PlayStation Vita
Ten artykuł należy dopracować |
| ||
![]() | ||
Typ | przenośna konsola gier wideo | |
Producent | Sony Computer Entertainment | |
Generacja | ósma | |
Premiera | JP: 17 grudnia 2011 Am.Płn.: 22 lutego 2012 EU: 22 lutego 2012 | |
CPU | ARM Cortex-A9 MPCore (4 rdzenie) | |
GPU | Power VR SGX543 | |
Pamięć operacyjna | 512 MB RAM, 128 MB VRAM | |
Nośniki danych | NVG Card | |
Komunikacja, gniazda |
3G, Wi-Fi, Bluetooth 2.1+EDR | |
Wsteczna kompatybilność |
Playstation Portable, PlayStation | |
Sprzedanych jednostek |
ok. 15 mln | |
Najlepiej sprzedawana gra |
Minecraft – 2,12 mln | |
Poprzednik | PlayStation Portable | |
Strona internetowa |
PlayStation Vita (nazwa kodowa Next Generation Portable) – przenośna konsola gier wideo firmy Sony, która została oficjalnie zaprezentowana 27 stycznia 2011 roku. Jest to następca konsoli PlayStation Portable. Urządzenie zadebiutowało w Japonii 17 grudnia 2011 roku, a na rynku europejskim i amerykańskim pojawiła się 22 lutego 2012 roku. Jest konkurentem przenośnej konsoli Nintendo 3DS, która miała swą premierę w pierwszym kwartale 2011 roku. Przez cały okres istnienia sprzęt miał problem w przebiciu się do masowego klienta[1]. Z powodu niskiej sprzedaży jej produkcja zakończyła się 1 marca 2019[2].
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Schemat konsoli[edytuj | edytuj kod]
Parametry[3][4][edytuj | edytuj kod]
- Nazwa platformy: PlayStation Vita
- Numer modelu: PCH – 1000 lub Fat (model z 2011), PCH – 2000 lub Slim (model z 2013)
- Procesor: ARM Cortex – A9 MPCore do 2.0 GHz (czterordzeniowy)
- Karta graficzna: PowerVR SGX543MP4+ (czterordzeniowy)
- Wymiary: około 182 × 83,5 × 18,6 milimetra (szerokość na wysokość na głębokość)
- Pamięć wewnętrzna: 1 GB (Tylko PS Vita Slim)
- Port USB: PS Vita USB (PS Vita Fat), micro USB (PS Vita Slim)
- Ekran: 5 cali, format 16:9, rozdzielczość 960 × 544, około 16 milionów kolorów, ekran OLED, z multidotykiem (typ pojemnościowy)
- RAM: 512 MB
- VRAM: 128 MB
- Tylny panel dotykowy: multidotyk (pojemnościowy)
- Aparaty: przedni i tylny; nagrywanie kamerą: liczba klatek: 120 (w rozdzielczości 320x240, QVGA) i 60 (w rozdzielczości 640x480, VGA)
- Dźwięk: stereo, wbudowany mikrofon
- Sensory: wykrywanie ruchu w sześciu osiach (trzyosiowy żyroskop, trzyosiowy akcelerometr). Trzyosiowy elektroniczny kompas
- Lokalizacja: wbudowany GPS (tylko w modelu z 3G i Wi-Fi), wsparcie dla usług bezprzewodowych
- Przyciski/guziki: przycisk PS, wyłącznik, klawisze kierunkowe (góra, dół, prawo, lewo), akcji (
,
,
i
), przyciski po bokach (prawy, lewy), prawa i lewa gałka, przycisk START i SELECT, klawisze głośności
- Komunikacja bezprzewodowa: połączenie z siecią komórkową (model z 3G), połączenie bezprzewodowe w standardzie IEEE 802.11b/g/n, Bluetooth
- Sloty/porty: slot na karty obsługiwane przez Vitę, slot na karty pamięci, slot na kartę sim (model z 3G i Wi-Fi), port wielofunkcyjny (USB, DC IN, audio – wyjście stereo i wejście mono), wyjście słuchawkowe (mini jack), port dla akcesoriów
- Bateria: wbudowany akumulator litowo-jonowy 2210 mAh, zasilacz sieciowy
- Obsługiwane formaty muzyczne: MP3, MP4
- Zawartość AV: WAVE
- Formaty wideo: MPEG-4 (AAC), H.264/MPEG-4 AVC
- Formaty obrazu: JPEG, TIFT, BMP, GIF, PN
- Model z 3G/Wi-Fi jest wyposażony w moduł GPS
W październiku 2013 roku został wydany nowy model PS Vita (slim), serii PCH-2000[4]. Wyposażony jest w baterię o większej żywotności i 1 GB pamięci wewnętrznej. Dodatkowo jest cieńszy i lżejszy, charakteryzuje się wmontowanym portem micro-USB oraz nowym ekranem LCD (w starszym modelu wykorzystano ekran w technologii OLED).
