Polskie Wydawnictwo Muzyczne
|
||
| Skrót | PWM | |
| Status prawny | Instytucja Kultury | |
| Adres | al. Zygmunta Krasińskiego 11a 31-111 Kraków |
|
| Data założenia | 30 września 1949 | |
| Dyrektor | Daniel Cichy | |
| Redaktor naczelny | Daniel Cichy | |
| Strona internetowa wydawnictwa | ||
Polskie Wydawnictwo Muzyczne (PWM) – polskie wydawnictwo muzyczne założone w 1949[1] w Krakowie w ramach nacjonalizacji prywatnych wydawnictw muzycznych[potrzebny przypis]; wydawca Encyklopedii muzycznej PWM (1979–2012). Sprywatyzowane w 2001, zostało wtórnie znacjonalizowane w 2016 roku.
Polskie Wydawnictwo Muzyczne przez wiele lat było jedynym wydawnictwem muzycznym w Polsce, publikującym nuty oraz książki o muzyce. Pierwszym jego dyrektorem został Tadeusz Ochlewski. W 1954 redaktorem naczelnym, a w 1965 dyrektorem został Mieczysław Tomaszewski, który obie funkcje sprawował do 1988 roku. Obecnie redaktorem naczelnym wydawnictwa (od 1 stycznia 2013[2]) i jego dyrektorem (od 5 stycznia 2017[3]) jest Daniel Cichy.
Polskie Wydawnictwo Muzyczne wydaje materiały nutowe polskiej muzyki dawnej i współczesnej, książki, audiobooki, publikacje pedagogiczne. W 1979 ukazał się pierwszy, a w 2012 ostatni z dwunastu tomów Encyklopedii muzycznej pod redakcją Elżbiety Dziębowskiej.
W Warszawie mieści się Biblioteka Materiałów Orkiestrowych Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, która przechowuje i udostępnia orkiestrom i filharmoniom na całym świecie partytury i materiały wykonawcze.
W PWM wydawali swoje pierwsze partytury: Krzysztof Penderecki, Witold Lutosławski i Henryk Mikołaj Górecki. Swoje dzieła wydawali także: Grażyna Bacewicz, Tadeusz Baird, Bolesław Szabelski, Witold Szalonek, Józef Świder, Andrzej Krzanowski, Marek Stachowski, Kazimierz Serocki i Tomasz Sikorski. Kompozytorami współpracującymi z PWM są między innymi: Wojciech Kilar, Eugeniusz Knapik, Paweł Mykietyn, Zygmunt Krauze, Aleksander Lasoń, Marta Ptaszyńska, Agata Zubel, Aleksander Nowak, Mikołaj Górecki i Paweł Łukaszewski.
Nakładem wydawnictwa ukazały się i ukazują zbiory dzieł wszystkich kompozytorów polskich:
- Fryderyka Chopina w dwóch redakcjach (1946-61, red. Ignacego Jana Paderewskiego, Ludwika Bronarskiego i Józefa Turczyńskiego oraz 1967-[4][5], tzw. Wydanie Narodowe pod red. Jana Ekiera i Pawła Kamińskiego),
- Henryka Wieniawskiego (1996-[6]),
- Karola Szymanowskiego (ukończone w 2014[7])
- i Mieczysława Karłowicza (l. 80. – 2016 r.[8]).
Polskie Wydawnictwo Muzyczne działa na rzecz rozwoju i promocji polskiej muzyki współczesnej. Od 2003 organizuje Konkurs Kompozytorski im. Tadeusza Ochlewskiego adresowany do najmłodszego pokolenia kompozytorów. PWM organizuje także monograficzne wystawy poświęcone muzyce polskiej oraz inicjuje i współorganizuje wydarzenia muzyczne, festiwale i konkursy.
7 stycznia 2016 roku Polskie Wydawnictwo Muzyczne zostało przekształcone w państwową instytucję kultury, wpisaną do Rejestru Instytucji Kulturalnych prowadzonego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego[9].
Przypisy
- ↑ Zarządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 30 września 1949 r. w sprawie utworzenia przedsiębiorstwa p. n. „Polskie Wydawnictwo Muzyczne” (M.P. z 1949 r. Nr 85, poz. 1049).
- ↑ [1]
- ↑ [2]
- ↑ Ekier Jan, Wprowadzenie do wersji elektronicznej [w:] Wstęp do Wydania Narodowego Dzieł Fryderyka Chopina, PWM, Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, 1974 [2011?]
- ↑ [3]
- ↑ [4]
- ↑ [5]
- ↑ [6]
- ↑ Zarządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 23 października 2015 r. w sprawie nadania statutu Polskiemu Wydawnictwu Muzycznemu
