Plac Przyjaźni w Słubicach

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
plac Przyjaźni
Ilustracja
Fontanna w centralnej części Placu Przyjaźni
Państwo

 Polska

Miejscowość

Słubice

Położenie na mapie Słubic
Mapa konturowa Słubic, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „plac Przyjaźni”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „plac Przyjaźni”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „plac Przyjaźni”
Położenie na mapie powiatu słubickiego
Mapa konturowa powiatu słubickiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „plac Przyjaźni”
Położenie na mapie gminy Słubice
Mapa konturowa gminy Słubice, po lewej znajduje się punkt z opisem „plac Przyjaźni”
Ziemia52°21′06,9″N 14°33′39,0″E/52,351912 14,560839
Multimedia w Wikimedia Commons

Plac Przyjaźni – centralny plac w Słubicach.

Opis placu[edytuj | edytuj kod]

W okresie niemieckim plac nosił nazwę Roßmarkt, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza Konny Rynek.

Plac został gruntownie zmodernizowany w 2003 roku przy współudziale unijnego programu Phare. Stanowi on rynek miejski, co podkreślać może charakterystyczna dla tego typu przestrzeni publicznej zabudowa. Formy tej architektury stanowią między innymi: „Jedynka” zwana potocznie „ratuszem”, budynek głównej siedziby Poczty Polskiej w Słubicach, liczne punkty handlowo-usługowe, kamienice, budynek hotelu „Kaliski” w którym dawniej mieściła się siedziba urzędu miejskiego, czy wreszcie sam układ placu (jego lejkowaty kształt) i jego centralne położenie.

W sercu placu Przyjaźni znajduje się niewielki park z fontanną, wokół której rozmieszczone są alejki spacerowe wraz z ławkami. Zachodnia część placu stanowi drogę dwupasmową w biegu drogi krajowej nr 31, za pomocą której plac łączy się bezpośrednio z ulicą: Wojska Polskiego oraz Aleją Młodzieży Polskiej. Północną część placu stanowi ulica Seelowska, natomiast w kierunku północno-wschodnim łączy się on z placem Wolności, który z kolei przechodzi w plac Jana Pawła II, a ten dalej styka się z placem Bohaterów, co razem stanowi unikatowy system czterech ściśle ze sobą powiązanych przestrzeni miejskich.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

  • Tablica informacyjna na słubickim Placu Przyjaźni (z lewej stary herb miasta).
    Tablica informacyjna na słubickim Placu Przyjaźni (z lewej stary herb miasta).
  • Kamień pamiątkowy informujący o współudziale Phare w odnowieniu placu oraz znajdującego się w jego obrębie skweru.
    Kamień pamiątkowy informujący o współudziale Phare w odnowieniu placu oraz znajdującego się w jego obrębie skweru.
  • Fontanna stojąca na płycie placu.
    Fontanna stojąca na płycie placu.
  • „Jedynka” od strony południowej.
    „Jedynka” od strony południowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Frankfurt (Oder) und Słubice – Topographischer Stadtplan, 2007, ISBN 978-3-7490-4170-1.
  • Walter Hausdorf, Siegrid Noack, Słubice – Ulice, drogi i place a ich rozwój historyczny we: Frankfurter Jahrbuch 2005, S. 95-191, ISBN 3-933416-61-2.
  • Monika Kilian, Ulrich Knefelkamp (red.): Frankfurt Oder Slubice. Sieben Spaziergänge durch die Stadtgescichte, Berlin 2003.
  • Ulrich Knefelkamp, Siegfried Griesa (red.): Frankfurt an der Oder 1253-2003, Verlag für Wissenschaft und Forschung, Berlin 2003.
  • Sebastian Preiss/ Uta Hengelhaupt/ Sylwia Groblica/ Almut Wille/ Dominik Oramus: Słubice. Historia - topografia - rozwój, Słubice 2003.
  • Maria Rutowska (red.): Słubice 1945-1995, Słubice 1996.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plac_Przyjaźni_w_Słubicach&oldid=61399057”