53°25′58″N 14°33′20″E/53,432778 14,555556Polska Żegluga Morska
| ||
 Biurowiec PAZIM w Szczecinie, główna siedziba PŻM | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Adres | 70-419 Szczecin Plac Rodła 8 | |
| Data założenia | 2 stycznia 1951 | |
| Forma prawna | przedsiębiorstwo państwowe | |
| Prezes | Paweł Brzezicki (zarządca komisaryczny) | |
| Udziałowcy | Skarb Państwa | |
| Nr KRS | 0000111050 | |
Położenie na mapie Szczecina   Polska Żegluga Morska | ||
Położenie na mapie Polski  Polska Żegluga Morska | ||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  Polska Żegluga Morska | ||
| 53°25′58″N 14°33′20″E/53,432778 14,555556
| ||
| Strona internetowa | ||
Polska Żegluga Morska (PŻM, też Polsteam, Polish Steamship Company) – szczecińskie, państwowe przedsiębiorstwo armatorskie; najstarsze w Polsce, posiadające własną flotę składającą się z 59 statków o łącznej nośności ok. 2,2 mln DWT[1].
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
PŻM powstała w 1951 roku, w wyniku likwidacji dwóch przedwojennych armatorów Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe (GAL) oraz Żeglugi Polskiej (ŻP) i od początku działalności skupiła się na uprawianiu żeglugi trampingowej. Na początku swego istnienia flota PŻM liczyła 11 statków o łącznej nośności 27 000 DWT[2][3].
.JPG)
Pierwszymi jednostkami armatora były parowce zbudowane w 1926 roku we francuskiej stoczni Navals Francais w Blainville były to SS Wilno, SS Kraków, SS Toruń, SS Poznań, SS Katowice[4]. Inne jednostki, które znalazły się w peżetemowskiej flocie to kabotażowiec MS Narew (310 DTW) zbudowany w Niemczech w 1938 roku, MS Elbląg (1699 DTW) zbudowany w roku 1944; pod zarząd armatora zostały też oddane cztery statki z serii B-30, tj. SS Sołdek, SS Jedność Robotnicza, SS Pstrowski i SS Brygada Makowskiego zbudowane w latach 1949-1950 w Stoczni Gdańskiej. Najstarszym statkiem w początkowej flocie był SS Narocz (2520 DWT) zbudowany w roku 1925 w Wielkiej Brytanii[3].
W pierwszych latach działalności PŻM wysłała swoje statki w relacjach bliskiego i średniego zasięgu, tj. w rejony Bałtyku, Morza Północnego i Śródziemnego. Głównymi towarami były eksportowany węgiel, drewno i nawozy a importowanym do kraju ruda żelaza. Były to w dużej większości przewozy w żegludze trampowej, lecz armator od roku 1951 posiadał trzy regularne linie: Szczecin – Sztokholm, Szczecin – Londyn – Rouen i Szczecin – Hamburg – Rotterdam – Antwerpia[3].
Jako bezpośrednia (w prostej linii) spadkobierczyni tradycji Żeglugi Polskiej, pierwszego polskiego armatora z prawdziwego zdarzenia – PŻM to najstarsze polskie przedsiębiorstwo armatorskie. Obecnie[kiedy?] jest także największym polskim armatorem i światowym liderem w przewozach płynnej siarki drogą morską. PŻM specjalizuje się głównie w przewozach masowych, jednak posiada także promy morskie, które obsługują połączenia Polski ze Szwecją (linie Świnoujście – Ystad i Świnoujście – Trelleborg).
W 1976 Polska Żegluga Morska została odznaczona Orderem Sztandaru Pracy I klasy[5][6].
Flota[edytuj | edytuj kod]
Przedsiębiorstwo posiada (2019) 61 jednostek pływających, są to masowce (56 jednostek), siarkowiec i cztery promy (MF Polonia, MF Gryf, MF Wolin, MF Skania zarządzane przez spółkę-córkę Unity Line) o łącznej nośności (DWT) ponad 2,2 mln t, jednak żadna z nich nie podnosi polskiej bandery (tylko tzw. tanie bandery m.in. Bahamów, Cypru, Liberii, Malty, Panamy, Vanuatu, Wysp Marshalla). PŻM przewozi rocznie ok. 21 mln ton ładunków.
