Plac Konstytucji w Warszawie
| ||
Śródmieście Południowe | ||
Plac Konstytucji, widok w kierunku północnym | ||
Państwo | ![]() | |
Miejscowość | Warszawa | |
Położenie na mapie Warszawy ![]() | ||
Położenie na mapie Polski ![]() | ||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego ![]() | ||
![]() |


Plac Konstytucji – plac w śródmieściu Warszawy.
Układ
Plac znajduje się w osi ulicy Marszałkowskiej. Zbiegają się tutaj ulice:
Spośród siedmiu ciągów komunikacyjnych, które zbiegają się na placu, dwa są jednokierunkowe i wyprowadzają ruch z placu: ul. Śniadeckich i ul. Koszykowa (odcinek na wschód od placu), zaś jeden (ul. Marszałkowska od strony południowej) tylko go wprowadza.
Wzdłuż placu, w ciągu ul. Marszałkowskiej, poprowadzone są tory tramwajowe.
Na placu istnieją trzy rozległe obszary niezwiązane bezpośrednio z ruchem kołowym. Te po zachodniej i wschodniej części stanowią wolną przestrzeń, wykorzystywaną (zwłaszcza strona zachodnia) na potrzeby zgromadzeń publicznych. Obszar w środkowej części placu wykorzystywany jest jako parking samochodowy.
Południowo-zachodniej części placu nadano nazwę Zaułek Braci Pakulskich[1]. Nazwa zaułka wiąże się z rodziną kupców warszawskich, Wacława, Jana i Adama Pakulskich, których jeden ze sklepów filialnych mieścił się w kamienicy przy ul. Marszałkowskiej 57, na rogu z ul. Śniadeckich (kamienica ta znajdowała się w miejscu, gdzie obecnie jest środek placu Konstytucji).
Historia
Plac Konstytucji powstał w 1952 jako centralny element wielkiego socrealistycznego założenia urbanistycznego – Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej (MDM).
Plac był wraz z Pałacem Kultury i Nauki sztandarową inwestycją okresu realizmu socjalistycznego (1949–1956) w Warszawie. Nazwa została mu nadana dla upamiętnienia Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej uchwalonej przez Sejm Ustawodawczy 22 lipca 1952, tj. w dniu oddania do użytku placu i całego MDM[2].
Plac wytyczono w osi ulicy Marszałkowskiej, w miejscu istniejącej zwartej zabudowy miejskiej. W czasie budowy wyburzono większość zachowanych kamienic. Znacznemu przeobrażeniu uległ wtedy cały układ urbanistyczny tego rejonu miasta. Przekształcono i przerwano ciągi ulic: Koszykowej i Pięknej. Ponadto z placu wyprowadzono nową ulicę Ludwika Waryńskiego, która miała częściowo przejąć ruch z jednokierunkowej na południowym odcinku ulicy Marszałkowskiej.
Plac został obudowany sześcio- i siedmiopiętrowymi budynkami. Na rogu ulic Marszałkowskiej i Waryńskiego powstał hotel MDM, a równolegle do niego trzy wielkie kandelabry[3]. Hotel był pierwszym wzniesionym po wojnie hotelem w odbudowywanej Warszawie[4]. W parterach budynków powstały sklepy i lokale usługowe, m.in. biuro PLL LOT (nr 3), sklepy Centrali Handlu Sprzętu Sportowego i Cepelii (nr 5) oraz kawiarnia „Niespodzianka“ (nr 6)[5].
Na środku placu powstał parking samochodowy[6]. Pierwotnie planowano na nim fontannę[7].
Plac miał być punktem docelowym pochodów pierwszomajowych przechodzących szeroką ul. Marszałkowską[8].
W północnej części placu zaplanowano budowę stacji metra Plac Konstytucji.
Upamiętnienia
- Tablica na budynku nr 6 upamiętniająca kawiarnię „Niespodzianka”, w której w 1989 mieścił się Warszawski Komitet Obywatelski „Solidarność” (odsłonięta w 2019)[9].
Przypisy
- ↑ Uchwała Nr 88/17/2004 Rady Dzielnicy Śródmieście Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 23 kwietnia 2004 r
- ↑ Karol Małcużyński: Szkice warszawskie. Warszawa: Książka i Wiedza, 1955, s. 157.
- ↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 79–80.
- ↑ Zenon Błądek: Dzieje krajowego hotelarstwa od zajazdu do współczesności: fakty, obiekty, ludzie. Poznań-Warszawa: Palladium Architekci, 2003, s. 32. ISBN 83-89284-02-2.
- ↑ Tadeusz Podgórski: Zwiedzamy Warszawę. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956, s. 182–184.
- ↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 80.
- ↑ Zygmunt Stępiński: Gawędy warszawskiego architekta. Warszawa: 1984, s. 88. ISBN 83-03-00447-6.
- ↑ Dobiesław Jędrzejczyk: Geografia humanistyczna miasta. Warszawa: 2004, s. 298. ISBN 83-88938-77-0.
- ↑ Miejsce pełne niespodzianek upamiętnione tablicą. W: Urząd m.st. Warszawy [on-line]. um.warszawa.pl, 29 maja 2019. [dostęp 2019-06-05].
Bibliografia
- Krzysztof Mordyński, Bierut i kandelabry na placu Konstytucji w Warszawie, „Kronika Warszawy”, 2008, nr 1, s. 60–67.
- Krzysztof Mordyński, Plac Konstytucji w Warszawie – eksperyment „wielkomiejskiego” socrealizmu, „Spotkania z Zabytkami”, 2008, nr 2, s. 3–7.
- Józef Sigalin, Warszawa 1944–1980. Z archiwum architekta, t. 2, Warszawa 1986, PIW, ISBN 83-06-01187-2, s. 237–288.