Podzamcze (Wałbrzych)
Podzamcze - najmłodsza spośród dzielnic Wałbrzycha; osiedle mieszkaniowe zbudowane z wielkiej płyty, znajdujące się w północno-zachodniej części miasta. Pierwsze domy, wybudowane w tej dzielnicy zasiedlono w 1976 roku. Obecnie budynki dzielnicy zarządzane są przez trzy spółdzielnie mieszkaniowe oraz szereg wspólnot i zamieszkiwane są przez ponad 20 tys. ludzi, co czyni Podzamcze najludniejszą dzielnicą miasta[1].
Podzamcze stanowi także jednostkę pomocniczą miasta[2].
Spis treści
Geografia[edytuj]
Położenie geograficzne[edytuj]
Podzamcze położone jest w północno-zachodniej części Wałbrzycha na lewym brzegu Szczawnika. Od centrum miasta oddalone jest o ok. 8 km. Granice dzielnicy wyznaczają z trzech stron: aleja Podwale, a od północnego wschodu ulica Wieniawskiego, poprzez którą sąsiaduje ze Szczawienkiem. Na południowy-zachód ciągną się już tereny należące do Szczawna-Zdroju z dużym marketem, a za ulicą Łączyńskiego Piaskowa Góra[3].
Warunki naturalne[edytuj]
Dzielnica położona jest na wysokości ok. 385-400 m n.p.m. na obszarze wschodniej części Pogórza Wałbrzyskiego w Sudetach Środkowych[4], na niewielkim wzniesieniu opadającym ku północy do doliny Szczawnika i Czarciego Potoku. Podłoże tworzą górnodewońskie zlepieńce gnejsowe i piaskowce[5].
Nazwa[edytuj]
Nazwa Podzamcze wywodzi się od specyficznego położenia tej dzielnicy - na brzegu Książańskiego Parku Krajobrazowego i niedaleko od zamku Książ, a oznacza po prostu dzielnicę położoną "pod zamkiem". Nazwę tę podkreślają nazwy ulic: Forteczna, Basztowa, Palisadowa, Blankowa, Kasztelańska, Grodzka, Poselska, Hetmańska, Senatorska oraz Husarska (brak budynków mieszkalnych) oraz alei otaczającej osiedle: Podwale. Najmłodszą ulicą jest ul. Jana Pawła II wyłamująca się z tej konwencji nazewniczej.
Charakterystyka[edytuj]
Podzamcze, mimo że zbudowane z wielkiej płyty, jest otoczone zielenią - od strony południowo-zachodniej polami, na terenie których postawiono hipermarket Tesco; od strony północno-zachodniej pasmem ogródków działkowych, natomiast na północy rozciąga się Książański Park Krajobrazowy. Od wschodu Podzamcze zamykają hipermarkety Auchan i Castorama.
Osiedle ma rozwinięte zaplecze handlowo-usługowe i pełną infrastrukturę. Znajdują się tu m.in.: poczta, komisariat Straży Miejskiej, żłobek, przedszkole, przychodnie lekarskie, obiekty sportowe, szkoły podstawowe (nr 21 i nr 26), dwa gimnazja publiczne (nr 7 i nr 9). Do historii należy nieistniejące V Liceum Ogólnokształcące działające w dawnym budynku szkoły podstawowej nr 2.[6]
Przy szkołach znajdują się boiska sportowe i kryty basen kąpielowy. Działa tutaj drużyna IPA Juventur, która posiada sekcje piłki nożnej[7].
Historia[edytuj]
Podzamcze zaczęto wznosić w połowie lat 70. XX wieku na terenach przyłączonych do Wałbrzycha ze Szczawienka. Nazwa osiedla początkowo była myląca, ponieważ na terenie Podgórza w południowej części miasta istniało już osiedle o tej samej nazwie. Jako pierwsze powstały bloki przy ulicy Kasztelańskiej 6-8 i 10-22 [8]. Cały kompleks ukończono ostatecznie w latach 90. XX wieku wraz z całym układem komunikacyjnym.(do 2013 powstały jeszcze 3 bloki z kompleksem garaży) Jest to jedna z największych wałbrzyskich "sypialni"[6].
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ http://nasz.walbrzych.pl/14681/liczba-mieszkancow-dzielnic-walbrzycha/
- ↑ Uchwała Rady Miejskiej Wałbrzycha z dnia 30 grudnia 2004 r. ws. utworzenia jednostki pomocniczej Gminy Wałbrzych pod nazwą Wspólnota Samorządowa „Podzamcze” i nadania Statutu tej jednostce (Dz. Urz. Woj. Dolnośląskiego z 2005 r., Nr 21, poz. 500)
- ↑ Wałbrzych. Plan miasta, 1:20 000, wyd. Daunopol, Warszawa 2003.
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów, pod red. M. Staffa, t.10. Wrocław 2005, s. 14.
- ↑ Wałbrzych. Zarys monografii miasta na tle regionu, pod red. S. Michalkiewicza, Wrocław 1993, s. 17.
- ↑ a b Słownik geografii turystycznej Sudetów, op. cit., s. 369.
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów, op. cit., s. 370.
- ↑ http://dolny-slask.org.pl/820735,foto.html?idEntity=561517
Bibliografia[edytuj]
- Wałbrzych. Zarys monografii miasta na tle regionu, pod red. S. Michalkiewicza, Wrocław 1993.
- Słonik geografii turystycznej Sudetów, pod red. M. Staffa, t. 10, Wrocław 2005.
