Połoz kaspijski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Połoz kaspijski
Dolichophis caspius
Gmelin, 1789
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Rodzina

połozowate

Podrodzina

połozy

Rodzaj

Dolichophis

Gatunek

połoz kaspijski

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Połoz kaspijski (Dolichophis caspius, syn. Coluber caspius) − duży wąż z rodziny połozowatych, występujący pospolicie na Bałkanach i w niektórych regionach Europy Wschodniej.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Bardzo duży, smukły wąż, o lśniących, gładkich łuskach i dużych oczach z okrągłą źrenicą. Głowa mała, wyróżnia się od reszty ciała. Dorasta do 170 - 250 cm (wyjątkowo nawet 300 cm). Ubarwienie dosyć zmienne - od jasnego, oliwkowego lub żółtawego, po ciemny brąz lub czerń, zawsze jednak z jaśniejszym środkiem łusek; wąż wydaje się być lekko prążkowany. Brzuch może być ubarwiony żółtawo, czerwonawo lub nawet ciemnobrązowo. U młodych występują na grzbiecie i bokach ciemne plamy lub pasy, które zanikają z wiekiem.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Połoz kaspijski zamieszkuje spory obszar, od Uralu na wschodzie, po Węgry i pogranicze słoweńsko - chorwackie na zachodzie. W Europie zamieszkuje północno - wschodnią Grecję, Albanię, Serbię, Macedonię Północną, Bułgarię, południową część Rumunii, wybrzeże Morza Czarnego od Bosforu aż po Deltę Dunaju, a także południowe Węgry i północno - wschodnią Chorwację. Zasiedla stanowiska suche i obficie nasłonecznione, zarówno na nizinach jak i w górach. Jego ulubione siedliska to stepy, kamieniste zbocza, luźne zadrzewienia i zagajniki.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Wąż ten prowadzi dzienny tryb życia, wygrzewając się w słońcu głównie w godzinach rannych oraz polując na różne kręgowce - głównie gryzonie, niewielkie ptaki i jaszczurki.

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Połoz kaspijski jest jajorodny - po kopulacji, w maju lub czerwcu, samica składa od 5 do 15 (rzadko) jaj – najczęściej w dołku pod kamieniem lub gałęzią[2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Wąż szybki i ruchliwy, schwytany najczęściej broni się zaciekle sycząc i gryząc; jest niejadowity, ale ze względu na swoje rozmiary może boleśnie zranić. W niewoli oswaja się jednak dość szybko i jest dość łatwy w hodowli - wymaga jednak dużego terrarium, ciepłego i suchego[3].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

1. https://web.archive.org/web/20110527054249/http://www.reptilia.dk/Krybdyr_vi_har_holdt/Slanger/Coluber_jugularis/coluberjugularis.htm

2. http://www.youtube.com/watch?v=vf3QkKYD4V4&feature=related

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dolichophis caspius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  2. G. Diesener, J. Reichholf, Płazy i gady, Bertelsmann Publishing, Warszawa 1997, ISBN 83-7129-440-9
  3. J. Coborn, Atlas węży świata, Muza S.A., Warszawa 1993, ISBN 83-7079-122-0