Polska Żegluga Morska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Polska Żegluga Morska
Ilustracja
Biurowiec PAZIM w Szczecinie,
główna siedziba PŻM
Państwo

 Polska

Adres

70-419 Szczecin
Plac Rodła 8

Data założenia

2 stycznia 1951

Forma prawna

przedsiębiorstwo państwowe

Dyrektor

Andrzej Wróblewski

Udziałowcy

Skarb Państwa

Nr KRS

0000111050

Zatrudnienie

2247 (2022)[1]

Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Polska Żegluga Morska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Polska Żegluga Morska”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Polska Żegluga Morska”
Ziemia53°25′58″N 14°33′20″E/53,432778 14,555556
Strona internetowa

Polska Żegluga Morska (PŻM, też Polsteam, Polish Steamship Company) – szczecińskie, państwowe przedsiębiorstwo armatorskie; najstarsze w Polsce, posiadające własną flotę składającą się z 62 statków o łącznej nośności ok. 2,2 mln ton[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

PŻM powstała w 1951, w wyniku likwidacji dwóch przedwojennych armatorów Gdynia–Ameryka Linie Żeglugowe (GAL) oraz Żeglugi Polskiej (ŻP) i od początku działalności skupiła się na uprawianiu żeglugi trampingowej. Na początku swego istnienia flota PŻM liczyła 11 statków o łącznej nośności 27 000 ton[3][4].

Pierwszymi jednostkami armatora były parowce zbudowane w 1926 we francuskiej stoczni Navals Francais w Blainville były to SS Wilno, SS Kraków, SS Toruń, SS Poznań, SS Katowice[5]. Inne jednostki, które znalazły się w peżetemowskiej flocie to kabotażowiec MS Narew (310 DTW) zbudowany w Niemczech w 1938, MS Elbląg (1699 DTW) zbudowany w 1944; pod zarząd armatora zostały też oddane cztery statki z serii B-30, tj. SS Sołdek, SS Jedność Robotnicza, SS Pstrowski i SS Brygada Makowskiego zbudowane w latach 1949–1950 w Stoczni Gdańskiej. Najstarszym statkiem w początkowej flocie był SS Narocz (2520 DWT) zbudowany w roku 1925 w Wielkiej Brytanii[4].

W pierwszych latach działalności PŻM wysłała swoje statki w relacjach bliskiego i średniego zasięgu, tj. w rejony Bałtyku, Morza Północnego i Śródziemnego. Głównymi towarami były eksportowany węgiel, drewno i nawozy a importowanym do kraju ruda żelaza. Były to w dużej większości przewozy w żegludze trampowej, lecz armator od roku 1951 posiadał trzy regularne linie: Szczecin – Sztokholm, Szczecin – LondynRouen i Szczecin – HamburgRotterdamAntwerpia[4].

Jako bezpośrednia (w prostej linii) spadkobierczyni tradycji Żeglugi Polskiej, pierwszego polskiego armatora z prawdziwego zdarzenia – PŻM to najstarsze polskie przedsiębiorstwo armatorskie. Obecnie[kiedy?] jest także największym polskim armatorem i światowym liderem w przewozach płynnej siarki drogą morską. PŻM specjalizuje się głównie w przewozach masowych, jednak posiada także promy morskie, które obsługują połączenia Polski ze Szwecją (linie ŚwinoujścieYstad i Świnoujście – Trelleborg).

W 1976 Polska Żegluga Morska została odznaczona Orderem Sztandaru Pracy I klasy[6][7].

W 2003 roku PŻM przeniosła ostatnie posiadane statki pod „tanie bandery”, za pomocą ich czarteru od spółek na Wyspach Marshalla i w Luksemburgu[8].

W połowie pierwszej dekady XXI wieku PŻM rozpoczęła program odnowy tonażu, wprowadzając od 2008 roku kilkanaście nowych większych masowców budowanych w Chinach, oraz prom MF Skania[9].

Flota[edytuj | edytuj kod]

Przedsiębiorstwo posiada 61 jednostek pływających (2019), są to masowce (56 jednostek), siarkowiec i cztery promy (MF Polonia, MF Gryf, MF Wolin, MF Skania zarządzane przez spółkę-córkę Unity Line) o łącznej nośności (DWT) ponad 2,2 mln t, jednak żadna z nich nie podnosi polskiej bandery (tylko tzw. tanie bandery m.in. Bahamów, Cypru, Liberii, Malty, Panamy, Vanuatu, Wysp Marshalla). PŻM przewozi rocznie ok. 21 mln ton ładunków.

W 2008 do eksploatacji weszły 4 masowce (MS Podlasie, MS Pomorze, MS Roztocze i MS Kaszuby)[9], w 2009: 5 masowców (MS Mazowsze, MS Orawa, MS Kurpie, MS Kociewie, MS Polesie, a w 2010 MS Wadowice II) o nośności około 38 tysięcy ton z chińskiej stoczni Xingang.

