Myszołap rdzawoskrzydły

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Poliornis rufipennis)
Myszołap rdzawoskrzydły
Butastur rufipennis[1]
(Sundevall, 1851)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Plemię

Accipitrini

Rodzaj

Butastur

Gatunek

myszołap rdzawoskrzydły

Synonimy
  • Poliornis rufipennis Sundevall, 1851[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Myszołap rdzawoskrzydły[4] (Butastur rufipennis) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Występuje w pasie od zachodniej do środkowo-wschodniej Afryki. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5][6]. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Zasięg występowania
Senegambia na wschód do Etiopii; migruje na południe po Sierra Leone, Kamerun, północno-wschodnią Demokratyczną Republikę Konga, Kenię i północną Tanzanię[2][6].
Morfologia
Długość ciała 39–44 cm, rozpiętość skrzydeł 92–106 cm[7] (inne źródło podaje, odpowiednio, 30–35 cm i 90 cm[8]). Masa ciała: samce 310–340 g, samice 300–380 g[8]. Siedząc, przypomina pustułkę, w locie błotniaka, z mniejszej odległości jest jednak bardzo charakterystyczny.
Ekologia i zachowanie
Jego środowisko to głównie sawanna, zakrzewienia i półpustynie. Jest ptakiem wędrownym, przemieszcza się ze swych suchszych terenów lęgowych, gdzie spędza porę deszczową, do bardziej zadrzewionych obszarów w okresie suchym.
Jest głównie owadożerny, żywi się pasikonikami, modliszkami, chociaż zjada również młode ptaki, ssaki i węże. Jest znany ze swego zwyczaju polowania wokół płonących traw i nad spalonymi obszarami, gdzie chwyta uciekające lub widoczne w spalonym gruncie zwierzęta.
Gniazduje zazwyczaj na niskim drzewie, buduje głębokie gniazdo i wyścieła je liśćmi. Samica składa od 1 do 3 niebieskawobiałych jaj z nielicznymi ciemnymi plamkami[8].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje myszołapa rdzawoskrzydłego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji szacuje się na 20–50 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Butastur rufipennis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Grasshopper Buzzard (Butastur rufipennis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
  3. a b Butastur rufipennis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-04].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  6. a b Species account: Grasshopper Buzzard Butastur rufipennis. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
  7. James Ferguson-Lees, David A. Christie: Raptors of the World. Houghton Mifflin Harcourt, 2001, s. 182. ISBN 978-0-618-12762-7.
  8. a b c Nicole Bouglouan: Grasshopper Buzzard. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wielka encyklopedia ptaków (główny konsultant dr Christopher M. Perrins), Muza SA, Warszawa 2004, ISBN 83-7319-521-1

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]