Pomrów wielki
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Limax maximus[1] | ||
| Linnaeus, 1758 | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | mięczaki | |
| Gromada | ślimaki | |
| Podgromada | płucodyszne | |
| Rząd | trzonkooczne | |
| Rodzina | pomrowiowate | |
| Rodzaj | Limax | |
| Gatunek | pomrów wielki | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 | ||
Pomrów wielki (Limax maximus) – gatunek ślimaka z rodziny pomrowiowatych (Limacidae). Wraz z pomrowiem czarniawym są największymi z polskich ślimaków nagich[3]. Jest gatunkiem inwazyjnym.
- Budowa
- Ciało o zmiennej barwie, z charakterystycznymi plamami. Osiąga długość do 20 cm[3][4]. Nie wytwarza zewnętrznej muszli.
- Występowanie
- Pochodzi z południowo-zachodniej Europy. W Polsce jest gatunkiem zawleczonym. Występuje na całym terytorium kraju. W ostatnich latach wzrasta jego liczebność. Jest zaliczany do gatunków szkodliwych. W uprawach rolnych, szczególnie w szklarniach, tunelach foliowych i w przechowalniach może wyrządzać duże szkody. W naturalnym środowisku nie ma wrogów, którzy mogliby w wystarczający sposób redukować jego populację.
- Biotop
- Można go spotkać w zaroślach, lasach, parkach, ogrodach, ale także w pobliżu domów, tuneli foliowych i szklarni. Zamieszkuje tereny podmokłe, ukrywa się w trawach i różnego rodzaju zacienionych miejscach. Unika miejsc suchych i nasłonecznionych. Szczególnie lubi miejsca z rozkładającą się materią organiczną.
- Tryb życia
- Odżywia się rozkładającą się materią organiczną oraz grzybami. Występuje też u niego zjawisko kanibalizmu[5].
- Rozród
- Jest jajorodny i jest obojnakiem. Może rozmnażać się samodzielnie, bez udziału innego osobnika jako hermafrodyta. Zwykle jednak dochodzi do zapłodnienia krzyżowego pomiędzy dwoma osobnikami. Odbywa się to w dość specyficzny sposób – mianowicie kopulujące z sobą ślimaki (każdy z nich jest hermafrodytą) wykonują charakterystyczny "taniec", wisząc przy tym na wytworzonych przez siebie pasmach śluzu[4]. Jaja składa w wilgotnym podłożu.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Limax maximus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Limax maximus. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ a b Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. III. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2008, s. 404. ISBN 978-83-88147-09-8.
- ↑ a b Mięczaki. W: dr Krzysztof Pabis, dr Radomir Jaskuła, dr hab. Michał Grabowski, dr Anna Drozd: Polska. Owady i inne bezkręgowce. Encyklopedia ilustrowana.. Marek Szokalski (redaktor), Joanna Wywiał (redakcja), Agnieszka Ewa Zygmunt (korekta), Marek Szokalski (dobór fotografii). Carta Blanca, 2010, s. 85. ISBN 978-83-7705-003-3. (pol.)
- ↑ Limax maximus Linnaeus, 1758 (pol.). W: Gatunki Obce w Polsce [on-line]. Instytut Ochrony Przyrody PAN. [dostęp 23 grudnia 2011].
