Ciało o zmiennej barwie, z charakterystycznymi plamami. Osiąga długość do 20 cm[2][3]. Nie wytwarza zewnętrznej muszli.
Występowanie
Pochodzi z południowo-zachodniej Europy. W Polsce jest gatunkiem zawleczonym. Występuje na całym terytorium kraju. W ostatnich latach wzrasta jego liczebność. Jest zaliczany do gatunków szkodliwych. W uprawach rolnych, szczególnie w szklarniach, tunelach foliowych i w przechowalniach może wyrządzać duże szkody. W naturalnym środowisku nie ma wrogów, którzy mogliby w wystarczający sposób redukować jego populację.
Biotop
Można go spotkać w zaroślach, lasach, parkach, ogrodach, ale także w pobliżu domów, tuneli foliowych i szklarni. Zamieszkuje tereny podmokłe, ukrywa się w trawach i różnego rodzaju zacienionych miejscach. Unika miejsc suchych i nasłonecznionych. Szczególnie lubi miejsca z rozkładającą się materią organiczną.
Tryb życia
Odżywia się rozkładającą się materią organiczną oraz grzybami. Występuje też u niego zjawisko kanibalizmu[4].
Rozród
Jest jajorodny i jest obojnakiem. Może rozmnażać się samodzielnie, bez udziału innego osobnika jako hermafrodyta. Zwykle jednak dochodzi do zapłodnienia krzyżowego pomiędzy dwoma osobnikami. Odbywa się to w dość specyficzny sposób – mianowicie kopulujące z sobą ślimaki (każdy z nich jest hermafrodytą) wykonują charakterystyczny "taniec", wisząc przy tym na wytworzonych przez siebie pasmach śluzu[3]. Jaja składa w wilgotnym podłożu.
↑Limax maximus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ abFauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. III. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2008, s. 404. ISBN 978-83-88147-09-8.
↑ abMięczaki. W: dr Krzysztof Pabis, dr Radomir Jaskuła, dr hab. Michał Grabowski, dr Anna Drozd: Polska. Owady i inne bezkręgowce. Encyklopedia ilustrowana.. Marek Szokalski (redaktor), Joanna Wywiał (redakcja), Agnieszka Ewa Zygmunt (korekta), Marek Szokalski (dobór fotografii). Carta Blanca, 2010, s. 85. ISBN 978-83-7705-003-3. (pol.)
↑Limax maximus Linnaeus, 1758(pol.). W: Gatunki Obce w Polsce [on-line]. Instytut Ochrony Przyrody PAN. [dostęp 23 grudnia 2011].
.jpg)
