Pomnik Stefana Żeromskiego w Iławie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pomnik Stefana Żeromskiego w Iławie
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Iława

Data odsłonięcia

1966

Położenie na mapie Iławy
Mapa konturowa Iławy, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Pomnik Stefana Żeromskiego w Iławie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Pomnik Stefana Żeromskiego w Iławie”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pomnik Stefana Żeromskiego w Iławie”
Położenie na mapie powiatu iławskiego
Mapa konturowa powiatu iławskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Pomnik Stefana Żeromskiego w Iławie”
Ziemia53°35′54,9″N 19°33′12,0″E/53,598583 19,553333

Pomnik Stefana Żeromskiego w Iławie – pomnik polskiego pisarza Stefana Żeromskiego znajdujący się w Iławie, w Parku "Żeromek", niedaleko brzegu Jezioraka.

Odsłonięcie pomnika[edytuj | edytuj kod]

Pomnik został odsłonięty w czasie uroczystości Tysiąclecia Państwa Polskiego 23 października 1966 roku. W związku z tym miejscowe Liceum Ogólnokształcące nazwano imieniem Stefana Żeromskiego. Od tego czasu pomnik wpisał się na stałe w krajobraz Iławy, upodobali go sobie też maturzyści[1].

Związki Żeromskiego z Iławą[edytuj | edytuj kod]

Pomnik upamiętnia pobyt pisarza w Iławie, gdzie w maju 1920 roku Żeromski uczestniczył w wiecach przekonując mieszkańców Warmii i Powiśla do głosowania w plebiscycie za przyłączeniem tych ziem do Polski[2].

Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]

Pomnik Stefana Żeromskiego w Iławie wspomniany jest w powieści „Pan Samochodzik i złota rękawica”, której akcja zaczyna się w Iławie.

– A tutaj ma pan książki? O, przeważnie wiersze – zdziwiła się. – Pan lubi poezję. – To poezja ludowa Warmii i Mazur. Teraz się nią trochę interesuję – uciąłem, nie chcąc się wdawać w dłuższe wyjaśnienia. Za bulajami jachtu zapadała już noc. Świeciły latarnie uliczne na drodze do mostu i po drugiej stronie jeziora, na skwerze przy pomniku Stefana Żeromskiego. – Jak panu na imię? – zapytała. – Tomasz. A pani? – Czy to nie wszystko jedno? – roześmiała się. – Przyjaciele nazywają mnie Bajeczką. Bardzo lubię, gdy się w ten sposób do mnie zwracają[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]