Pn12
 Lokomotywa ÖBB 310.23 | |
| Lata budowy |
1908–1918 |
|---|---|
| Układ osi |
1’C’2 (1-3-2) |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
86–88,7 t |
| Długość |
13000 mm |
| Rozstaw osi skrajnych |
2220 mm |
| Średnica kół napędnych |
2100 mm |
| Średnica kół tocznych |
995 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Typ tendra |
21D11 |
| Ciśnienie w kotle |
16 atm. |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
212,9 m² |
| Powierzchnia przegrzewacza |
43,3 m² |
| Powierzchnia rusztu |
4,62 m² |
| Średnica cylindra |
390/660 mm |
| Skok tłoka |
720 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Prędkość konstrukcyjna |
100 km/h |
Portal  Transport szynowy
| |
Pn12 – polskie oznaczenie pospiesznych parowozów austriackiej serii kkStB 310, zaprojektowanej przez Karla Gölsdorfa. Wyposażone w silnik sprzężony, czterocylindrowy na parę przegrzaną. Pierwotnie kursowały na linii Wiedeń – Kraków oraz Kraków – Lwów.
Po I wojnie światowej na stanie PKP znalazło się 12 parowozów Pn12 oznaczonych numerami inwentarzowymi Pn12-1 do Pn12-12 oraz 10 sztuk z kotłami projektu Johana Brotana oznaczone numerami Pn12-13 do Pn12-22. Jeden parowóz Pn12 został zniszczony w katastrofie kolejowej, a drugi w zamachu terrorystycznym OUN. Po klęsce Polski w 1939 r. ocalałe maszyny Pn12 przejęły koleje Ludowego Komisariatu Transportu (NKPS) ZSRR (17 egz.) oraz III Rzeszy (4 egz.).
Nieliczne rewindykowane po wojnie egzemplarze zostały ostatecznie skreślone ze stanu PKP w 1950 r.
Podstawowe dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
- Masa służbowa: 86–88,7 t
- Największy nacisk osi: 14,6 t
- Tender serii: 21D11
- Liczba osi: 4
- Pojemność skrzyni wodnej: 21–27 m³
- Pojemność skrzyni węglowej: 9–10 t
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Parowozy w Polsce Pn12.
- Parowozy Pn12 przejęte w 1939 r. przez ZSRR i III Rzeszę.. scado.narod.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-16)].