Podnośnik artyleryjski
Podnośnik artyleryjski – urządzenie, które służy do podawania amunicji artyleryjskiej[1].
Urządzeniem podaje się pocisk, ładunek lub nabój z komory amunicyjnej do przedziału bojowego[1]. Jego budowa zależy od typu działa, jego kalibru, stopnia zautomatyzowania czynności, zapasu bojowego amunicji itp[2]. Podnośniki, które wykonuje się dla dział okrętowych kalibru średniego i dużego są zazwyczaj dwustopniowe. Składają się one z części górnej oraz dolnej. Te z części dolnej przekazują amunicję do przedziału podwieżowego, w którym jest ręcznie przeładowana na korytka podnośników części górnej, które z kolei przenoszą pociski i ładunki z przedziału podwieżowego do przedziału bojowego[2]. W działach okrętowych małych kalibrów podnośniki są jednostopniowe tzn., że naboje z komory amunicyjnej są bezpośrednio podawane do działa. Podnośniki maja zazwyczaj dwa napędy: podstawowy, który jest elektryczny oraz rezerwowy (ręczny)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Sutowski (red.) 1987 ↓, s. 508.
- ↑ a b c Sutowski (red.) 1987 ↓, s. 509.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sławomir Sutowski (red.): Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 508–509. ISBN 83-11-07275-2.