Podział lodowców

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Podział lodowców można przeprowadzić w zależności od wpływu rzeźby na ukształtowanie lodowca, bilansu masy lodowca, termikę lub szybkość, z jaką lodowiec się porusza[1].

Klasyfikacja lodowców ze względu na wpływ rzeźby na kształt lodowca[edytuj | edytuj kod]

Lodowce o kształcie uzależnionym od rzeźby podłoża

  1. alpejskie – lodowce karowo-dolinne, najczęstszy typ lodowców: Alpy, Tatry, Karkonosze w plejstocenie
  2. lodowce himalajskie w tym także lodowce turkiestańskie; dendrytyczne, spływające z wielu dolin w jeden jęzor główny: Himalaje, Karakorum, Hindukusz;
  3. lodowce kraterowe i lodowce stożków wulkanicznych (rodzaj lodowców zboczowych)
  4. lodowce karowe, inaczej lodowce typu pirenejskiego: Pireneje, Góry Betyckie, Góry Czerskiego, Ural, Tatry, Karkonosze w plejstocenie
  5. lodowce wiszące i lodowce regenerowane
  6. lodowce zboczowe, fartuchowe
  7. lodowce gruzowe – w pierwotnym sensie uznawane za efekt pełznięcia górskiego permafrostu i wiązane z dziedziną peryglacjalną, a nie glacjalną – Karkonosze w plejstocenie.

Lodowce o kształcie niezależnym od rzeźby podłoża

Klasyfikacja lodowców pod względem bilansu masy[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja lodowców ze względu na termikę lodu[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja lodowców w oparciu o szybkość poruszania się[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. według Jacka Jani[potrzebny przypis]