zainteresowały się niemieckie siły zbrojne i do końca II wojny światowej zakupiły one 200 000 sztuk pistoletów PP. Broń była używana głównie przez pilotów i żołnierzy Luftwaffe, a także SS[2]. Pistolety te były używane również przez oficerów NKWD podczas zbrodni katyńskiej.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Pistolet Walther PP działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego[1]. Miał nieruchomą lufę i zewnętrzny kurek. Lufa gwintowana o gwincie sześciobruzdowym prawoskrętnym o skoku 240 mm. Bezpiecznik dźwigniowy, umieszczony z lewej strony zamka, działał bezpośrednio na iglicę. Było to bardzo dobre zabezpieczenie. Dzięki niemu można było nosić pistolet z nabojem w komorze nabojowej.
Pistolet Walther PP był produkowany głównie w kalibrze 7,65 mm Browning. Niewielkie ilości wykonano w kalibrach 6,35 mm Browning i 9 mm Short[1]. Na małą skalę produkowano też pistolety kalibru .22 LR. Niektóre Walthery PP były wyposażone w tłumiki dźwięku.
W kulturze[edytuj | edytuj kod]
Skrócona wersja walthera PP tj. Walther PPK jest ulubioną bronią Jamesa Bonda. W ekranizacjach pełni rolę jego logo[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.
| ||||||||||||||||||
