51°45′55″N 15°36′45″E/51,765278 15,612500Podbrzezie Dolne
|
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | lubuskie | |
| Powiat | nowosolski | |
| Gmina | Kożuchów | |
| Liczba ludności (2005) | 457 | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 68 | |
| Tablice rejestracyjne | FNW | |
| SIMC | 0910400 | |
|
Położenie na mapie gminy Kożuchów
 Podbrzezie Dolne
|
||
|
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego
Podbrzezie Dolne
|
||
|
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Podbrzezie Dolne
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Podbrzezie Dolne
|
||
| 51°45′55″N 15°36′45″E/51,765278 15,612500 |
||
Podbrzezie Dolne (niem. Nieder Siegersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Kożuchów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Spis treści
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Zagardi villa[1][2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1349 roku. Wtedy to ówczesny właściciel, żagański mieszczanin Peter Unglowbe, który posiadał również Słocinę, część dochodów ze wsi Podbrzezie Dolne przekazywał na rzecz szpitala św. Ducha w Kożuchowie. Wieś powstała zapewne w czasie funkcjonowania kasztelani w Kożuchowie. Niewykluczone, że położona blisko grodu miejscowość była jedną ze wsi służebnych, których mieszkańcy świadczyli usługi na rzecz grodu. Prawdopodobnie już w średniowieczu wykształciły się dwie części wsi – dolna i górna (niem. Nieder- i Ober- Siegersdorf). Podbrzezie Dolne rozwinęło się przy starym trakcie do Głogowa, Górne natomiast przy drodze do Żagania. Na przestrzeni wieków wieś wielokrotnie zmieniała właścicieli a obie jej części podlegały podziałom na mniejsze majątki. Pierwsze wzmianki o Podbrzeziu (villa Segehardi) pojawiły się w 1295 r., właścicielem wsi był wtedy burgrabia (kasztelan) kożuchowski Dietrich von Pesna. Własnością kasztelanów kożuchowskich pozostawało Podbrzezie prawdopodobnie do połowy XIV w. W tym czasie doszło zapewne do podziału wsi – w 1349 r. jedna z jej części (Segehardisdorf) znajdowała się już w rękach wspomnianego żagańskiego mieszczanina Petera Unglowbe. Od tej pory coraz częściej jako właściciele Podbrzezia występowali przedstawiciele bogatego patrycjatu.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisany jest[3]:
- dom nr 2, szachulcowy, z połowy XIX wieku
inne zabytki:
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
- ↑ H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 31.1.13]. s. 45.
|
|||||||||||||||||
