Podskórek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Podskórek, hipoderma, subkutikula (łac. hypoderma) – rodzaj naskórka występujący u niektórych zwierząt. Podskórkiem nazywa się naskórek, gdy tworząca go tkanka nabłonkowa wydziela dużej grubości oskórek[1].

Nicienie[edytuj | edytuj kod]

U nicieni hipoderma ma albo postać komórkową (formy młode i formy dorosłe niższych grup), albo syncycjalną. Tworzy u postaci dojrzałych wpuklenia do pseudocelu, tzw. zgrubienia hipodermalne. Zrośnięte są z nią mięśnie, tworzące wraz z nią wór powłokowy[1].

Stawonogi[edytuj | edytuj kod]

U stawonogów hipodermę budują w większości przypadków albo komórki kostkowe albo cylindryczne. Pomiędzy jej komórkami nabłonkowymi występują gruczoły jedno- i wileokomórkowe, w tym gruczoły linkowe. Wszystkie komórki podskórka biorą udział w linieniu. W hipodermie obecne są także komórki zmysłowe połączone wypustkami z sensillami oskórka. Hipoderma oparta jest na błonie podstawowej, która oddziela ją od hemocelu[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Czesław Jura: Bezkręgowce. Podstawy morfologii funkcjonalne, systematyki i filogenezy. Wyd. 3. Warszawa: PWN, 2005, s. 29, 288, 412-413.