Podtynie
50°29′07″N 16°40′44″E/50,485278 16,678889| wieś | |
 Centrum Podtynia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
290-300[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
105[3] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-300[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
| SIMC |
0852950 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kłodzko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
| 50°29′07″N 16°40′44″E/50,485278 16,678889[1]
| |
Podtynie (niem. Poditau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Podtynie to niewielka wieś położona w centralnej części Gór Bardzkich, na lewym brzegu Nysy Kłodzkiej, wzdłuż jej przełomu, na wysokości około 290-300 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki osadnictwa na tym terenie sięgają czasów neolitycznych, o czym świadczy odnaleziona tu kamienna siekierka[5]. Pierwsza wzmianka na temat Podtynia pochodzi z 1342 roku i wymienia jako właściciela Bernarda de Podythyn[6]. W okresie wojny trzydziestoletniej miejscowość znacznie ucierpiała, została niemal w całości zniszczona[5]. W 1788 roku wioska liczyła 110 mieszkańców, wzmiankowano w niej folwark oraz 21 gospodarstw zagrodniczych i chałupniczych[6]. W 1830 roku właścicielem miejscowości był Wilhelm Bendix, znajdowały się tu wtedy: dwór, folwark, browar i 29 domów zamieszkałych przez 179 osób[6].
Po 1945 roku na terenie folwarku działał PGR, a następnie Państwowy Ośrodek Hodowli Zarodowej. Po ich likwidacji budynki zaczęły podupadać, obecnie tylko część folwarku jest zamieszkała, a reszta popada w ruinę. W 1988 roku w miejscowości było 15 gospodarstw rolnych[2].
Okolice wsi znane są z występowania kamieni ozdobnych, występują tu między innymi opale[5].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[7]:
- park, powstały po 1870 r.
- zespół folwarczny (nr 4), z XVIII w., przebudowany w XIX w., w skład którego wchodzą
- dom zarządcy, z 1870 r.
- dom czeladny, z połowy XIX w.
- brama
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 106362
- ↑ a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 183-184. ISBN 83-85773-04-5.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 959 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 406. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ a b c Damian Dąbrowski: Podtynie. [w:] Pałace Śląska [on-line]. [dostęp 2017-01-27].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 67. [dostęp 2012-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ISBN 83-85773-04-5.
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.
- Siedziba gminy: Kłodzko
| Wsie |
|
|---|---|
| Kolonia | |
| Osady | |
| Osada leśna wsi | |
| Przysiółki wsi | |
| Miejscowości zniesione | |
| Wyludniony przysiółek |
