Siewnica
(Przekierowano z Pluvialis squatarola)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Pluvialis squatarola[1] | ||
| (Linnaeus, 1758) | ||
.jpg) Siewnica w szacie godowej | ||
 Siewnica w szacie spoczynkowej | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Infragromada | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | siewkowe | |
| Rodzina | sieweczkowate | |
| Podrodzina | siewki | |
| Rodzaj | Pluvialis | |
| Gatunek | siewnica | |
| Synonimy | ||
| ||
| Podgatunki | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
 lęgowy przeloty zimowiska | ||
Siewnica (Pluvialis squatarola) – gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae), zamieszkujący tundrę Eurazji, Ameryki Północnej od Półwyspu Melville’a do Ziemi Baffina. Zimuje na wybrzeżach obu Ameryk, zachodniej i środkowej Europy, Afryki, Azji Południowej oraz na wybrzeżach Indonezji i Australii. W Polsce licznie spotykana na wybrzeżu podczas przelotów. W głębi kraju rzadsza, lecz również pojawia się regularnie.
- P. s. squatarola – od północno-wschodniego krańca Europy na wschód przez północną Azję (bez Wyspy Wrangla) do wybrzeży Półwyspu Czukockiego i Niziny Anadyrskiej, zachodnia i północna Alaska. Zimuje na wybrzeżach zachodniej i południowej Europy, południowej Afryki, południowej Azji, Indonezji i Australii, rzadko Nowej Zelandii.
- P. s. tomkovichi – Wyspa Wrangla. Zimuje prawdopodobnie na wybrzeżach wschodniej Azji i dalej na południe.
- P. s. cynosurae – północne wybrzeża Kanady i Archipelag Arktyczny. Zimuje wzdłuż wybrzeży Ameryki Północnej i Południowej.
- Cechy gatunku
- W szacie godowej samiec ma wierzch ciała pokryty czarno-białym deseniem. Boki głowy, przód szyi, pierś i spód czarny. Pokrywy podogonowe, boki szyi i okolice pokryw usznych białe. Dziób i nogi czarne. Samica w szacie godowej bardzo podobna do samca, lecz na spodzie ciała kolor czarny pokryty jest białymi plamkami. W szacie spoczynkowej obie płci oraz osobniki młodociane są brudnobiałe z ciemnymi plamkami, większymi i gęstszymi na wierzchu ciała. W locie widoczne czarne podbarkówki.
- Wymiary średnie[2]
- dł. ciała ok. 27–31 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 71–83 cm
masa ok. 165–395 g - Biotop
- W okresie lęgowym tundra, poza nim brzegi wód, zazwyczaj słonych.
- Gniazdo
- Płytkie zagłębienie w ziemi.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju - czerwcu 4 jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 26–27 dni przez obydwoje rodziców.
- Pożywienie
- Głównie owady, sporadycznie uzupełniane przez nasiona traw i jagody.
- Ochrona
- W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pluvialis squatarola, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b c Wiersma, P., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Grey Plover (Pluvialis squatarola). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-10-22].
- ↑ Pluvialis squatarola, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Frank Gill & David Donsker (red.): Grebes, flamingos, buttonquail, plovers, painted-snipes, jacanas, plains-wanderer, seedsnipes. IOC World Bird List (v9.2), 22 czerwca 2019. [dostęp 2019-10-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pluvialis squatarola (Siewnica). W: M. Gromadzki (red).: Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny.. T. 8: Ptaki (część II). Warszawa: Ministerstwo Środowiska, 2004, s. 43–46. ISBN 83-86564-43-1.