Platon Kostecki
| ||
 Platon Kostecki (1881) | ||
| Data urodzenia | 2 lipca 1832 | |
| Data i miejsce śmierci | 1 maja 1908 Lwów | |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Łyczakowski we Lwowie | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Platon Kostecki, ukr. Платон Костецький (ur. 2 lipca 1832, zm. 1 maja 1908 we Lwowie) – rusińsko-polski dziennikarz, pisarz, poeta związany ze Lwowem.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Według różnych źródeł urodził się w Wańkowicach[1] bądź w Więckowicach[2][3]. Z pochodzenia był Rusinem[4]. Był synem Ioana (duchowny kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego) i Teresy z domu Fedorowicz. Kształcił się w Gimnazjum w Samborze. W 1851 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[2]. Od 1854 do 1856 był redaktorem gazety „Zoria Hałyćka”. W 1855 zamieszkał w Sanoku, gdzie został współdziałowcem spółki, założonej przez drukarza Karola Pollaka[5]. W listopadzie 1862 związał się z polską „Gazetą Narodową” i na początku listopada 1907 obchodził jubileusz 45-lecia pracy dziennikarskiej w tym piśmie[4][6][7]. Był uważany za nestora dziennikarstwa polskiego[8][9]. Określał siebie słowami gente Ruthenus, natione Polonus[10] (pol. z pochodzenia Rusin, z narodowości Polak”). Był zwolennikiem porozumienia ludności ukraińskiej z polską[11].
Jego żoną była Maria z Ładzińskich (zm. ok. 20 marca 1897 we Lwowie[12]).
Zmarł 1 maja 1908 we Lwowie i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie 3 maja 1908[13][14].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Saturninowe Gody (1863)
- Poezye Platona Kosteckiego (1868)
- Władysław Bełza (1897)
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marian Tyrowicz: Kostecki Platon (1832—1908). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XIV. Wrocław — Warszawa — Kraków: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1968, s. 340.
- ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Przemyślu za rok szkolny 1894. Przemyśl: 1894, s. 122.
- ↑ Grzegorz Rąkowski: Ukraińskie Karpaty i Podkarpacie: Część zachodnia. Piastów: 2013, s. 438.
- ↑ a b Jubileusz dziennikarskiej pracy. „Nowości Illustrowane”. Nr 45, s. 4, 9 listopada 1907.
- ↑ Tomasz Opas: Rynek lokalny, w czasach zaborów i niewoli. W: Sanok. Dzieje miasta. Feliks Kiryk (red). Kraków: Secesja, 1995, s. 320.
- ↑ Czterdziestopięciolecie Platona Kosteckiego. „Słowo Polskie”, s. 4, Nr 509 z 1 listopada 1907.
- ↑ Platon Kostecki. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 253 z 3 listopada 1907.
- ↑ Pogrzeb ś. p. Karola Brzozowskiego. „Słowo Polskie”, s. 1, Nr 526 z 9 listopada 1904.
- ↑ Otwarcie fabryki akumulatorów. „Słowo Polskie”, s. 7, Nr 23 z 15 stycznia 1906.
- ↑ Platon Kostecki. "Modlitwa". fronda.pl. [dostęp 2016-06-20].
- ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 27. ISBN 83-04-02817-4.
- ↑ „Kurjer Lwowski”. 79, s. 4, 20 marca 1897.
- ↑ † Platon Kostecki. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 102 z 3 maja 1908.
- ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 342. ISBN 83-04-02817-4.
- ↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Nowa Reforma”, s. 5, Nr 277 z 3 grudnia 1898.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 187.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Platon Kostecki – publikacje w bazie WorldCat. worldcat.org. [dostęp 2016-06-20].
- † Platon Kostecki. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół”. R. XXVIII. 6, s. 42–44, czerwiec 1908.