Różnice pomiędzy PlayStation Portable a PlayStation Vita[edytuj | edytuj kod]
Cecha | PlayStation Portable | PlayStation Vita |
---|---|---|
Ekran | Ekran LCD o przekątnej 4,3" | Ekran dotykowy o przekątnej 5" |
Pamięć | Karty pamięci Memory Stick Pro Duo do 32 GB (oprócz PSP Go! – tam karta pamięci M2 oraz wbudowane 16GB) | Dedykowane karty pamięci o pojemnościach od 4 GB do 64 GB, w modelu „Slim” wbudowany 1GB;
po modyfikacji odczyt kart microSD do 256 GB. |
Nośnik | UMD | NVG card |
Gałka analogowa | Jedna, po lewej stronie | Dwie, po prawej i lewej stronie |
Kamery | Kamera doczepiana do portu miniUSB | Dwie wbudowane kamery, z przodu i z tyłu |
Mikrofon | Wbudowany tylko w wersjach PSP-3000 i PSP Go!, w pozostałych doczepiany do portu jack 3,5" | Tak, wbudowany; alternatywnie przez port jack 3,5" lub urządzenie Bluetooth |
Bluetooth | Tak, tylko w PSP Go! | Tak, w wersji 3.0 |
Wyjście AV | Tak, tylko w PSP-2000 i PSP-3000 | Nie, lecz dostępne po modyfikacji |
Panel dotykowy | Brak | Tak, z tyłu konsoli |
3G | Brak | Tak, tylko w modelu „Fat” 3G/Wi-Fi |
GPS | Brak | Tak, tylko w modelu „Fat” 3G/Wi-Fi |
Żyroskopy | Brak | Tak |
Oprogramowanie[edytuj | edytuj kod]
System operacyjny[5][edytuj | edytuj kod]
System operacyjny konsoli, Vita OS, jest oparty na FreeBSD[6]. Został opracowany przez firmę Sony dla konsoli PlayStation Vita oraz smartfonów z serii Xperia. PlayStation Vita w przeciwieństwie do PlayStation Portable i PlayStation 3 nie używa interfejsu XrossMediaBar. Zamiast tego wykorzystuje dotykowy interfejs użytkownika oparty na LiveArea, który zawiera różne funkcje sieci społecznościowych za pośrednictwem PlayStation Network. W czasie premiery wbudowana przeglądarka internetowa nie obsługiwała Adobe Flash, jednak HTML5, ciasteczka i JavaScript były dostępne. Można też było pobrać dedykowane aplikacje dla Youtube, Facebook, Skype oraz Mapy Google.
Gry[edytuj | edytuj kod]
W okolicach premiery gry na konsole wydawane były na specjalnym nośniku NVG Card. Karta ta oprócz samych oryginalnych zasobów gry może również przetrzymywać zapis postępu oraz pliki aktualizacji. Z czasem, gdy popularność konsoli malała podjęto decyzję o zaprzestaniu dystrybucji gier na kartach NVG[7], tym samym zwiększając biblioteki cyfrowego sklepu PlayStation Store o gry takie jak Tales from Space: Mutant Blobs Attack, Super Stardust Delta, Escape Plan i wiele innych.
Urządzenie jest także w pełni kompatybilne z grami na PlayStation oraz PlayStation Portable dostępnymi na PlayStation Store za pośrednictwem PlayStation Network. Konsola nie jest jednak kompatybilna z grami wydanymi na nośniku UMD.
Korzystając z funkcji Remote Play, konsola PlayStation 4 może połączyć się z PSV, dzięki czemu ekran Vity działa jak telewizor, na którym wyświetlany jest obraz gry uruchomionej na PS4, a jej przyciski działają jak w kontrolerze DualShock 4. PSV nie posiada jednak funkcji wibracji, a także fizycznych przycisków L2/R2 oraz L3/R3, które są emulowane tylnym lub przednim panelem dotykowym.
