Pitry
Wygląd
Pitry (dewanagari पितृ, trl. pitṛ) – w mitologii wedyjskiej zmarli przodkowie, zamieszkujący pitrylokę (świat ojców), którego władcą jest bóg Jama. Do tej klasy istot zaliczane są duchy przodków rasy ludzkiej, w tym dziesięciu pradźapatich[1].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Źródłosłowem jest tu sanskryckie słowo pitarau (forma w liczbie podwójnej) służące do oznaczania obojga rodziców, ojca i matki[2].
- W korelacji do terminu pitry dla nazywania męskich przodków, słowo pitrani oznacza żeńskie przodkinie[3].
Kult
[edytuj | edytuj kod]Obowiązkiem męskich potomków był rytuał zwany śraddha, podczas którego należało składać ofiarne placki lub gomółki ryżowe, tzw. pinda, które miały zapewnić przodkom godny żywot w zaświatach. Zaniechanie śraddhy powodowało "drugą śmierć" - punamrytju. Cześć oddawana pitrom przekłada się na ich postulowaną pomoc dla żywych ludzi. W szczególności mają oni pilnować moralności i prawa[4].
Jamie jako władcy pitryloki, przynależą się tytuły :
- Pan Ojców - Pitrypati
- Król Ojców - Pitryradźa[5].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pitri. W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo "Książnica", 1998, s. 135, seria: Słowniki Encyklopedyczne "Książnicy". ISBN 83-7132-370-0.
- ↑ Przemysław Piekarski: Triloka. W: Zaświaty i krainy mityczne. M.Sacha-Piekło (red.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1999, s. 228. ISBN 83-7006-854-5.
- ↑ I.2. Świadectwa o sati w literaturze dawnych Indii. W: Przemysław Szczurek: Sati. Samopalenie wdów indyjskich w najdawniejszych relacjach Wschodu i Zachodu. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2013, s. 55, seria: Świat Orientu. ISBN 978-83-63778-15-6.
- ↑ Bogusław Jan Koc: Pitaras. W: Tadeusz Herrmann, Joanna Jurewicz, Bogusław Jan Koc, Andrzej Ługowski: Mały słownik klasycznej myśli indyjskiej. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 1992, s. 74. ISBN 83-900523-2-6.
- ↑ Bogusław J. Koc Bogusław J. Koc: Ojcowie. W: Słownik mitologii hinduskiej. Andrzej Ługowski (red.nauk.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 1994, s. 134, seria: Świat Orientu. ISBN 83-86483-20-2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Przemysław Piekarski: Triloka. W: Zaświaty i krainy mityczne. M.Sacha-Piekło (red.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1999, s. 228-229. ISBN 83-7006-854-5.
- Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red.nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo "Książnica", 1998, s. 135. ISBN 83-7132-370-0.