Kościół katolicki w Erytrei

Kościół katolicki w Erytrei – katolicka wspólnota wyznaniowa, będąca jedną z 4 grup wyznaniowych, które są obecnie legalne w Erytrei. Pozostałe trzy to Erytrejski Kościół Ortodoksyjny, muzułmanie i protestanci. Katolicyzm wyznaje mniej niż 150 000 mieszkańców (ok. 3% populacji). Jest ich zatem znacznie mniej niż członków Erytrejskiego Kościoła Ortodoksyjnego i muzułmanów.

Podział administracyjny Kościoła katolickiego w Erytrei[edytuj | edytuj kod]

Zdecydowana większość katolików w Erytrei należy do Kościoła katolickiego obrządku erytrejskiego (99,4%). Pod względem administracyjnym Kościół dzieli się na jedną archieparchię i trzy eparchie:

archieparchia Asmary – z siedzibą w Asmarze; najstarsza i główna diecezja erytrejska,
eparchia Kerenu – z siedzibą w Kerenie; obejmująca terytorium z największym odsetkiem katolików (ok. 12%),
eparchia Barentu – z siedzibą w Barentu,
eparchia Segheneyti – z siedzibą w Segheneyti.

Podlegają one metropolii Asmary ustanowionej w dniu 19 stycznia 2015 roku przez papieża Franciszka^[1]. Biskupi erytrejscy wchodzą w skład Konferencji Biskupów Etiopii i Erytrei, na której czele stoi obecnie arcybiskup metropolita Addis Abeby i głowa Kościoła katolickiego obrządku etiopskiego Berhaneyesus Demerew Souraphiel CM^[2].

Nieliczni katolicy obrządku łacińskiego (głównie pochodzenia włoskiego) także podlegają jurysdykcji biskupów Kościoła katolickiego obrządku erytrejskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy katolicką administraturą w kraju była łacińska prefektura apostolska w Erytrei, utworzona 13 września 1894 r. przez wydzielenie jej z wikariatu apostolskiego w Egipcie. Prefektura ta została 7 lutego 1911 r. podniesiona do rangi wikariatu apostolskiego z siedzibą w Asmarze. W czasie włoskiej kolonizacji Erytrei do kraju tego przybyło wielu katolików obrządku łacińskiego. W 1911 roku było ich ok. 1000, a 76 000 w 1939 r. Większość z erytrejskich Włochów opuściła ten kraj po II wojnie światowej. Rzymskokatolicki wikariat apostolski Erytrei (od 1959 r. Asmary) przestał funkcjonować w 1995 r.^[3]

4 lipca 1930 r. powstał ordynariat Erytrei dla katolików obrządku etiopskiego, na którego czele stanął wikariusz apostolski Kidanè-Maryam Cassà, biskup tytularny Thibaris. Ordynariat zastąpił istniejący wcześniej wikariat generalny, którego jurysdykcja ograniczyła się odtąd do katolików obrządku rzymskiego. Ordynariat Erytrei miał powierzchnię 119 000 km² i w 1950 r. liczył 26 186 (2,9%) wiernych w 65 parafiach, 83 księży diecezjalnych i 89 zakonnic.

31 października 1951 r. ordynariat przekształcono w egzarchat Asmary na czele z Ghebrem Jesusem Jacobem, biskupem tytularnym Erythrum. 20 lutego 1961 r. egzarchat podniesiono do rangi diecezji i pod nazwą eparchii Asmary stał się sufraganią w nowo utworzonej archieparchii addisabebskej ze stolicą w Addis Abebie. Przed 1990 r. eparchia liczyła 60 780 wiernych w 87 parafiach, 78 kapłanów diecezjalnych, 108 kapłanów zakonnych i 475 zakonnic.

W 1993 r. Erytrea ogłosiła niepodległość, co skomplikowało sytuację w Kościele katolickim obrządku etiopskiego, którego wierni znaleźli się po obu stronach granicy etiopsko-erytrejskiej. 21 grudnia 1995 r. z terytorium leżącej w Erytrei eparchii asmarskiej wydzielone zostały dwie eparchie: Barentu i Kerenu, zaś 24 lutego 2012 r. – eparchia Segheneyti.