Plan Anaconda
Plan Anaconda – jedna ze strategii prowadzenia wojny secesyjnej w Stanach Zjednoczonych, wysunięta na początku 1861 roku przez generała Unii, Winfielda Scotta (1786–1866). Nazwa planu pochodzi od sposobu, w jaki anakondy duszą swoje ofiary.
Plan przewidywał wygranie wojny przy minimalnych stratach dzięki blokadzie morskiej oraz kontroli nad rzeką Missisipi. Blokadę morską stanów Południa ogłoszono już 19 kwietnia 1861 – mimo że Unia nie uznawała Konfederacji za odrębne państwo. Chociaż w rękach Skonfederowanych Stanów Ameryki (ang. Confederate States of America, CSA) znalazła się ogromna część przedwojennego Wschodniego Wybrzeża USA, nie znajdowały się tam wcale lub prawie wcale istotne stocznie i bazy wojskowe. Te zlokalizowane były głównie w niewielkiej części wybrzeża, jaka pozostała w Unii. Siłą rzeczy Marynarka Wojenna CSA była dużo słabsza od US Navy. Blokada morska faktycznie zakończyła się z upadkiem portu Wilmington w Karolinie Północnej 25 lutego 1865, oficjalnie 23 czerwca 1865 roku.