W latach 2010–2011 PŻM wprowadziła do służby statki zbudowane w całości w chińskich stoczniach, są to cztery tzw. jeziorowce typu Miedwie (pierwszy MS Miedwie i MS Drawsko, MS Resko, MS Wicko) o nośności 30 000 ton ze stoczni Mingde i Xingang w Tiencinie oraz serię czterech jednostek typu Giewont o nośności 80 000 ton ze stoczni New Times Shipyard w Tiencinie. Statki tego typu są nieznacznie większe od typowych panamaxów i są więc czasem określane, jako kamsarmaxy. Obecnie (2019) największe masowce armatora to, zbudowane w japońskiej stoczni Tsuneishi w Tadotsu, pływające pod banderą Liberii MS Karpaty, MS Sudety, MS Beskidy i MS Tatry o nośności 82138 ton każdy.

Schemat organizacyjny PŻM w 1990[10][edytuj | edytuj kod]

  • Zakład Trampingu Oceanicznego, Szczecin, ul. Małopolska 44
  • Zakład Trampingu Europejskiego, Szczecin, ul. Małopolska 44
  • Zakład Zbiornikowców i Usług Armatorskich, Gdynia, ul. Waszyngtona 34
  • Zakład Zaopatrzenia i Transportu, Szczecin, ul. Hryniewieckiego 1
  • Zakład Inwestycji i Remontów Lądowych, Szczecin, ul. Żubrów 6

Liczba pracowników PŻM[11][edytuj | edytuj kod]

  • 1951 – 832 pracowników[12]
  • 1960 – 2195
  • 1965 – 4164
  • 1970 – 4949
  • 1980 – 6872
  • 1990 – 6570
  • 1998 – ok. 3000
  • 2005 – 2839
  • 2011 – 4000
  • 2016 – 2688[13]
  • 2018 – 2988[14]
  • 2022 – 2247[1]

Dyrektorzy naczelni, zarządcy komisaryczni[15][edytuj | edytuj kod]

  • 1951 – Izydor Dryżał
  • 1951 – Adam Kupryński
  • 1952–1954 – Marian Gronowicz
  • 1954–1955 – Mieczysław Skorupiński
  • 1955–1956 – Herman Burau
  • 1956–1957 – Gerard Kryska
  • 1957 – kpt. Juliusz Bilewicz
  • 1957–1963 – Witold Małecki
  • 1963–1964 – kpt. Jerzy Dyrowicz
  • 1964–1969 – Ryszard Karger
  • 1969–1976 – Tadeusz Żyłkowski
  • 1976–1985 – Ryszard Karger
  • 1986–1991 – Mieczysław Andruczyk
  • 1991–1994 – Franciszek Makarewicz
  • 1994–1998 – Janusz Lembas
  • 1998–1999 – Paweł Brzezicki, kierownik
  • 1999–2004 – Paweł Brzezicki
  • 2004–2005 – Andrzej Cieśliński, kierownik
  • 2005–2016 – Paweł Jeremi Szynkaruk
  • 2017–2019 – Paweł Brzezicki, zarządca komisaryczny
  • 2019–2020 – Maria Skubniewska, kierownik tymczasowy
  • od 2020 – Andrzej Wróblewski, dyrektor[16]

Siedziba[edytuj | edytuj kod]

Armator mieścił się początkowo w Szczecinie przy ul. Wyszaka[17], następnie przy ul. Małopolskiej 44 (1952-1992), obecnie przy placu Rodła 8 (od 1992).

Zdjęcia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Lista 500. „Rzeczpospolita”. 
  2. PŻM: Flota. [dostęp 2020-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-09)].
  3. Firma z długą historią. „Bryza. Biuletyn informacyjny PŻM”, s. 1, 2010. 
  4. a b c 60 lat PŻM – Trudne początki. „Obserwator morski”, s. 17, 2010. ISSN 1899-5373. 
  5. Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989, s. 17. ISBN 83-10-08902-3.
  6. Wysokie odznaczenia państwowe dla zasłużonych zakładów pracy, uczelni, instytucji i stowarzyszeń. „Nowiny”, s. 1, nr 165 z 21–22 lipca 1976. 
  7. Dziennik Polski, r. XXXII, nr 165 (10040), s. 1.
  8. pbs. Cała flota PŻM pod wygodnymi banderami. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 6/2003, s. 84, listopad–grudzień 2003. 
  9. a b Adam Woźniczka. Co nowego w polskiej flocie? Podsumowanie roku 2008. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 3/2009. XIV (87), s. 74–76, marzec 2009. Warszawa: Magnum X. 
  10. Informator Służby Zagranicznej oraz Handlu Zagranicznego, Ministerstwo Współpracy Gospodarczej z Zagranicą Warszawa 1990.
  11. Czesława Christowa: Czynniki funkcjonowania i rozwoju przedsiębiorstw żeglugowych na przykładzie Grupy Polskiej Żeglugi Morskiej, Zeszyty Naukowe Nr 12 (84) Akademii Morskiej Szczecin 2007.
  12. 90. Różne informacje uzupełniające, marynistyka.pl [dostęp 2020-02-17] (pol.).
  13. https://web.archive.org/web/20200216001646/https://www.polsteam.com/zatrudnienie.
  14. Lista 500. „Rzeczpospolita”. 
  15. Krzysztof Gogol, Bohdan Huras: Polska Żegluga Morska. Album Floty 1951–2014, Portamare Pomorska Oficyna Wydawniczo-Reklamowa Gdynia 2014, s. 495.
  16. Polska Żegluga Morska ma nowego dyrektora | PortalMorski.pl, www.portalmorski.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  17. 65 lat Polskiej Żeglugi Morskiej, Obserwator Morski ze stycznia 2016.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]