Podlaska Brygada Kawalerii
|
||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|
| Sformowanie | 1937 | |
| Rozformowanie | 1939 | |
| Nazwa wyróżniająca | Podlaska | |
| Patron | nie posiadała | |
| Tradycje | ||
| Święto | nie obchodziła | |
| Nadanie sztandaru | nie posiadała | |
| Rodowód | Brygada Kawalerii „Białystok” | |
| Dowódcy | ||
| Ostatni | gen. bryg. Ludwik Kmicic-Skrzyński | |
| Działania zbrojne | ||
| kampania wrześniowa | ||
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Białystok | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
| Rodzaj wojsk | kawaleria | |
| Podległość | Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew” | |
Podlaska Brygada Kawalerii (Podl. BK) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego.
Spis treści
- 1 Historia Brygady
- 2 Organizacja pokojowa brygady w latach 1937-1939
- 3 Pokojowa obsada personalna dowództwa
- 4 Udział w wojnie obronnej 1939
- 5 Obsada personalna Podlaskiej Brygady Kawalerii we wrześniu 1939 roku
- 6 Organizacja wojenna Podlaskiej Brygady Kawalerii we wrześniu 1939 roku
- 7 Przypisy
- 8 Bibliografia
Historia Brygady[edytuj | edytuj kod]
W lutym 1929 sformowana została Brygada Kawalerii „Białystok”. W jej skład włączony został 10 Pułk Ułanów Litewskich z XVIII Brygady Kawalerii oraz 1 Pułk Ułanów Krechowieckich i 9 Pułk Strzelców Konnych z XI Brygady Kawalerii, a także 14 Dywizjon Artylerii Konnej i Szwadron Pionierów z 1 Dywizji Kawalerii. Do lata 1930 w składzie brygady znajdował się także 1 Szwadron Samochodów Pancernych w Białymstoku (przy 10 p.uł.)
1 kwietnia 1937 roku Brygada Kawalerii „Białystok” przemianowana została w Podlaską Brygadę Kawalerii. Dowódcy brygady podporządkowany został 5 Pułk Ułanów Zasławskich z XII Brygady Kawalerii. Jednocześnie 1 Pułk Ułanów Krechowieckich podporządkowany został dowódcy Suwalskiej Brygady Kawalerii. W tym samym roku utworzony został 10 Szwadron Łączności.
Organizacja pokojowa brygady w latach 1937-1939[edytuj | edytuj kod]
- Dowództwo Podlaskiej Brygady Kawalerii w Białymstoku
- 5 Pułk Ułanów Zasławskich w Ostrołęce
- 10 Pułk Ułanów Litewskich w Białymstoku
- 9 Pułk Strzelców Konnych im. Kazimierza Pułaskiego w Grajewie
- 14 Dywizjon Artylerii Konnej w Białymstoku
- 1 Szwadron Pionierów w Białymstoku
- 10 Szwadron Łączności w Białymstoku
Pokojowa obsada personalna dowództwa[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy brygady
- płk dypl. kaw. / gen. bryg. Ludwik Kmicic-Skrzyński (2 III 1929 - IX 1939)
- Szefowie sztabu
- mjr dypl. kaw. Zygmunt Wołowski (od 27 IV 1929[1])
- mjr dypl. kaw. Franciszek Stachowicz (9 XII 1932[2] - 7 VI 1934 → wykładowca CWPiech.[3])
- mjr dypl. kaw. Józef Sienkiewicz (od 7 VI 1934[4])
- mjr dypl. kaw. Juliusz Szychiewicz (1937 - IX 1939)
- Oficerowie sztabu
- rtm. Jan Feliks Zarzycki (27 IV 1929[5] - 20 IX 1930 → p.o. kwatermistrza 10 puł[6])
- rtm. dypl. Stanisław Leon Barlitz (do 23 III 1932 → Sztab Główny[7])
- por. dypl. kaw. Kazimierz Wiesław Ojrzyński (1 XI 1930[8] - 1 XI 1932 → 10 p.uł.[9])
