Polska Lubelska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obszar Polski Lubelskiej (zaznaczony na różowo)

Polska Lubelska – nieoficjalne określenie dla części terytorium Polski zajętego w 1944 roku w wyniku lipcowo-sierpniowej ofensywy Armii Czerwonej i jednostek I Armii Wojska Polskiego. Zajęty przez Armię Czerwoną został obszar o powierzchni 78 tysięcy km², w tym całe województwo lubelskie, zachodnia część białostockiego, zachodnia część lwowskiego, część województwa kieleckiego i warszawskiego. Liczba mieszkańców wynosiła około 5,6 mln[1]. Terytorium to było formalnie zarządzane przez Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego i jego organy terenowe.

Okres istnienia Polski Lubelskiej otwiera uchwała Krajowej Rady Narodowej z 21 lipca 1944 r. powołująca do życia Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego, zamyka zaś postanowienie KRN z 1 lutego 1945 r. o przeniesieniu najwyższych organów władzy państwowej - Prezydium KRN i Rządu Tymczasowego Rzeczypospolitej Polskiej - do Warszawy[2]. Granice czasowe bywają jednak definiowane inaczej, np. jako okres rządów PKWN (zastąpionego przez Rząd Tymczasowy 31 grudnia 1944)[3][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ryszard Halaba, Władysław Ważniewski, Rola PPR w walce o wyzwolenie i budowę władzy ludowej (1944-1945), [w:] Wanda Duraczyńska, Barbara Jasińska (red.), Polska Partia Robotnicza 1942-1948, wyd. I, Warszawa: MON, 1971, s. 81.
  2. Tadeusz Chabros, Kronika wydarzeń w Lublinie 21 VII 1944 - 1 II 1945, Mieczysław Zapał (red.), Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1974, s. 7.
  3. Henryk Majecki. Recenzja: „Sto sześćdziesiąt cztery dni Polski Lubelskiej” (praca zbiorowa), Lublin 1964, str. 106+10 tabl.. „Rocznik Białostocki”. 1966 (6). s. 522. 
  4. Maciej Przybyliński, Lech Moryksiewicz: Początki Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Polska Lubelska. [w:] Zintegrowana Platforma Edukacyjna [on-line]. Ministerstwo Edukacji i Nauki. [dostęp 2023-05-04].

Zobacz również[edytuj | edytuj kod]