53°25′58″N 14°33′20″E/53,432778 14,555556Polska Żegluga Morska
| ||
 Biurowiec PAZIM w Szczecinie, główna siedziba PŻM | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Adres | 70-419 Szczecin Plac Rodła 8 | |
| Data założenia | 2 stycznia 1951 | |
| Forma prawna | przedsiębiorstwo państwowe | |
| Prezes | Paweł Brzezicki (zarządca komisaryczny) | |
| Udziałowcy | Skarb Państwa | |
| Nr KRS | 0000111050 | |
Położenie na mapie Szczecina   Polska Żegluga Morska | ||
Położenie na mapie Polski  Polska Żegluga Morska | ||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  Polska Żegluga Morska | ||
| 53°25′58″N 14°33′20″E/53,432778 14,555556
| ||
| Strona internetowa | ||
Polska Żegluga Morska (PŻM, też Polsteam, Polish Steamship Company) – szczecińskie, państwowe przedsiębiorstwo armatorskie; najstarsze w Polsce, posiadające własną flotę składającą się z 59 statków o łącznej nośności ok. 2,2 mln DWT[1].
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
PŻM powstała w 1951 roku, w wyniku likwidacji dwóch przedwojennych armatorów Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe (GAL) oraz Żeglugi Polskiej (ŻP) i od początku działalności skupiła się na uprawianiu żeglugi trampingowej. Na początku swego istnienia flota PŻM liczyła 11 statków o łącznej nośności 27 000 DWT[2][3].
.JPG)
Pierwszymi jednostkami armatora były parowce zbudowane w 1926 roku we francuskiej stoczni Navals Francais w Blainville były to SS Wilno, SS Kraków, SS Toruń, SS Poznań, SS Katowice[4]. Inne jednostki, które znalazły się w peżetemowskiej flocie to kabotażowiec MS Narew (310 DTW) zbudowany w Niemczech w 1938 roku, MS Elbląg (1699 DTW) zbudowany w roku 1944; pod zarząd armatora zostały też oddane cztery statki z serii B-30, tj. SS Sołdek, SS Jedność Robotnicza, SS Pstrowski i SS Brygada Makowskiego zbudowane w latach 1949-1950 w Stoczni Gdańskiej. Najstarszym statkiem w początkowej flocie był SS Narocz (2520 DWT) zbudowany w roku 1925 w Wielkiej Brytanii[3].
W pierwszych latach działalności PŻM wysłała swoje statki w relacjach bliskiego i średniego zasięgu, tj. w rejony Bałtyku, Morza Północnego i Śródziemnego. Głównymi towarami były eksportowany węgiel, drewno i nawozy a importowanym do kraju ruda żelaza. Były to w dużej większości przewozy w żegludze trampowej, lecz armator od roku 1951 posiadał trzy regularne linie: Szczecin – Sztokholm, Szczecin – Londyn – Rouen i Szczecin – Hamburg – Rotterdam – Antwerpia[3].
Jako bezpośrednia (w prostej linii) spadkobierczyni tradycji Żeglugi Polskiej, pierwszego polskiego armatora z prawdziwego zdarzenia – PŻM to najstarsze polskie przedsiębiorstwo armatorskie. Obecnie[kiedy?] jest także największym polskim armatorem i światowym liderem w przewozach płynnej siarki drogą morską. PŻM specjalizuje się głównie w przewozach masowych, jednak posiada także promy morskie, które obsługują połączenia Polski ze Szwecją (linie Świnoujście – Ystad i Świnoujście – Trelleborg).
W 1976 Polska Żegluga Morska została odznaczona Orderem Sztandaru Pracy I klasy[5][6].
Flota[edytuj | edytuj kod]
PŻM ma obecnie[kiedy?] 59 jednostek pływających, są to masowce (53 jednostek), siarkowce (2, m.in. MT Aurora) i cztery promy (MF Polonia, MF Gryf, MF Wolin, MF Skania zarządzane przez spółkę-córkę Unity Line) o łącznej nośności (DWT) ponad 2,2 mln t, jednak żadna z nich nie podnosi polskiej bandery (tylko tzw. tanie bandery m.in. Bahamów, Cypru, Liberii, Malty, Panamy, Vanuatu, Wysp Marshalla). PŻM przewozi rocznie ok. 21 mln ton ładunków.