- rtm. dypl. Michał Kłopotowski (1 XI 1932 - 26 I 1934 → szef sztabu 6 SBK)
- rtm. dypl. Józef Sienkiewicz (1 X 1933 - 7 VI 1934 → szef sztabu BK „Białystok”[10])
Udział w wojnie obronnej 1939[edytuj | edytuj kod]
Podlaska Brygada Kawalerii pod dowództwem gen. bryg. Ludwika Kmicica-Skrzyńskiego wchodziła w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew” generała brygady Czesława Młota-Fijałkowskiego. Do 3 września miała ograniczony kontakt z nieprzyjacielem, ubezpieczając kierunek na Łomżę i Nowogród oraz wykonując tylko ograniczone wypady na stronę niemiecką. W nocy z 3 na 4 września wycofała się nad dolną Narew. 5 września skierowała się w rejon Małego Płocka, aby w nocy przekroczyć Narew. 7 września odpoczywała pod Nadborami, Gniazdowem i Lubotyniem. 8 września ruszyła na Ostrów Mazowiecką, aby wypadami atakować niemiecką Dywizję Pancerną "Kempf" gen. mjr. Wernera Kempfa, która w nocy z 6 na 7 września przełamała polską obronę pod Różanem i posuwała się szybko w kierunku Bugu. Dowódca SGO „Narew” wydał Podlaskiej Brygadzie Kawalerii rozkaz opóźniania jej marszu. Atak na Ostrów Mazowiecką został jednak wstrzymany. 9 września dowódca brygady, sądząc, że obowiązuje go rozkaz z 7 września i nie znając aktualnej sytuacji na froncie, pozostawił na kierunku Ostrów Mazowiecka–Zambrów część brygady, głównymi siłami zaś uderzył na Brok w celu zajęcia tamtejszego mostu. Nie zdobyto wówczas całego miasta. W godzinach wieczornych do miasta wdarł się 10 Pułk Ułanów Litewskich. Polacy zniszczyli dwa niemieckie samochody pancerne i opanowali wschodnią część miasta. W walce miał także wziąć udział 5. Pułk Ułanów Zasławskich, ale dowódca Podlaskiej Brygady Kawalerii wskutek otrzymania fałszywych meldunków informujących o udanym odbiciu Broku, wstrzymał uderzenie pułku. Jednak naprawdę (mimo zaskoczenia) nieprzyjaciel zdołał zorganizować obronę miasta i osamotniony 10. Pułk Ułanów Litewskich nie miał wystarczających sił do odbicia Broku. Po stwierdzeniu, że most jest zniszczony i Niemcy przekroczyli rzekę, dowódca brygady wydał rozkaz zaprzestania walki i wycofania się na Złotorię. 11 września brygada wycofywała się na południe od Zambrowa. 12 września razem z Suwalską Brygadą Kawalerii utworzyła grupę gen. Zygmunta Podhorskiego. Następnie po wejściu do Domanowa została zaatakowana z dwóch stron przez niemieckie oddziały pancerne. Wytrzymała ten atak, a następnie zmniejszona do rozmiarów dwóch pułków ruszyła na północny wschód do Białowieży. 10. Pułk Ułanów Litewskich pod wsią Mienia natknął się na Niemców, uchylił się od walki i oderwał od Brygady, dalej przebijając się na własną rękę do Białowieży. 16 września Brygada dotarła do Puszczy Białowieskiej i zbierały się w rejonie wsi Eliaszuki. Następnie resztki jej oddziałów weszły w skład Dywizji Kawalerii „Zaza”. Ostatnie walki toczyły one z wojskami radzieckimi i niemieckimi w składzie SGO „Polesie”. Skapitulowały wraz z resztą zgrupowania 6 października.
