49°29′12″N 29°16′17″E/49,486667 29,271389Pohrebyszcze
|
|||
 Gmach administracji rejonowej w centrum miasta |
|||
|
|||
| Państwo |  Ukraina |
||
| Obwód | winnicki | ||
| Data założenia | XII wiek | ||
| Powierzchnia | 8,7 km² | ||
| Wysokość | 226 m n.p.m. | ||
| Populacja (2016) • liczba ludności |
9 755[1] |
||
| Nr kierunkowy | +380 +486 | ||
| Kod pocztowy | 22200-22208 | ||
|
Położenie na mapie obwodu winnickiego
 Pohrebyszcze
|
|||
|
Położenie na mapie Ukrainy
Pohrebyszcze
|
|||
| 49°29′12″N 29°16′17″E/49,486667 29,271389 |
|||
Portal  Ukraina |
|||
Pohrebyszcze (ukr. Погреби́ще) - miasto na Ukrainie, nad Rosią, w obwodzie winnickim, siedziba władz rejonu pohrebyszczeńskiego.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z XII wieku.
 |
Należały do ks. Janusza Zbaraskiego. Na znajdującym się tu zamku należącym do Rzewuskich urodziły się siostry Ewelina, późniejsza żona Honoriusza Balzaca oraz Karolina.
W 1919 oddziały ukraińskie dokonały pogromu, pozbawiając życia 350-400 żydowskich mieszkańców[3].
W 1938 Pohrebyszcze otrzymały status osiedla typu miejskiego, a od 1984 - status miasta. Ludność miasta liczy 10 800 osób.
Pałac[edytuj | edytuj kod]
- pałac wybudowany przed 1786 r. w stylu klasycystycznym przez Stanisława Ferdynanda Rzewuskiego na murach starego zamku Wiśniowieckich[4], pałac posiadał skrzydła i był postawiony na planie podkowy
- pałac wybudowany przed 1861 r. w stylu neogotyku angielskiego przez Adama Rzewuskiego[4], z wieżyczkami[5].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Rada miejska
-
Park
-
Dworzec autobusowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ http://ukrstat.gov.ua/druk/publicat/kat_u/2016/zb/06/zb_chnnu2016pdf.zip
- ↑ Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, na str. 603
- ↑ E. Tcherikower, G. Nachshen: The Pogroms in Ukraine in 1919 (ang.). [dostęp 2013-02-12]. G. Nachsen: Remembering the Pogrebishche pogrom of 1919 (ang.). 2009-10-28. [dostęp 2013-01-16].
- ↑ a b Roman Aftanazy: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo bracławskie, T. 10, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław, Warszawa: 1996, s. 313-321.
- ↑ Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 87.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pohrebyszcze w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. VIII: Perepiatycha – Pożajście. Warszawa 1887.
- Pohrebyszcze w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska. Warszawa 1902.
- Nieoficjalna strona miasta (ukr.)
|
|||||||
|
||||||||||