Spadek popularności[edytuj | edytuj kod]
Wnioski wyciągnięte podczas cyklu życia PSP[1][edytuj | edytuj kod]
Projektanci nowej konsoli musieli zastosować rozwiązania mające na celu uchronienie jej przed problemami nękającymi PSP. Walka z piractwem i wynikające z niej straty finansowe spowodowały, że postanowiono zastosować radykalne środki. Aby uniemożliwić modyfikacje w oprogramowaniu konsoli, przynajmniej w pierwotnej wersji „Fat”, została pozbawiona wbudowanej pamięci oraz zdecydowano się wprowadzić dedykowane karty pamięci. Zastosowano też wejście na dedykowany kabel USB z szeregiem zabezpieczeń oraz oddzielne oprogramowanie do zarządzania kartą pamięci, aby jeszcze bardziej zniechęcić piratów.
Premiera oraz deficyt wysokobudżetowych gier[1][edytuj | edytuj kod]
W czasie swojego debiutu, na przełomie 2011 i 2012, konsola miała konkurować z Nintendo 3DS, następcą Nintendo DS. Oferowała znacznie mocniejsze parametry, zarówno względem swojej poprzedniczki PSP, jak i w porównaniu z Nintendo 3DS. Tytuły przygotowane na premierę takie jak Killzone: Najemnik, Uncharted: Złota Otchłań czy Gravity Rush swoim rozmachem oraz detalami przyciągnęły uwagę branży growej, a co za tym idzie pierwszych klientów. Jednak przygotowane na premierę gry można było policzyć na palcach jednej ręki. Kilka miesięcy po premierze nadciągnął deficyt nowych gier, a SONY zaczęło wypuszczać więcej mniejszych i tanich, lecz prawie żadnej wysokobudżetowej produkcji. Często pojawiały się konwersje prostych gier ze smartfonów, takie jak generyczne endless-runnery, których obsługa wymagała naciskania jednego przycisku lub wykreślenia prostego gestu na ekranie dotykowym. Tego typu gry miały dość wygórowaną cenę w porównaniu ze swoimi oryginalnymi wersjami. Potencjalni klienci, którym zależało na mobilności, zaczęli rezygnować z zakupu PSV na rzecz coraz mocniejszych smartfonów. Wysoka cena samej konsoli wraz z celowo zawyżanymi cenami kart pamięci skutecznie zniechęciły wszystkich tych, którzy chcieli sprawdzić możliwości następcy PSP.
Dominacja PlayStation 4[1][edytuj | edytuj kod]
Rok później nastąpiła długo wyczekiwana premiera PlayStation 4, które znacznie szybciej niż PSV znajdowało nowych nabywców. Przedstawiciele Sony w wywiadach coraz rzadziej wspominali o PSV, stopniowo degradując ją z pozycji multimedialnego gadżetu do roli przenośnego ekranu dla PS4 dzięki funkcji Remote Play. Coraz więcej gier dostępnych na PSV, tj. Borderlands 2, Octodad: Dadliest Catch, Rayman Legends czy Don’t Starve było również dostępne na PS4, a nawet PS3. Użytkownicy tych konsol nie widzieli potrzeby grania na małym ekranie PSV, kiedy mogli wygodnie zasiąść przed telewizorem z padem w ręku.
Silna konkurencja[1][edytuj | edytuj kod]
Brak obiecanych gier oraz prężnie rozwijający się rynek smartfonów całkowicie przyćmiły funkcjonalność i moc PSV. Podczas gdy Sony traciło nadzieję na powodzenie ich przenośnej konsoli, Nintendo 3DS radził sobie znakomicie. Firma Nintendo dzięki swojemu wieloletniemu doświadczeniu oraz wnioskach wyciągniętych z porażki konkurenta, stosowała zupełne przeciwieństwo jego polityki wydawania gier. 3DS wyszedł z tej walki zwycięsko dzięki oparciu się na mocnych markach, takich jak Pokemon, Mario czy Zelda, które miały swoje premiery konsekwentnie, co kilka miesięcy, zatrzymując przy sobie oddanych klientów.
Wygaszanie zainteresowania[8][edytuj | edytuj kod]
Już w dwa lata po premierze PSV przestała być priorytetem dla Sony. Ogromny sukces PS4 ostatecznie pogrzebał wszelkie starania by PSV przynosiło jakiekolwiek dochody. W kwietniu 2015 w nowej aktualizacji usunięto dedykowane aplikacje YouTube, Skype, Mapy Google, Facebook oraz Near. Zalegające w fabrykach egzemplarze zostały przerobione do formy PS Vita TV. Ostatnim bastionem popularności PSV okazała się Japonia, której specyficzna kultura i moda zapewniły PSV „drugie życie”.
