Pohrebyszcze
49°29′12″N 29°16′17″E/49,486667 29,271389 Gmach administracji rejonowej w centrum miasta | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Data założenia |
XII wiek | ||
| Powierzchnia |
8,7 km² | ||
| Wysokość |
226 m n.p.m. | ||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 +486 | ||
| Kod pocztowy |
22200-22208 | ||
Położenie na mapie obwodu winnickiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| 49°29′12″N 29°16′17″E/49,486667 29,271389
| |||
| Strona internetowa | |||
Portal  Ukraina
| |||
Pohrebyszcze (ukr. Погреби́ще) – miasto na Ukrainie, nad Rosią, w obwodzie winnickim, siedziba władz rejonu pohrebyszczeńskiego.
Prywatne miasto szlacheckie Pehrebyszcze, położone w województwie bracławskim, w 1627 roku należało do kasztelana krakowskiego Jerzego Zbaraskiego[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z XII wieku.
Pohrebyszcze – po Radziwiłłach spadły na Rzewuskich z Radziwiłłówny urodzonych. Kościół r. 1754 był fundowanym przez Radziwiłłów, Kazimierza Michała Hetmana W. ks. Litewskiego i Karola Stanisława jego syna. (...) W Pohrebyszczach zamieszkał Adam Rzewuski, kasztelan Witebski, poseł do Danii, potém senator Rossyjski, ożeniony z Rdułtowską; był ojcem licznej rodziny. Kilku nadobnych panien i 3ch synów, z których Henryk Rzewuski znany jako znakomity pisarz; drugi Adam osiągnął wyższe stopnie w służbie rosyjskiej. (...)[3]
Należały do ks. Janusza Zbaraskiego. Na znajdującym się tu zamku należącym do Rzewuskich urodziły się siostry Ewelina, późniejsza żona Honoriusza Balzaca oraz Karolina.
W 1919 oddziały ukraińskie dokonały pogromu, pozbawiając życia 350-400 żydowskich mieszkańców[4].
W 1938 Pohrebyszcze otrzymały status osiedla typu miejskiego, a od 1984 – status miasta[5].
Podczas okupacji hitlerowskiej, w listopadzie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 200 osób. W czerwcu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali poza miastem[6].
Ludność w 1989 liczyła 11 705 mieszkańców[5][7].
W 2013 liczyła 9898 mieszkańców[8].
Pałac[edytuj | edytuj kod]
- Pałac wybudowany przed 1786 r. w stylu klasycystycznym przez Stanisława Ferdynanda Rzewuskiego na murach starego zamku Wiśniowieckich[9], pałac posiadał skrzydła i był postawiony na planie podkowy
- pałac wybudowany przed 1861 r. w stylu neogotyku angielskiego przez Adama Rzewuskiego[9], z wieżyczkami[10].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Pałac Rzewuskich wybudowany przed 1861. Akwarela N. Ordy
-
Synagoga i kościół parafialny. Rysunek N. Ordy, 1872
-
Rada miejska
-
Park
-
Dworzec autobusowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.14.
- ↑ Latyfundia książąt Zbaraskich w XVI i XVII wieku, w: Przegląd Nauk Historycznych 2009, R. VIII, nr 1, s. 67.
- ↑ Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, na str. 603.
- ↑ E. Tcherikower, G. Nachshen: The Pogroms in Ukraine in 1919. [dostęp 2013-02-12]. (ang.). G. Nachsen: Remembering the Pogrebishche pogrom of 1919. 2009-10-28. [dostęp 2013-01-16]. (ang.).
- ↑ a b Погребище // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., „Советская энциклопедия”, 1991. стр.161.
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1561.
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
- ↑ a b Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 313–321, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 87.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pohrebyszcze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 522.
- Pohrebyszcze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 477.
- Nieoficjalna strona miasta (ukr.)
