Podgórzyn (województwo dolnośląskie)
50°49′57″N 15°41′01″E/50,832500 15,683611| wieś | |
.jpg) Kościół pw. MB Częstochowskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
350-480[1] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
1789[2] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
58-562[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DJE |
| SIMC |
0192100 |
Położenie na mapie gminy Podgórzyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego  | |
| 50°49′57″N 15°41′01″E/50,832500 15,683611
| |
| Strona internetowa | |
Podgórzyn (do 1945 niem. Giersdorf[4], do marca 1946 Popławy) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim, w gminie Podgórzyn.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Podgórzyn to duża wieś położona na wysokości 350-480 m n.p.m.[1] Miejscowość leży w dolinie rzeki Podgórnej, częściowo w obrębie Pogórza Karkonoskiego (Podgórzyn Górny), a częściowo na terenie Kotliny Jeleniogórskiej (Podgórzyn Dolny)[1]. Na północ od miejscowości znajdują się Stawy Podgórzyńskie, założone na przełomie XIV i XV wieku przez zakon cystersów[1]; w późniejszym okresie własność Schaffgotschów z Cieplic, a od 1996 własność prywatna. Kompleks 67 stawów obejmuje 150 ha i należy do najcenniejszych zespołów przyrodniczych Kotliny Jeleniogórskiej, a zarazem do najwyżej położonych kompleksów wodnych w tej części Europy. Na uwagę zasługuje bogactwo świata ptactwa wodnego m.in. kaczki, perkozy, czaple siwe, tracze mirogęsi. W stawach w sposób tradycyjny hodowane są takie gatunki, jak karp, amur, tołpyga oraz sezonowo jesiotr i pstrąg.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie jeleniogórskim. Miejscowość jest siedzibą władz gminy Podgórzyn, a także Zarządu Zlewni Bobru i Nysy Łużyckiej RZGW we Wrocławiu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wioska ta jest jedną z najstarszych na ziemi jeleniogórskiej, bo zachowały się o niej dokumenty, które sięgają roku 1305[1]. Rozwój wsi wiązał się z założeniem przez cystersów z Cieplic stawów rybnych[1]. W późniejszym okresie rozwijało się rzemiosło: w XVII wieku działała tutaj odlewnia dzwonów, a w roku 1681 założono dużą papiernię[1], a w 1852 młyn papierniczy[5]. W połowie XIX wieku na terenie miejscowości istniała szlifiernia szkła i kamieni[1]. Funkcjonowały tu również mniejsze zakłady: młyny wodne, tkalnie, bielniki, browar i wytwórnia szkła[1]. Rozwój turystyki przyniósł z kolei powstanie pensjonatów, hoteli i gospód[1]. Od 1911 do 31 grudnia 1964 kursował tutaj tramwaj z Jeleniej Góry (od 20 maja 1914 z Podgórzyna Górnego)[6]. Fakt ten upamiętnia tramwaj ustawiony na dawnym przystanku końcowym w Podgórzynie Górnym.
We wsi działa Szkoła Podstawowa im. Orła Białego oraz przedszkole. W 2019 r. szkoła i przedszkole zostały przeniesione do nowego budynku. W 2023 r. przy szkole oddano do użytku nową halę sportową[7].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[8]:
- kościół parafialny pw. Świętej Trójcy, z XV–XVIII w., przebudowany w XIX w.
- cmentarz przy kościele, z końca XVIII w.
- dom przedpogrzebowy
- bramy
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki pw. Matki Boskiej Częstochowskiej, z lat 1778–1780
Ponadto w gminnej ewidencji zabytków znajdują się obiekty zlokalizowane przy ulicach Bujwida (nr 18, 19 i 22), Ewangelickiej (nr 1, 4, 12), Kościelnej (nr 1), Nadwodnej (nr 6, 9 i 10), Ogrodowej (nr 2 i 16), Zielonej (nr 2, 5, 7) i Żołnierskiej (nr 1, 7, 12, 13, 14, 15, 17, 18, 22, 35, 40, 44, 47, 60, 62, 63, 72, 74, 75, 77, 79, 82, 83, 91, 91a, 96, 99, 118 i 119) oraz stanowiska archeologiczne we wsi[9].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
na Zamek Chojnik
na Śmielec przez Zachełmie[10]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 159-161. ISBN 83-7005-168-5.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 956 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 227
- ↑ Cezary Wiklik Historia na szynach pisana. Jeleniogórskie tramwaje
- ↑ Szkoła Podstawowa im. Orła Białego w Podgórzynie. oficjalna strona [dostęp 2023-05-01]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego, Narodowy Instytut Dziedzictwa, s. 53 [dostęp 2012-08-27].
- ↑ Gminna ewidencja zabytków
- ↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2020-09-23].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 3 Karkonosze, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1993, ISBN 83-7005-168-5.
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 4 Kotlina Jeleniogórska, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 1999, ISBN 83-85773-31-2.
- Mapa turystyczna Karkonosze polskie i czeskie 1:25 000, Wydawnictwo "Plan", Jelenia Góra, ISBN 83-88049-26-7.