Rynek japoński[1][edytuj | edytuj kod]
Pomimo problemów konsola zdobyła uznanie wśród wąskiej grupy wielbicieli japońszczyzny. W momencie, gdy zachodni twórcy wycofali się ze wspierania sprzętu, cyfrowy sklep zaczął być zalewany gatunkami takimi jak jRPG oraz visual novel. Serie Zero Escape, Steins;Gate czy Danganronpa należą do produkcji, które swoją popularność zawdzięczają właśnie temu sprzętowi, przyklejając jej łatkę konsoli skierowanej głównie do otaku.
Zakończenie produkcji[8][2][edytuj | edytuj kod]
PS Vita stała się sprzętem niszowym, a próba wprowadzenia PS Vita TV nie powiodła się. 1 marca 2019 Sony oficjalnie zakończyło produkcję sprzętu. Liczbę sprzedanych sztuk szacuje się w granicach 15 milionów. Do tej pory nie ma oficjalnych informacji odnośnie następnej przenośnej konsoli PlayStation.
Scena homebrew[edytuj | edytuj kod]
Już od pierwszej wersji oprogramowania, piraci szukali dziur systemowych[9], wykorzystując tzw. exploit, aby odtwarzać pirackie kopie gier. Jedną z pierwszych metod, niedługo po premierze, było użycie exploitu podczas emulacji gier z PSP[10]. Przez następne lata SONY toczyło walkę z piratami, wypuszczając co kilka miesięcy poprawione wersje oprogramowania. Ostatecznie słabnące zainteresowanie i brak wiary we własny sprzęt doprowadziło do decyzji o zaprzestaniu wspierania. Piraci nieugięcie ulepszali metody złamania systemu, pozwalając konsoli na odtwarzanie gier z innych platform, tj. NES, SNES, Game Boy, Nintendo 64, Game Cube, Sega Saturn, Dreamcast czy nawet gry na androida[11]. Ważną zmianą okazała się możliwość odblokowania obsługi kart microSD, dzięki zmodyfikowanemu adapterowi, który wkładany jest do slotu na karty NVG, tzw. SD2Vita[12]. Dzięki niemu oryginalne i drogie karty pamięci stały się zbędne. Dziś konsola uważana jest[przez kogo?] za jedną z lepszych alternatywnych metod do odtwarzania retro-gier.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f PlayStation Vita - najbardziej pechowa konsola przenośna, PPE.pl [dostęp 2020-10-28] (pol.).
- ↑ a b PlayStation Vita umarła. Definitywny koniec produkcji konsoli, PPE.pl [dostęp 2020-10-28] (pol.).
- ↑ Specyfikacja PS Vita, żywotność baterii, PPE.pl [dostęp 2020-10-28] (pol.).
- ↑ a b Specyfikacja nowej wersji PlayStation Vita ujawniona. Zobacz wszystkie wersje kolorystyczne w pełnej okazałości, PPE.pl [dostęp 2020-10-28] (pol.).
- ↑ Firmware PS Vita - opis uaktualnień i zmian, PPE.pl [dostęp 2020-10-28] (pol.).
- ↑ FreeBSD. doc.dl.playstation.net. [dostęp 2019-02-16].
- ↑ PlayStation Vita. Sony kończy produkcję nośników danych, PPE.pl [dostęp 2020-10-28] (pol.).
- ↑ a b PlayStation TV. Historia największej porażki Sony, PPE.pl [dostęp 2020-10-28] (pol.).
- ↑ Plailect, PS Vita (TV) Hacks Guide, Vita Hacks Guide [dostęp 2020-10-28] (ang.).
- ↑ u, Why hacking the Vita is hard (or: a history of first hacks), Yifan Lu, 10 września 2013 [dostęp 2020-10-28] .
- ↑ PS Vita: a 6-year hacking journey comes to an end as the very last layer of the Vita crypto security is defeated, Wololo.net, 23 lutego 2019 [dostęp 2020-10-28] (ang.).
- ↑ Edreih, [PS Vita] How To Set Up SD2Vita Tutorial (StorageMgr) 2019, Code Donut, 28 sierpnia 2019 [dostęp 2020-10-28] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|
|