W 2009 roku do eksploatacji weszło 5 masowców (MS Mazowsze, MS Orawa, MS Kurpie, MS Kociewie, MS Polesie, a w 2010 MS Wadowice II) o nośności 37 700 DWT z chińskiej stoczni Xingang.
W latach 2010-2011 PŻM wprowadziła do służby statki zbudowane w całości w chińskich stoczniach, są to cztery tzw. jeziorowce typu Miedwie (pierwszy MS Miedwie i MS Drawsko, MS Resko, MS Wicko) o nośności 30 000 DWT ze stoczni Mingde i Xingang w Tiencin oraz serię czterech jednostek typu Giewont o nośności 80 000 DWT ze stoczni New Times Shipyard w Tiencin. Statki tego typu są nieznacznie większe od typowych panamaxów i są więc czasem określane, jako kamsarmaxy. Obecnie (2019) największe masowce armatora to, zbudowane w japońskiej stoczni Tsuneishi w Tadotsu, pływające pod banderą Liberii MS Karpaty, MS Sudety, MS Beskidy i MS Tatry o wyporności 82138 DWT każdy.
Dyrektorzy naczelni, zarządcy komisaryczni[7][edytuj | edytuj kod]
- 1951 - Izydor Dryżał
- 1951 - Adam Kupryński
- 1952-1954 - Marian Gronowicz
- 1954-1955 - Mieczysław Skorupiński (1919-)
- 1955-1956 - Herman Burau (1914-1997)
- 1956-1957 - Gerard Kryska
- 1957 - kpt. Juliusz Bilewicz
- 1957-1963 - Witold Małecki
- 1963-1964 - kpt. Jerzy Dyrowicz (1920-1996)
- 1964-1969 - Ryszard Karger (1928-2017)
- 1969-1976 - Tadeusz Żyłkowski (1928-2001)
- 1976-1985 - Ryszard Karger
- 1986-1991 - Mieczysław Andruczyk (1927-2004)
- 1991-1994 - Franciszek Makarewicz (1934-2017)
- 1994-1998 - Janusz Lembas (1944-)
- 1998-1999 - Paweł Brzezicki, kier. (1960-)
- 1999-2004 - Paweł Brzezicki
- 2004-2005 - Andrzej Cieśliński, kier. (1959-)
- 2005-2016 - Paweł Jeremi Szynkaruk (1964-)
- od 2017 - Paweł Brzezicki, zarządca komisaryczny
Zdjęcia[edytuj | edytuj kod]
MS Armia Krajowa – statek PŻM
MS Maciej Rataj – statek PŻM podczas remontu w stoczni
MS Rega – statek PŻM
Masowiec MS Isa (34 939 BRT) statek PŻM przechodzi przez Kanał Welland
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Gogol, Bohdan Huras: Polska Żegluga Morska. Album Floty 1951-2014, Portamare Pomorska Oficyna Wydawniczo-Reklamowa Gdynia 2014, wyd. II, 620 s., ISBN 978-83-62022-52-6
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PŻM: Flota. [dostęp 2011-01-02].
- ↑ Firma z długą historią. „Bryza. Biuletyn informacyjny PŻM”, s. 1, 2010.
- ↑ a b c 60 lat PŻM – Trudne początki. „Obserwator morski”, s. 17, 2010. ISSN 1899-5373.
- ↑ Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989, s. 17. ISBN 83-10-08902-3.
- ↑ Wysokie odznaczenia państwowe dla zasłużonych zakładów pracy, uczelni, instytucji i stowarzyszeń. „Nowiny”, s. 1, Nr 165 z 21-22 lipca 1976.
- ↑ Dziennik Polski, r. XXXII, nr 165 (10040), s. 1.
- ↑ Krzysztof Gogol, Bohdan Huras: Polska Żegluga Morska. Album Floty 1951-2014, Portamare Pomorska Oficyna Wydawniczo-Reklamowa Gdynia 2014, s. 495
