Podgórski
Podgórski (forma żeńska: Podgórska, liczba mnoga: Podgórscy) – polskie nazwisko notowane od 1508 roku[1].
Etymologia nazwiska[edytuj | edytuj kod]
Prawdopodobnie jako odmiana nazwiska Podgórny → znajdujący się pod górami, lub od bardzo często występującej nazwy miejscowej Podgórze, poprzez dodanie formantu –ski → Podgórski, Podgorski[1].
Rody szlacheckie[edytuj | edytuj kod]
Dostępne źródła rzadko mówią o Podgórskich. Marcin Podgórski h. Dołęga wspominany jest jako podskarbi królewski w 1593 roku[2]. O Sebastianie Podgórskim wspominają źródła jako o dzielnym żołnierzu, który dał dowody odwagi idąc pieszo do szturmu w bitwie pod Pleszkowem (1582r.)[3][4]. Prawdopodobnie o jego nobilitacji (oraz nadaniu herbu własnego Podgórski) w 1581 roku wspomina Szymański[5]. Ślady Podgórskich znaleźć można na Podolu i Wołyniu jednak, choć z pewnością byli szlachtą, nie wiadomo jakimi posługiwali się herbami [6][7]. Minakowski pisze o Podgórskich herbu Pilawa i Sas[8], Gajl uzupełnia listę o herby Belina, Doliwa, Jelita, Odrowąż, Ostoja i Pobóg[9].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 90. XX wieku w Polsce mieszkały 12 852 osoby o tym nazwisku, najwięcej w dawnym województwie: warszawskim - 1617, katowickim - 715 i kieleckim - 680[10]. W 2013 roku mieszkało w Polsce około 13 493 osób o nazwisku Podgórski, najwięcej w Warszawie i Kielcach[11].
Znani przedstawiciele[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Podgórski – polski operator filmowy
- Przemysław Podgórski – polski działacz niepodległościowy, inżynier,
- Stefania Podgórska – Sprawiedliwa wśród Narodów Świata,
- Konstanty Podgórski – kapucyn, kapelan w rosyjskiej Flocie Czarnomorskiej, działacz społeczny, zesłaniec.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kazimierz Rymut: Nazwiska Polaków • Słownik historyczno-etymologiczny. T. II. Kraków: Wydawnictwo Naukowe DWN, 2001, s. 261.
- ↑ Wiktor Wittyg: Nieznana szlachta polska i jej herby. Kraków: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1908, s. 213.
- ↑ Kasper Niesiecki: Herbarz Polski. T. 7. Lipsk: J. N. Bobrowicz, 1839–1845, s. 343.
- ↑ Hipolit Stupnicki: Herbarz Polski i imionospis zasłużonych w Polsce ludzi. T. 2. Lwów: Kornel Piller, 1839, s. 243.
- ↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego XVI wieku. Warszawa: DIG, 2001, s. 217.
- ↑ Poszukiwania przodków [dostęp: 28 grudnia 2013]
- ↑ Kazimierz Pułaski: Kronika Polskich rodów szlacheckich Podola, Wołynia i Ukrainy. Warszawa: Wende i Spółka, 1911, s. 177.
- ↑ Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp: 28 grudnia 2013]
- ↑ Herbarz Polski [dostęp: 28 grudnia 2013]
- ↑ Kazimierz Rymut: Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych. T. 7. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1993, s. 429.
- ↑ moikrewni.pl [dostęp: 28 grudnia 2013]