Polidoro Van Vlierberghe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polidoro Van Vlierberghe
Kraj działania

Chile

Data i miejsce urodzenia

6 marca 1909
Waesmunster

Data śmierci

9 maja 2006

Biskup prałat Illapel
Okres sprawowania

1966-1984

Administrator apostolski Illapel
Okres sprawowania

1961-1964

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

19 sierpnia 1934

Nominacja biskupia

27 czerwca 1966

Sakra biskupia

28 sierpnia 1966

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

28 sierpnia 1966

Konsekrator

Alfredo Cifuentes Gómez

Współkonsekratorzy

Emilio Tagle Covarrubias
Bernardino Piñera Carvallo

Cirilo Polidoro Van Vlierberghe OFM (ur. 6 marca 1909 w Waesmunster, zm. 9 maja 2006), belgijski duchowny katolicki działający w Chile, franciszkanin.

19 sierpnia 1934 przyjął święcenia kapłańskie. Pod koniec lat 50. był z ramienia Watykanu wizytatorem apostolskim i jednym z inspektorów badających oskarżenia wysuwane pod adresem założyciela Legionu Chrystusa, ojca Marciala Maciela. Wśród zarzutów wobec Maciela było używanie narkotyków i molestowanie seksualne, a sprawa zakończyła się w lutym 1959 uniewinnieniem.

W marcu 1961 Van Vlierberghe został mianowany administratorem apostolskim permanenter constitutus nowej prałatury personalnej Illapel (Chile), utworzonej przez Jana XXIII bullą Ad similitudinem homini z części archidiecezji La Serena i diecezji San Felipe. W czerwcu 1966 został mianowany pełnoprawnym prałatem Illapel, z biskupią stolicą tytularną Municipa. Sakrę biskupią odebrał 28 sierpnia t.r. z rąk Alfredo Cifuentesa Gomeza (arcybiskupa La Serena). Van Vlierberghe zrezygnował ze stolicy tytularnej w listopadzie 1977, a z godności prałata Illapel w sierpniu 1984 (po osiągnięciu wieku emerytalnego 75 lat). Zmarł w maju 2006 w wieku 97 lat jako jeden z najstarszych biskupów Kościoła katolickiego na świecie.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]