Polska Partia Narodowo-Socjalistyczna
Polska Partia Narodowo-Socjalistyczna – partia narodowosocjalistyczna założona w 1932 przez adwokata Władysława Obrębskiego, zdelegalizowana w 1937[1].
Przywódcami formacji byli Polacy: Władysław Obrębski, F. Ambroziak, H. Bartoszewicz, B. Kwieciński, P. Maślanka, oraz Niemcy – A. Brandt, J. Hiller, A. Kling, i V. Laus. W 1934 jej oddziały zorganizowano m.in. w Łęczycy, Kutnie i Radogoszczy. Grupa była wspierana przez niemieckich przemysłowców[2]. Jej członkowie utrzymywali kontakty ze Stronnictwem Narodowym i Związkiem Młodych Narodowców[2].
Program miał charakter radykalnie antysemicki i antykomunistyczny. Polskę postrzegano jako żydowski „teren kolonizacyjny”[3]. Postulowano numerus clausus i wygnanie Żydów z Europy[2]. Odwoływano się do rozwiązań z III Rzeszy i faszystowskich Włoch. Postulaty ustrojowe były antydemokratyczne[2].
Pod koniec 1937 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych „odmówiło zezwolenia Polskiej Partii Narodowo-Socjalistycznej na używanie odznaki w kształcie swastyki, munduru, składającego się z czapki, maciejówki zielonej, z czarnym daszkiem, bluzy sportowej, lub frencza, zapinanego na guziki z wyobrażeniem na lewym rękawie swastyki biało-czerwonej”[4].
Nazwą PPNS posługiwała się też mniejsza i krótkotrwała grupa działająca w Krakowie, skupiona wokół pisma „Swastyka”[5]. Organem prasowym grupy Obrębskiego był z kolei „Świt”[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b J. Tomasiewicz: W kierunku nacjokracji. Tendencje autorytarne, totalistyczne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej (1933–1939): narodowcy – narodowi radykałowie – narodowi socjaliści. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2019, s. 334.
- ↑ a b c d J. Tomasiewicz: W kierunku nacjokracji. Tendencje autorytarne, totalistyczne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej (1933–1939): narodowcy – narodowi radykałowie – narodowi socjaliści. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2019, s. 335.
- ↑ J. Tomasiewicz: W kierunku nacjokracji. Tendencje autorytarne, totalistyczne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej (1933–1939): narodowcy – narodowi radykałowie – narodowi socjaliści. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2019, s. 334, 337.
- ↑ Zakaz odznaki i mundurów Polskiej Partii Narodowo-Socjalistycznej. „Wschód”. Nr 65, s. 15, 10 listopada 1937.
- ↑ J. Tomasiewicz: W kierunku nacjokracji. Tendencje autorytarne, totalistyczne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej (1933–1939): narodowcy – narodowi radykałowie – narodowi socjaliści. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2019, s. 333-334.
Literatura
[edytuj | edytuj kod]- Olgierd Grott – Faszyści i narodowi socjaliści w Polsce, Kraków 2007, ISBN 978-83-60490-19-8.
- Jarosław Tomasiewicz – Rewolucja Narodowa. Nacjonalistyczne koncepcje rewolucji społecznej w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 2012, ISBN 978-83-64125-01-0.
