Pogórze Izerskie

Pogórze Izerskie
czes. *Frýdlantská pahorkatina*
	; Widok w kierunku północno-zachodnim z Koziej Szyi w Górach Izerskich na Pogórze Izerskie .
	; Zasięg regionu w obrębie Polski
Megaregion	Pozaalpejska Europa Środkowa
Prowincja	Masyw Czeski
Podprowincja	Sudety z Przedgórzem Sudeckim
Makroregion	Pogórze Zachodniosudeckie
Mezoregion	Pogórze Izerskie
Mikroregion(y)	Wyniosłość Działoszyna; Wysoczyzna Siekierczyńska; Wzgórza Zalipiańskie; Przedgórze Izerskie; Dolina Kwisy; Kotlina Mirska; Przedgórze Rębiszowskie; Wzniesienia Radoniowskie; Obniżenie Lubomierskie; Wzgórza Radomickie; Wzniesienia Gradowskie; Niecka Lwówecka; Dolina Bobru; Obniżenie Starej Kamienicy; Wysoczyzna Rybnicy
Zajmowane ; jednostki ; administracyjne	Polska; Czechy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Położenie Pogórza Izerskiego na obszarze Czech

Pogórze Izerskie (cz. Frýdlantská pahorkatina, niem. Isergebirgs-Vorland, 332.26) – północne przedpole Gór Izerskich, zasięgiem obejmujące duży teren zawarty pomiędzy Nysą Łużycką na zachodzie, a rzekami Kamienna i Bóbr na wschodzie. Granica północna z Niziną Śląsko-Łużycką jest umowna i wyznaczą ją warstwica 200 m w okolicy Bolesławca. Na wschodzie Dolina Bobru oddziela je od Pogórza Kaczawskiego i Gór Kaczawskich. Na południowym wschodzie graniczy z Kotliną Jeleniogórską wzdłuż wyraźnej krawędzi morfologicznej, pokrywającej się z geologiczną. Od południa, od Gór Izerskich, oddziela je dyslokacja tektoniczna. Osią regionu jest rzeka Kwisa przepływająca przez miasta: Mirsk, Gryfów Śląski, Leśną, Lubań i Nowogrodziec.

Wyróżnia się tu następujące mikroregiony:

Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]

Widok na Pogórze Izerskie w Lwówku Śląskim.

Podłoże południowej części Pogórza Izerskiego stanowi blok karkonosko-izerski. Część północna obejmuje fragmenty metamorfiku kaczawskiego oraz niecki północnosudeckiej. Południowa część zbudowana jest przede wszystkim z gnejsów, a podrzędnie – łupków łyszczykowych, amfibolitów i innych skał metamorficznych.

W okolicach Zgorzelca i Platerówki występują szarogłazy. Na północy (metamorfik kaczawski) występują: fyllity, łupki serycytowe, łupki kwarcowe, zieleńce, wapienie krystaliczne, a dalej (niecka północnosudecka) – skały osadowe: piaskowce, mułowce, wapienie, margle, gipsy i anhydryty oraz skały wulkaniczne: porfiry, melafiry i ich tufy. W kilku miejscach starsze skały przebite są przez trzeciorzędowe bazalty, które wyróżniają się jako twardziele. Starsze podłoże przykryte jest częściowo przez osady plejstoceńskie – gliny i piaski oraz lessy, a w dolinach rzecznych przez holoceńskie żwiry, piaski i mady.

Miejscowości:

Zamki:

Jeziora:

Inne:

Przedgórze Sudeckie (332.1)	Wzgórza Strzegomskie (332.11) Równina Świdnicka (332.12) Masyw Ślęży (332.13) Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie (332.14) Obniżenie Podsudeckie (332.15) Obniżenie Otmuchowskie (332.16) Przedgórze Paczkowskie (332.17)
Pogórze Zachodniosudeckie (332.2)	Pogórze Zachodniołużyckie (332.21) Płaskowyż Budziszyński (332.22) Pogórze Wschodniołużyckie (332.23) Pogórze Łużyckie (332.24) Obniżenie Żytawsko-Zgorzeleckie (332.25) Pogórze Izerskie (332.26) Pogórze Kaczawskie (332.27) Pogórze Wałbrzyskie (332.28)
Sudety Zachodnie (332.3)	Góry Łużyckie (332.31) Grzbiet Jesztedzki (332.32) Kotlina Liberecka (332.33) Góry Izerskie (332.34) Góry Kaczawskie (332.35) Kotlina Jeleniogórska (332.36) Karkonosze (332.37) Rudawy Janowickie (332.38) Pogórze Karkonoskie (332.39)
Sudety Środkowe (332.4–5)	Brama Lubawska (332.41) Góry Wałbrzyskie (332.42) Góry Kamienne (332.43) Góry Sowie (332.44) Góry Bardzkie (332.45) Obniżenie Noworudzkie (332.46) Obniżenie Ścinawki (332.47) Góry Stołowe (332.48) Pogórze Orlickie (332.51) Góry Orlickie (332.52) Góry Bystrzyckie (332.53) Kotlina Kłodzka (332.54)
Sudety Wschodnie (332.6)	Góry Złote (332.61) Masyw Śnieżnika (332.62) Góry Opawskie (332.63) Hanušovická vrchovina (332.64) Wysoki Jesionik (332.65) Niski Jesionik (332.66) Rów Mohelnicki (332.67) Wyżyna Zabrzeska (332.68)