Podział administracyjny Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce (1772)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Podział administracyjny Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce w 1772 roku

Podział poniższy przedstawia strukturę Kościoła łacińskiego w Polsce i na Litwie, jak też na Śląsku i w Mołdawii w przededniu I rozbioru Polski. Diecezje wrocławska (z wyj. archiprezbiteriatów Opatów i Ostrzeszów) i bakowska prawie w całości znajdowały się poza obszarem Rzeczypospolitej Obojga Narodów, podobnie prawie całe dwa dekanaty diecezji krakowskiej (Pszczyna, Bytom) oraz kilka parafii z diecezji poznańskiej, gnieźnieńskiej, chełmińskiej, płockiej i warmińskiej. Diecezje podporządkowane były metropoliom gnieźnieńskiej i lwowskiej, bądź bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. Większość diecezji podzielona była na archidiakonaty, a te na dekanaty lub odpowiadające im archiprezbiteriaty. W 3 diecezjach funkcjonowały sufraganie terenowe.

Metropolia gnieźnieńska[edytuj | edytuj kod]

Metropolia lwowska[edytuj | edytuj kod]

Diecezje podległe bezpośrednio Stolicy Apostolskiej[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Litak. Kościół łaciński w Polsce około 1772 roku. Redakcja wydawnictw KUL. Fundacja Jana Pawła II. Rzym-Lublin 1991.
  • Bolesław Kumor, Granice metropolii i diecezji polskich (968-1939). Cz. 1-5, w: „Archiwa biblioteki i muzea kościelne”, T. 18-22. Ośrodek archiwów, bibliotek i muzeów kościelnych przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Lublin 1969-1971.
  • Stanisław Litak. Struktura terytorialna kościoła łacińskiego w Polsce w 1772 roku. Towarzystwo Naukowa KUL. Lublin 1980.