Pk2

Pk2
Lokomotywa S101 (Pk2)
Inne oznaczenia	S101
Producent	Schwartzkopff, Henschel, BMAG
Lata budowy	1910–1914
Układ osi	2'C
Wymiary
Masa pustego parowozu	84,1 t
Masa służbowa	147,5 t
Długość z tendrem	20.910 mm
Średnica kół napędnych	1980 mm
Średnica kół tocznych	1000 mm
Napęd
Trakcja	parowa
Typ tendra	T20 (PKP 32D2)
Ciśnienie w kotle	15 at
Powierzchnia ogrzewalna kotła	161,22 m²
Powierzchnia przegrzewacza	58,5 m²
Powierzchnia rusztu	3,12 m²
Skok tłoka	660 mm
Parametry eksploatacyjne
Maksymalna siła pociągowa	11000 kG
Prędkość konstrukcyjna	110 km/h
Portal Transport szynowy

Pk2 – polskie oznaczenie pruskiego parowozu pospiesznego, produkowanego w latach 1910–1916. Na kolejach pruskich nosił oznaczenie S10¹, a później w DRG 17^10-12. Parowóz występował w dwóch odmianach:

• S10¹ Bauart 1911 – polskie oznaczenie Pk2 (wersja z 1911 roku),
• S10¹ Bauart 1914 – polskie oznaczenie Pk2 (wersja z 1914 roku).

Po I wojnie światowej polskie koleje eksploatowały dwadzieścia parowozów tego typu, z czego po połowie stanowiły wersje z 1911 i 1914 roku.

Były one wykorzystywane przede wszystkim do prowadzenia niemieckich pociągów w tranzycie przez Pomorze do Prus Wschodnich. Stacjonowały w parowozowniach Gdańsk Brama Oliwska (Dzg-Odz) oraz Chojnice i Toruń.

Po II Wojnie Światowej na PKP trafiły ponownie parowozy tej serii, jednak tylko 1 sztuka pochodziła z Bauart 1914. Niewiele powojennych parowozów serii Pk2 pochodziło z przedwojennego ilostanu polskich kolei. Ostatni egzemplarz na stanie PKP został skasowany dopiero w 1959 r.

Bibliografia

• Jan Piwowoński: Parowozy Kolei Polskich. WKiŁ, Warszawa 1978.
• Ingo Hütter, Reimar Holzinger: Die Lokomotiven der PKP 1918–1939. DGEG, Hövelhof 2007, ​ISBN 978-3-937189-27-7​.

Linki zewnętrzne

• Forum Modelarzy Kolejowych.