Według planów przedsiębiorstwa, do 2015 roku flota firmy ma się powiększyć o 38 nowych masowców typu handysize i panamax oraz dwa promy typu ro-pax MF Piast i MF Patria, na budowę których 16 kwietnia 2007 roku armator podpisał umowę ze Stocznią Szczecińską. Do realizacji budowy jednak nie doszło w wyniku upadku stoczni, PŻM odłożył w czasie plany zakupu tych jednostek.
W 2009 roku do eksploatacji weszło 5 masowców (MS Mazowsze, MS Orawa, MS Kurpie, MS Kociewie, MS Polesie, a w 2010 MS Wadowice II) o nośności 37 700 DWT z chińskiej stoczni Xingang.
W latach 2010-2011 PŻM wprowadziła do służby statki zbudowane w całości w chińskich stoczniach są to cztery tzw. jeziorowce typu Miedwie (pierwszy MS Miedwie i MS Drawsko, MS Resko, MS Wicko) o nośności 30 000 DWT ze stoczni Mingde i Xingang w Tiencin oraz serię czterech jednostek typu Giewont o nośności 80 000 DWT ze stoczni New Times Shipyard w Tiencin. Statki tego typu są nieznacznie większe od typowych panamaxów i są więc czasem określane, jako kamsarmaxy. Obecnie[kiedy?] największe masowce polskiego armatora to MS Giewont, MS Jawor, MS Ornak i MS Rysy pływają one pod banderą Bahama mają ok. 229 m długości i zanurzenie 14,62 metra[7].
Dyrektorzy naczelni, zarządcy komisaryczni[8][edytuj | edytuj kod]
- 1951 - Izydor Dryżał
- 1951 - Adam Kupryński
- 1952-1954 - Marian Gronowicz
- 1954-1955 - Mieczysław Skorupiński (1919-)
- 1955-1956 - Herman Burau (1914-1997)
- 1956-1957 - Gerard Kryska
- 1957 - kpt. Juliusz Bilewicz
- 1957-1963 - Witold Małecki
- 1963-1964 - kpt. Jerzy Dyrowicz (1920-1996)
- 1964-1969 - Ryszard Karger (1928-2017)
- 1969-1976 - Tadeusz Żyłkowski (1928-2001)
- 1976-1985 - Ryszard Karger
- 1986-1991 - Mieczysław Andruczyk (1927-2004)
- 1991-1994 - Franciszek Makarewicz (1934-2017)
- 1994-1998 - Janusz Lembas (1944-)
- 1998-1999 - Paweł Brzezicki, kier. (1960-)
- 1999-2004 - Paweł Brzezicki
- 2004-2005 - Andrzej Cieśliński, kier. (1959-)
- 2005-2016 - Paweł Jeremi Szynkaruk (1964-)
- od 2017 - Paweł Brzezicki, zarządca komisaryczny
Zdjęcia[edytuj | edytuj kod]
MS Armia Krajowa – statek PŻM
MS Maciej Rataj – statek PŻM podczas remontu w stoczni
MS Rega – statek PŻM
Masowiec MS Isa (34 939 BRT) statek PŻM przechodzi przez Kanał Welland
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Gogol, Bohdan Huras: Polska Żegluga Morska. Album Floty 1951-2014, Portamare Pomorska Oficyna Wydawniczo-Reklamowa Gdynia 2014, wyd. II, 620 s., ISBN 978-83-62022-52-6
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PŻM: Flota. [dostęp 2011-01-02].
- ↑ Firma z długą historią. „Bryza. Biuletyn informacyjny PŻM”, s. 1, 2010.
- ↑ a b c 60 lat PŻM – Trudne początki. „Obserwator morski”, s. 17, 2010. ISSN 1899-5373.
- ↑ Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989, s. 17. ISBN 83-10-08902-3.
- ↑ Wysokie odznaczenia państwowe dla zasłużonych zakładów pracy, uczelni, instytucji i stowarzyszeń. „Nowiny”, s. 1, Nr 165 z 21-22 lipca 1976.
- ↑ Dziennik Polski, r. XXXII, nr 165 (10040), s. 1.
- ↑ Lech Łuczywek. Giewont na rzece Missisipi. „Obserwator morski”, s. 8, 2010. ISSN 1899-5373.
- ↑ Krzysztof Gogol, Bohdan Huras: Polska Żegluga Morska. Album Floty 1951-2014, Portamare Pomorska Oficyna Wydawniczo-Reklamowa Gdynia 2014, s. 495
