Pomnik Bartosza Głowackiego w Tarnobrzegu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Pomnik Bartosza Głowackiego
w Tarnobrzegu
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Tarnobrzeg, Stare Miasto

Miejsce

plac Bartosza Głowackiego w Tarnobrzegu

Typ pomnika

posąg

Projektant

Władysław Korpala

Fundator

polskie społeczeństwo trzech zaborów

Data budowy

1904

Data odsłonięcia

9 września 1904

Położenie na mapie Tarnobrzega
Mapa konturowa Tarnobrzega, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pomnik Bartosza Głowackiegow Tarnobrzegu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Pomnik Bartosza Głowackiegow Tarnobrzegu”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Pomnik Bartosza Głowackiegow Tarnobrzegu”
Ziemia50°34′28,53″N 21°40′23,92″E/50,574592 21,673311
Multimedia w Wikimedia Commons

Pomnik Bartosza Głowackiego w Tarnobrzegu – tarnobrzeski pomnik znajduje się na placu Bartosza Głowackiego w najstarszej, centralnej części miasta. Został wzniesiony z fundacji społeczeństwa dla uczczenia 110. rocznicy insurekcji kościuszkowskiej[1]. Pomnik stał się symbolem miasta, a Bartosz Głowacki stał się miejskim bohaterem, mimo że z Tarnobrzegiem nie miał nic wspólnego.

Komitet Budowy Pomnika Bartosza Głowackiego powołał Walerian Wryk w 1901. Wspierał go Wojciech Wiącek, wydawca „Głosu Ziemi Sandomierskiej”. Pomnik wykonano z piaskowca, przedstawia Bartosza Głowackiego opartego o zdobytą armatę, z kosą wzniesioną w geście zwycięstwa[2].

Odsłonięcie pomnika stało się wielką patriotyczną manifestacją z udziałem ok. 100 tys. ludzi. Częścią programu uroczystości była plenerowa inscenizacja bitwy racławickiej.

W 2003 władze Tarnobrzega przeznaczył 20 tysięcy złotych na renowację pomnika[3].

Obiekt często padał ofiarą dewastacji. W listopadzie 2002 wandale zdemolowali pomnik, odrywając pół koła od stojącej na postumencie armaty[4]. 15 grudnia 2006 porąbano siekierą orła zdobiącego cokół[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Strona domeny krodo.pl, krodo.pl [dostęp 2017-11-26].
  2. ↑ Pomnik Bartosza Głowackiego - Zabytki - tarnobrzeg.pl. [dostęp 2012-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
  3. ↑ Bartosz do odnowy, Nowiny, 8 września 2003 [dostęp 2020-09-06] (pol.).
  4. ↑ Katarzyna Sobieniewska, Zniszczyli pomnik, Nowiny, 4 listopada 2002 [dostęp 2020-09-06] (pol.).
  5. ↑ Wandal zapłaci za zniszczenie orła, Echo Dnia Podkarpackie, 9 maja 2007 [dostęp 2020-09-06] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pomnik_Bartosza_Głowackiego_w_Tarnobrzegu&oldid=64807224”