Obsada personalna Podlaskiej Brygady Kawalerii we wrześniu 1939 roku[edytuj | edytuj kod]
- dowódca brygady – gen. bryg. Ludwik Kmicic-Skrzyński
- oficer ordynansowy – por. rez. kaw. Zygmunt Przyrembel
- szef sztabu – mjr dypl. Juliusz Szychiewicz
- oficer operacyjny – kpt. dypl. Stanisław Burhardt
- pomocnik oficera operacyjnego – kpt. art. Anatol Sawicki
- oficer informacyjny – rtm. Stefan Majchrowski
- szef łączności – kpt. łączn. Jerzy Sowiński
- kwatermistrz – rtm. dypl. Eugeniusz Czarnecki † 13 IX 1939
- pomocnik kwatermistrza – rtm. kontr. Jan Zwaryczuk (od 13 IX 1939 kwatermistrz)
- szef intendentury – kpt. int. Józef Dąbrowski
- naczelny lekarz – mjr lek. Michał Borajkiewicz
- naczelny lekarz weterynarii – mjr lek. wet. Czesław Wikiel
- kapelan – ks. kapelan rez. Wiktor Judycki
- komendant Kwatery Głównej – rtm. w st. spocz. Władysław Jan Prus-Olszowski
Organizacja wojenna Podlaskiej Brygady Kawalerii we wrześniu 1939 roku[edytuj | edytuj kod]
- Dowództwo Podlaskiej Brygady Kawalerii
- 5 Pułk Ułanów Zasławskich – dowódca płk Stefan Chomicz
- 10 Pułk Ułanów Litewskich – dowódca ppłk Kazimierz Karol Busler
- 9 Pułk Strzelców Konnych im. gen. Kazimierza Pułaskiego – dowódca płk Tadeusz Antoni Falewicz
- 14 Dywizjon Artylerii Konnej – dowódca ppłk dypl. Tadeusz Żyborski
- 32 Dywizjon Pancerny – dowódca mjr Stanisław Szostak
- Bateria Artylerii Przeciwlotniczej Motorowa Nr 94 – dowódca ppor. Józef Musiał
- Szwadron Kolarzy Nr 10 – dowódca ppor. Marian Aleksander Jurecki
- Szwadron Pionierów Nr 1 – dowódca rtm. Henryk Szela
- Szwadron Łączności Nr 10 – dowódca kpt. Jan Anatol Jurewicz
- Samodzielny Pluton Karabinów Maszynowych Nr 10 – dowódca ppor. Tadeusz Rojkiewicz
- Pluton Konny Żandarmerii Nr 10 – dowódca kpt. Michał Łotecki
- Poczta Polowa nr 190
- Sąd Polowy nr 50 – szef kpt. Stanisław Łebiński
- Drużyna Parkowa Uzbrojenia nr 343
- Park Intententury nr 343
- 90 Pluton Sanitarny Konny – dowódca kpt. dr Stanisław Wojciechowski
- Zgrupowanie taborów – dowódca rtm. w st. spocz. Wilhelm Wilczyński
- Kolumna Taborowa Kawalerii nr 353 – dowódca por. rez. Mroczkowski
- Kolumna Taborowa Kawalerii nr 354 – dowódca ppor. rez. Jan Skarżyński
- Kolumna Taborowa Kawalerii nr 355 – dowódca NN
- Kolumna Taborowa Kawalerii nr 356 – dowódca ppor. rez. Tadeusz Lubicz-Sadowski
- Kolumna Taborowa Kawalerii nr 357 – dowódca ppor. rez. Kalbarczyk
- Kolumna Taborowa Kawalerii nr 358 – dowódca NN
- Warsztat Taborowy nr 343 – dowódca NN
- Szwadron Sztabowy – dowódca por. rez. Edward Wacław Pińczuk
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 126.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 420.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 161.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 149.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 127.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 303.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 442.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 286.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 421.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Przemysław Dymek, Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew” 1939 w polskiej historiografii wojskowej, Wydawnictwo SORUS s.c., Poznań 1999, ISBN 83-87133-54-X.
- Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ISBN 83-222-0377-2.
- Tadeusz Jurga: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 7, Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939 : organizacja, działania bojowe, , uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1975
- Giętkowski Mirosław, Artyleria konna Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2001, ISBN 83-7174-823-X
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
