Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza
| ||
| ||
| Data założenia | 18 czerwca 1963[1] | |
| Typ | państwowa | |
| Państwo |  Polska
| |
| Adres | al. Powstańców Warszawy 12 35-959 Rzeszów | |
| Liczba pracowników • naukowych |
850 | |
| Liczba studentów | ponad 14 tys.[2] | |
| Rektor | prof. dr hab. inż. Tadeusz Markowski | |
| Drużyna sportowa | FIBRAIN AZS Politechnika Rzeszow | |
Położenie na mapie Rzeszowa   Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza | ||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza | ||
Położenie na mapie Polski  Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza | ||
 50°01′37,2″N 21°59′06,1″E/50,027000 21,985028
| ||
| Strona internetowa | ||
Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza – państwowa politechnika utworzona w 1963 w Rzeszowie jako Wyższa Szkoła Inżynierska w Rzeszowie; od 1974 nosi imię Ignacego Łukasiewicza[3], od 2016 posiada status uniwersytetu technicznego[4].
Według webometrycznego rankingu uniwersytetów świata ze stycznia 2015, pokazującego zaangażowanie instytucji akademickich w Internecie, uczelnia zajmuje 13. miejsce w Polsce wśród uczelni technicznych, a na świecie 2115. pośród wszystkich typów uczelni[5].
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1951 z inicjatywy pracowników „PZL Rzeszów” w Rzeszowie powstała Wieczorowa Szkoła Inżynierska, której głównym zadaniem było kształcenie mechaników.
W 1952, w wyniku reformy, rzeszowską placówkę podporządkowano Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Krakowie. Trzy lata później, w 1955, po reorganizacji w Politechnice Krakowskiej, działała już jako Studium Wieczorowe Terenowe Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej z siedzibą w Rzeszowie.
W 1963 uczelnia usamodzielniła się – w Rzeszowie powstała Wyższa Szkoła Inżynierska z Wydziałem Ogólnotechnicznym i Wydziałem Mechanicznym. Od tego momentu zaczął się okres intensywnego rozwoju uczelni.
W 1965 utworzono Wydział Elektryczny, w 1967 Wydział Budownictwa Komunalnego (przekształcony później w Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska), a w 1968 Wydział Technologii Chemicznej. W 1972 na Wydziale Mechanicznym utworzono Oddział Lotniczy.
Uzyskane we wszystkich zasadniczych nurtach działalności efekty spowodowały nadanie uczelni pełnego statusu akademickiego. W dniu 1 października 1974, rozporządzeniem Rady Ministrów, została powołana Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza.
25 kwietnia 2016 roku uczelnia uzyskała status uniwersytetu technicznego, jednak dotychczasowa nazwa nie ulegnie zmianie[6].
Poczet rektorów[edytuj | edytuj kod]
- doc. mgr inż. Roman Niedzielski (1963–1972)
- prof. zw. dr inż. dr h.c. Kazimierz Oczoś (1972–1981, 1982–1987, 1993–1996)
- prof. dr hab. Bolesław Fleszar (1981–1982)
- prof. dr hab. inż. Stanisław Koncewicz (1982)
- prof. dr hab. inż. Stanisław Kuś (1987–1993, 1996–1999)
- prof. dr hab. inż. Tadeusz Markowski (1999–2005, 2016–obecnie)
- prof. dr hab. inż. Andrzej Sobkowiak (2005–2012)
- prof. dr hab. inż. Marek Orkisz (2012–2016)
Wydziały i kierunki kształcenia[edytuj | edytuj kod]
Obecnie uczelnia daje możliwość podjęcia nauki na kierunkach technicznych i ścisłych I i II stopnia prowadzonych w ramach sześciu wydziałów.
Wydział Budownictwa, Inżynierii Środowiska i Architektury[edytuj | edytuj kod]
- Architektura
- Budownictwo
- Biogospodarka
- Inżynieria środowiska
Wydział Budowy Maszyn i Lotnictwa[edytuj | edytuj kod]
- Inżynieria materiałowa
- Lotnictwo i Kosmonautyka
- Mechanika i Budowa maszyn
- Mechatronika
- Transport
- Zarządzanie i Inżynieria produkcji
Studia doktoranckie:
- Budowa i eksploatacja maszyn
- Mechanika (w tym Lotnictwo)
Wydział Chemiczny[edytuj | edytuj kod]
Studia doktoranckie:
- Inżynieria chemiczna
- Technologia chemiczna
Wydział Elektrotechniki i Informatyki[edytuj | edytuj kod]
Studia doktoranckie:
- Elektrotechnika
Wydział Matematyki i Fizyki Stosowanej[edytuj | edytuj kod]
Wydział Mechaniczno - Technologiczny (oddział w Stalowej Woli)
- Mechanika i Budowa maszyn
- Zarządzanie i Inżynieria produkcji
Wydział Zarządzania[edytuj | edytuj kod]
Doktoraty Honoris Causa[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Kaczorek
- Zbigniew Florjańczyk
- Krzysztof Kurzydłowski
- Eugeniusz Świtoński
- Józef Giergiel
- Stefan Węgrzyn
- Klaus-Jürgen Bathe
- Kazimierz Oczoś
- Stanisław Kuś
- Małgorzata Witko[8]
- Leszek Trybus
- Bolesław Fleszar
- Tadeusz Ferenc
Absolwenci[edytuj | edytuj kod]
Wykładowcy[edytuj | edytuj kod]
Jednostki pozawydziałowe[edytuj | edytuj kod]
- Ośrodek Kształcenia Lotniczego (jeden z nielicznych polskich ośrodków kształcenia pilotów lotnictwa cywilnego)
- Biblioteka[9][10][11]
- Akademicki Ośrodek Szybowcowy w Bezmiechowej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1963 r. w sprawie utworzenia Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Rzeszowie (Dz.U. z 1963 r. nr 26, poz. 153).
- ↑ „Szkoły wyższe i ich finanse w 2011 r.”, s. 113, 2012. Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1506-2163 (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 września 1974 r. w sprawie przekształcenia Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Rzeszowie w Politechnikę Rzeszowską imienia Ignacego Łukasiewicza (Dz.U. z 1974 r. nr 34, poz. 201).
- ↑ Politechnika Rzeszowska uzyskała status uniwersytetu technicznego
- ↑ Ogólnoświatowy ranking uczelni CSIC.
- ↑ Nadanie statusu uniwersytetu technicznego - konferencja prasowa
- ↑ Inżynieria medyczna – nowy kierunek na PRz
- ↑ Prof. Małgorzata Witko doktorem honoris causa PRz
- ↑ Ośrodek Kształcenia Lotniczego. Politechnika Rzeszowska. [dostęp 2011-01-19].
- ↑ Danuta Majka, Przyszły pilocie, jest etat w samolocie, GazetaPraca.pl, 15 maja 2008 [dostęp 2011-01-01].
- ↑ Agata Kulczycka, Politechnika Rzeszowska. Piloci już nie tacy wyjątkowi, Gazeta Wyborcza Rzeszów, 29 grudnia 2010 [dostęp 2011-01-01].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
| |||||||||||||
