Polonia w Południowej Afryce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Polonia w Południowej Afryce – ludność polskiego pochodzenia w Południowej Afryce według Rady Polonii w Afryce Południowej liczy 25–30 tysięcy osób[1].

Pierwszą liczną grupą imigrantów było 12 tysięcy żołnierzy sił polskich i około 500 osieroconych dzieci z Syberii, które w czasie II wojny światowej przyjął rząd południowoafrykański. Drugą grupą byli Polacy przebywający na kontraktach Polservice, którzy po wygaśnięciu umowy nie wrócili do Polski. Najwięcej Polaków przybywało tutaj od początku lat 80. XX wieku do końca apartheidu, czyli do 1994 roku. W wyniku polityki apartheidu potrzebowano białych, wykształconych imigrantów do pracy. Byli nimi między innymi Polacy, dla których, po ucieczce do Europy Zachodniej z kraju, ta oferta była bardzo interesująca. Dzieci imigrantów mogły bezpłatnie uczęszczać do szkół południowoafrykańskich.

Polacy mówią na co dzień głównie po angielsku i afrikaans. Najczęściej mieszają się z innymi grupami narodowymi. Tworzą mieszane rodziny pod względem narodowości, rzadziej pod względem rasowym.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]