Pogórze Izerskie
| ||
Widok w kierunku północno-zachodnim z Koziej Szyi w Górach Izerskich na Pogórze Izerskie . | ||
![]() Zasięg regionu w obrębie Polski ![]() Położenie Pogórza Izerskiego na obszarze Czech | ||
Megaregion | Pozaalpejska Europa Środkowa | |
Prowincja | Masyw Czeski | |
Podprowincja | Sudety z Przedgórzem Sudeckim | |
Makroregion | Pogórze Zachodniosudeckie | |
Mezoregion | Pogórze Izerskie | |
Mikroregion(y) | Wyniosłość Działoszyna Wysoczyzna Siekierczyńska Wzgórza Zalipiańskie Przedgórze Izerskie Dolina Kwisy Kotlina Mirska Przedgórze Rębiszowskie Wzniesienia Radoniowskie Obniżenie Lubomierskie Wzgórza Radomickie Wzniesienia Gradowskie Niecka Lwówecka Dolina Bobru Obniżenie Starej Kamienicy Wysoczyzna Rybnicy | |
Zajmowane jednostki administracyjne |
![]() ![]() |
Pogórze Izerskie (cz. Frýdlantská pahorkatina, niem. Isergebirgs-Vorland, 332.26) – północne przedpole Gór Izerskich, zasięgiem obejmujące duży teren zawarty pomiędzy Nysą Łużycką na zachodzie, a rzekami Kamienna i Bóbr na wschodzie. Granica północna z Niziną Śląsko-Łużycką jest umowna i wyznaczą ją warstwica 200 m w okolicy Bolesławca. Na wschodzie Dolina Bobru oddziela je od Pogórza Kaczawskiego i Gór Kaczawskich. Na południowym wschodzie graniczy z Kotliną Jeleniogórską wzdłuż wyraźnej krawędzi morfologicznej, pokrywającej się z geologiczną. Od południa, od Gór Izerskich, oddziela je dyslokacja tektoniczna. Osią regionu jest rzeka Kwisa przepływająca przez miasta: Mirsk, Gryfów Śląski, Leśną, Lubań i Nowogrodziec.
Wyróżnia się tu następujące mikroregiony:
- Wyniosłość Działoszyńska
- Wysoczyzna Siekierczyńska
- Wzgórza Zalipiańskie
- Przedgórze Izerskie
- Dolina Kwisy
- Kotlina Mirska
- Przedgórze Rębiszowskie
- Wzniesienia Radoniowskie
- Obniżenie Lubomierskie
- Wzgórza Radomickie
- Wzniesienia Gradowskie
- Niecka Lwówecka
- Dolina Bobru
- Obniżenie Starej Kamienicy
- Wysoczyzna Rybnicy.
Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]
Podłoże południowej części Pogórza Izerskiego stanowi blok karkonosko-izerski. Część północna obejmuje fragmenty metamorfiku kaczawskiego oraz niecki północnosudeckiej.
Południowa część zbudowana jest przede wszystkim z gnejsów, a podrzędnie – łupków łyszczykowych, amfibolitów i innych skał metamorficznych. W okolicach Zgorzelca i Platerówki występują szarogłazy.
Na północy (metamorfik kaczawski) występują: fyllity, łupki serycytowe, łupki kwarcowe, zieleńce, wapienie krystaliczne, a dalej (niecka północnosudecka) – skały osadowe: piaskowce, mułowce, wapienie, margle, gipsy i anhydryty oraz skały wulkaniczne: porfiry, melafiry i ich tufy. W kilku miejscach starsze skały przebite są przez trzeciorzędowe bazalty, które wyróżniają się jako twardziele.
Starsze podłoże przykryte jest częściowo przez osady plejstoceńskie – gliny i piaski oraz lessy, a w dolinach rzecznych przez holoceńskie żwiry, piaski i mady.
Atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Przełom Kwisy z Jeziorem Leśniańskim i Złotnickim, Lwówek Śląski, Lubomierz, zamek Czocha, zamek Gryf, zamek Rajsko, zamek w Świeciu, pałac w Biedrzychowicach.