Połtina

Połtina lub połtinnik^[a] – przyjęta w Polsce w obrocie numizmatycznym nazwa własna rosyjskiej monety wartości pół rubla, tj. 50 kopiejek, mająca taką wytłoczoną nazwę. Ostatni raz w Rosji monety z nazwą połtinnik bito w latach 20. XX wieku. We współczesnym języku rosyjskim występują obie nazwy, ale częściej połtinnik.

Pierwszy raz w obrocie jednostka pieniężna z taką nazwą pojawiła się w XIII wieku – jest wspominana w latopisach. Była to połówka sztabki rublowej, zwykle srebrnej o masie około 94 gramów (rubel moskiewski). W XV i na początku XVI wieku połtina nie występowała w obrocie, natomiast stosowano nazwę jako pojęcie rozliczeniowe. W roku 1654 rozpoczęto bicie monety połtina z miedzi – miała wagę 16 do 20 g, średnicę 45 mm. W 1699 pojawiły się ponownie połtiny ze srebra. Pod koniec XIX wieku połtiny znikają z obrotu.

Spotykane są informacje o półpołtinnikach^[1] (25 kopiejek, ros. połupołtinnik, połupołtina^[2]). Według S. Orgelbranda, Encyklopedia Powszechna (1898), tom XII z 1902, str. 177, nazwa połtina określa srebrną monetę 50 kopiejek, a połtinik (przez jedno n) – 25 kopiejek.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ ros. полтина albo połtinnik (ros. полтинник) etymologicznie może oznaczać "pół tina", gdzie "tin" – przestarzała nazwa rubla (rubl od rubit' (rąbać), tin od "ciąć")

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Półpołtinnik. Centrum numizmatyczne. [dostęp 2014-05-22].
↑ Połupołtina. Russkij orfograficzeskij słowar'. [dostęp 2014-05-22]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

[1] ros. полтина albo połtinnik (ros. полтинник) etymologicznie może oznaczać "pół tina", gdzie "tin" – przestarzała nazwa rubla (rubl od rubit' (rąbać), tin od "ciąć")

[2] Półpołtinnik. Centrum numizmatyczne. [dostęp 2014-05-22].

[3] Połupołtina. Russkij orfograficzeskij słowar'. [dostęp 2014-05-22]. (ros.).

[a]

[1]

[2]